Η Ελλάδα πέφτει σε βαριά χειμερία νάρκη, μπαίνει στο φάσμα της άνοιας και παραπατάει από το αλκοόλ. Οι Έλληνες προχωράνε με δυναμικό βηματισμό μπροστά στις οφθαλμαπάτες. Ξεχνάνε εύκολα αυτοί οιΈλληνες.
Η Ελλάδα δεν μιλάει και συνωμοτεί, σιωπή και απόηχος. Δεν θυμάται παιδιά, συζύγους, φίλους και συντρόφια, καθηγητές, γείτονες και περαστικούς. Δεν θυμάται αυτούς που φύγαν, φύγαν χωρίς επιστροφή για κάποιον άλλο κόσμο. Ξεχνάνε εύκολα αυτοί οι Έλληνες.
Η Ελλάδα φοβάται ή αδιαφορεί; Έχασε την μνήμη της, την βραχυπρόθεσμη μνήμη της. Θυμάται μόνο ηδονές. Μιλάει για παλιές καλές εποχές αλλά δεν τις διεκδικεί, εξιστορεί γεγονότα πολυτελείας αλλά ζει χωρίς να έχει τα απολύτως απαραίτητα. Ξεχνάνε εύκολα αυτοί οι Έλληνες.
Η Ελλάδα έχασε την μνήμη της, δεν θυμάται τις τέχνες και τον πολιτισμό. Λησμονεί τα σκάνδαλα και τις κακουχίες. Μιλάει, μιλάει, μιλάει και ξεχνάει. Ξεχνάνε εύκολα αυτοί οι Έλληνες.
Η Ελλάδα δεν θυμάται, ξέχασε, πάει.
Ονομάζομαι Φάνης Ευσταθίου και είμαι πρωτοετής στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν μπορούσα να περιγράψω με μια λέξη τον εαυτό μου, θα έλεγα σίγουρα "εθελοντής". Άλλωστε δεν υπάρχει οργανισμός και φεστιβάλ που να μην έχει περάσει από τα χέρια μου! Θα έχω πάντα ένα καλεντάρι γεμάτο αλλά σίγουρα θα βρίσκω χρόνο για να προσθέτω επισκέψεις σε μουσεία και νέες εκθέσεις ζωγραφικής. Ας κλείσω λοιπόν με έναν στίχο που νομίζω με αντιπροσωπεύει αρκετά... "Είμαι παιδί που γλίτωσε από το παιδομάζωμα".
