Είναι αλήθεια αυτό που λένε και είμαι σίγουρη ότι θα σας το έχουν πει αμέτρητες φορές, κυρίως σαν συμβουλή: «Κάθε αρχή και δύσκολη». Όταν ακούμε αυτή τη φράση παρηγορούμαστε κάπως, γιατί έχουμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο, να αφήσουμε πίσω μας κάποια πράγματα, ώστε να χαράξουμε μια νέα ή -θα μπορούσαμε να πούμε- και λυτρωτική πορεία. Κάθε αρχή και δύσκολη, λοιπόν, αλλά τι συμβαίνει με το τέλος; Γιατί δεν αφιέρωσε κανένας λίγο χρόνο να γράψει κάτι και για το «τέλος»; Εξάλλου, τι είναι πιο δύσκολο και επίπονο; Να ξεκινήσεις κάτι νέο και φρέσκο, ή να τελειώσεις και να αφήσεις πίσω σου κάτι παλιό;
Η απάντηση, ωστόσο, δεν είναι μία, ίσα-ίσα μεταβάλλεται σύμφωνα με τις καταστάσεις και τις συνθήκες υπό τις οποίες λειτουργεί ο καθένας μας. Κάποιες φορές μας είναι πιο εύκολο να βάλουμε ένα τέλος για να κυνηγήσουμε το «νέο» που έρχεται, γιατί ανυπομονούμε να ζήσουμε την περιπέτεια που θα κρύβει μεγάλες εκπλήξεις. Άλλες φορές, όμως, φοβόμαστε να κάνουμε το πρώτο βήμα και ίσως εκείνες οι φορές είναι οι πιο σημαντικές. Ίσως εκείνες τις φορές που νιώθουμε «εγκλωβισμένοι» με το παρελθόν, να πρέπει να πιστέψουμε πιο πολύ στους εαυτούς μας. Να κάνουμε το πρώτο και βασικό βήμα. Όταν μας κυριεύει αυτός ο άτιμος φόβος για το «τι θα ακολουθήσει μετά» ή το «πώς θα καταλήξει όλο αυτό», αυξάνονται οι πιθανότητες να χάσουμε το παιχνίδι… και επειδή δεν πρόκειται για ένα οποιοδήποτε παιχνίδι αλλά για τη ζωή μας, γνωρίζουμε ότι το κόστος της ήττας θα είναι μεγάλο.
Οι «καινούργιες αρχές» δεν είναι πάντα δύσκολες ή εύκολες. Είναι, όμως, στο χέρι μας να προσδιορίσουμε το νέο μας αυτό ξεκίνημα. Και τελειώνω αυτές τις συνειρμικές μου σκέψεις με ένα ερώτημα που θέτω σ’ όσους συνέχισαν την ανάγνωσή τους μέχρι εδώ:
Είσαι πραγματικά χαρούμενος/η με τη ζωή σου; Μήπως μέσα σ’ όλο αυτό τον εγκλεισμό συνειδητοποίησες πράγματα που κατά βάθος θέλεις να αλλάξεις; Το άγνωστο μας τρομάζει αλλά όχι τόσο, ώστε να μένουμε στάσιμοι. Γι’ αυτό, πάρε τον χρόνο σου και αποφάσισε για το πώς θες να κυλήσει η ζωή σου από δω και πέρα. Ποτέ δεν ξέρουμε πώς θα καταλήξουν τα πράγματα, αξίζει όμως να ρισκάρουμε, γιατί σ’ αυτό το παιχνίδι έχουμε το μεγάλο πλεονέκτημα να ορίζουμε εμείς τους κανόνες.
Ονομάζομαι Κατερίνα Δημητρέσκου, κατάγομαι από την Ρόδο και σπουδάζω στο Τμήμα Μέσων Επικοινωνίας και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Δηλώνω λάτρης των τεχνών, αλλά την μεγαλύτερη αγάπη την τρέφω για τον κόσμο του θεάτρου. Είμαι ένα πνεύμα ανήσυχο και μ’ αρέσει να καταπιάνομαι με όσα πράγματα με κάνουν ευτυχισμένη. Ένα απ’ αυτά είναι η γραφή, που μέσω αυτής μπορώ και μοιράζομαι σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς κ.α. με τον υπόλοιπο κόσμο.