Υπάρχει μία ιστορική τάση στο αντιφασιστικό κίνημα να ξεχνάει τα επιτεύγματά του, επιτεύγματα που όλα κατορθώθηκαν στο δρόμο, κάτω από δύσκολες συνθήκες, ενάντιας στην κρατική βούληση και αυθαιρεσία και τους θεσμούς του πολιτεύματος, που πολλές φορές ολισθαίνουν από αυτό που ονομάζουμε “δημοκρατικό ιδεώδες.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και την τελευταία βδομάδα, οπότε και ψηφίστηκε η πολυσυζητημένη διάταξη του άρθρου 102 του ν. 5019/2023 που στόχο είχε το μπλοκ στο “Εθνικό Κόμμα – Έλληνες” και την αποτροπή της καθόδου του στις εκλογές. Ο αρχηγός του κόμματος, Ηλίας Κασιδιάρης, είναι φυλακισμένος, καταδικασμένος για την διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, η οποία από το 2009, που άρχισε να ανεβάζει τα ποσοστά της, μέχρι και σήμερα που λειτουργούν παρακρατικές ομάδες της εκτός γραμμής και οργάνωσης, είναι ανοικτά στρατευμένη στη βία κατά του διαφορετικού χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκείας κ.ά. στη βάση της ναζιστικής θεωρίας.
Η διάταξη κρίθηκε αμφιλεγόμενη από πολλούς, οι οποίοι κινούνται σε διαφορετικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα αλλά διατύπωσαν ουσιαστικά τον ίδιο φόβο. Εκ άκρας δεξιάς και σκληρής δεξιάς, τον αποκλεισμό φασιστικών και εκφασίζοντων κομμάτων, όπως η “Ελληνική Λύση” του Βελόπουλου ή η “Πατριωτική Δύναμη Αλλαγής” του Μπογδάνου. Από την αριστερά και την κομμουνιστική αριστερά, δέσποζε η ιδέα της υιοθέτησης σε κοινοβουλετικό επίπεδο της “θεωρίας των δύο άκρων”, η οποία εξισώνει λανθασμένα τον ναζισμό με τον κομμουνισμό ως ολοκληρωτικά και αυταρχικά κρατικά συστήματα.
Η ουσία όμως κρύβεται κάποιες φορές και στην μεγάλη εικόνα και οι λεπτομέρειες την εμποδίζουν να αναδειχθεί: ο Κασιδιάρης είναι ένας στυγνός δολοφόνος, ένας εντολέας δολοφονιών που ποτέ δεν θα μετάνιωνε για όσα έκανε, ακόμα και αν τυπικά μετανοεί. Οι ίδιες οι ιδεολογικές του πεποιθήσεις του επέβαλαν να κάνει όσα έκανε, καθώς ο ναζισμός αξιώνει ως άνθρωπο μόνο τον άρρενα λευκό ή μάλλον στον κοινωνικό διαρβινισμό, και αφού αυτός είναι ο ισχυρότερος τύπος ανθρώπου, αυτός πρέπει μόνο να επιβιώσει, με την γυναίκα να αξιοποιείται μόνο ως μηχανισμός αναπαραγωγής του και τίποτα περισσότερο. Ορθή κίνηση από την κυβέρνηση να φέρει στο ειδώλιο τον αποκλεισμό του, εσφαλμένη κίνηση του κινήματος να σταθεί εναντίον της. Να ζητήσει τη συζήτηση γύρω από την διάταξη ναι, με την οποία σημειώθηκαν νίκες σε κάποια αμφιλεγόμενα σημεία του άρθρου, αλλά όχι να την κωλυσιεργεί ή να αμφιβάλλει για αυτήν.
Εξάλλου, ακόμα και κόμματα που εκ του καταστατικού τους ζητάνε την ανατροπή του υφιστάμενη κοινοβουλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, συμμετέχουν σε αυτό με όρους του αστικού κοινοβουλευτισμού και ουδέποτε μέχρι τώρα στη μεταπολίτευση έχουν παραστρατήσει από τον δημοκρατικό δρόμο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ο φόβος αυτός κρίνεται προσχηματικός και στην ουσία κρύβει πολιτική σκοπιμότητα, ανάδειξη των πολιτικών απόψεων λίγο διάστημα πριν τις εκλογές, μία πολιτική διαφήμιση. Πράγμα επικίνδυνο, γύρω από το οποίο δεν πρέπει να περιστρέφεται και το αντιφασιστικό (μη κατευθυνόμενο) κίνημα, με τεράστιο αγωνιστικό πνεύμα και πολλές πορείες κατάφερε να φέρει στο θεσμικό επίπεδο την εγκληματική φύση της Χρυσής Αυγής.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
