Παρασκευή βράδυ (20/8) είχαμε ένα από τα πρώτα γνωστά κρούσματα χουλιγκανισμού μετά από την έξαρση της πανδημίας εδώ και 1,5 χρόνο. Διακοπές στη Σαμοθράκη και 8 συνδεσμίτες του Παναθηναϊκού στο νησί που συμμετείχαν σε παρεμφερή εκδήλωση της ομάδας είπαν να πλακωθούν με δύο περαστικούς υποστηρικτές του Ολυμπιακού και να πέσει και ένα μαχαίρωμα. Όλοι συλλήφθηκαν, όλοι νοσηλεύτηκαν, όλοι αφέθηκαν ελεύθεροι αμέσως, αφού «απολογήθηκαν» (τι σημαίνει καν αυτό;).
Την επόμενη μέρα, κάπου (αρκετά) μακριά από την χώρα μας, ένα παιδί που, παρά τις δυσκολίες, ποτέ δεν τα παράτησε έμελλε να δικαιωθεί. Σε μία από τις καλύτερες ομάδες του πλανήτη, παίρνει την βασική θέση του αριστερού μπακ και αναγνωρίζεται ως ο πολυτιμότερος παίκτης του ματς με την λήξη του αγώνα. Τραυματισμός στο γόνατο, Covid-19, ελάχιστος χρόνος συμμετοχής στην περσινή σεζόν, τίποτα δεν τον έκανε να εγκαταλείψει ή να σταματήσει να δουλεύει. Όπως και ο έτερος διεθνής και φίλος του που σε πολύ μικρότερη ηλικία ταξίδεψε στο Νησί για να πετύχει τα όνειρά του, σε μία πιο μικρή ομάδα της Αγγλίας. Δεύτερος γύρος του Carabeo Cup, κι ο 19χρονος που για το πρώτο μισό της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου κουβαλούσε σχεδόν μόνος του ολόκληρη ομάδα της Θεσσαλονίκης, έδειξε αμέσως το ταλέντο του με 2 γκολ και 2 ασίστ. Δύο παιδιά που ξέφυγαν από την απάνθρωπη κατάσταση που περιγράφεται στην πρώτη παράγραφο και οι οποίοι χάρη στο ταλέντο τους αλλά και την σκληρή δουλειά που έριξαν, απολαμβάνουν πιο μεγάλα σαλόνια και υγιείς συνθήκες στο επαγγελματικό και ιδιωτικό περιβάλλον τους.
Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες έχουν αντίκτυπο σε καθετί στη ζωή μας, και από αυτό δεν εξαιρείται και ο επαγγελματικός αθλητισμός. Ο χουλιγκανισμός που ακόμα δεν έχει καταδιωχθεί γιατί προασπίζει συμφέροντα των μεγαλοπαραγόντων, ποδοσφαιριστές που απολαμβάνουν ολόκληρες καριέρες λόγω μίζας και μανατζαρέων, μαχαιρώματα και δολοφονίες για δύο λόγια καζούρας, πρόεδροι που περιμένουν να κάνουν ξέπλυμα χρήματος με τα πριμ από τις συμμετοχές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και να δώσουν τα αποφάγια για την ενίσχυση της ομάδας τους. Αυτή είναι η κατάσταση επικρατεί στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, σχεδόν από την αρχή της Μεταπολίτευσης. Και θα είμαστε αιώνια ευγνώμονες στον Τσιμίκα και στον Τζόλη, εάν αυτοί καταφέρουν και γίνουν η απαρχή της μεταβολής από αυτήν την παγιωμένα διεφθαρμένη κατάσταση. Σίγουρα, την τύχη τους την έκαναν.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
