Μοναδική, πανέμορφη και γεμάτη με χιόνια σε κάθε της γωνιά, που πολλοί βγήκαν να απολαύσουν. Κάπως έτσι σε μια φράση μπορεί να συνοψιστεί η εκπληκτική εικόνα που άφησε η κακοκαιρία Μήδεια στο πέρασμα της από τη γη της Αττικής. Δεν έλειψαν εννοείται τα πάρα πολλά προβλήματα, οι αστοχίες του κρατικού μηχανισμού που σε ορισμένες περιοχές πολύ εύκολα χαρακτηρίζονται ανυπαρξία και όχι αστοχίες. Έλλειψη ηλεκτρικού και νερού στη μισή Αθήνα, στην Εύβοια χτες για δεύτερη μέρα. Άραγε τι θα γινόταν αν η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη, όπως η ίδια έχει κουράσει να διατυμπανίζει εδώ και μια εβδομάδα; Δεν θα ασχοληθούμε όμως τώρα με αυτό, αλλά επιβάλλεται να κρατήσουμε αυτές τις υπέροχες στιγμές της χθεσινής μέρας που η Αθήνα θύμισε παλιές εποχές βγαλμένες από καρποστάλ του 1930, του 1940 και του 1950. Μαζί με τους συναδέλφους Μανώλη Θεοχάρη και Κώστα Ρουκανά βάλαμε σκουφί και γάντια και γίναμε τα πόδια και τα μάτια σας. Σε ένα οδοιπορικό στο χιονισμένο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο. Στα στενά της ιστορικής πόλης, τα αθάνατα μνημεία και τις φοιτητικές γειτονίες. Τους δρόμους της φοιτητικής μας ζωής.
Ευχαριστούμε πολύ από καρδιάς τις/τους αναγνώστριες/αναγνώστες μας για τις φωτογραφίες που μας έστειλαν και μπορούμε να σας τα ταξιδεύσουμε και σε άλλα μέρη πέραν του κέντρου των Αθηνών.
Από τα παράλια προς το κέντρο (Παλαιό Φάληρο, Ελληνικό, Νέα Σμύρνη)
Το έλεγαν και δεν μπορούσαν να το πιστέψουν οι κάτοικοι των νοτίων προαστίων… χιόνι ως τη θάλασσα! Κι όμως είναι αλήθεια και μάλιστα πολύ χιόνι με λίγους θαρραλέους να κάνουν το βήμα και να βουτούν στην θάλασσα. Έντονη ήταν και η χιονόπτωση στο Ελληνικό όπου πολύς κόσμος βγήκε να απολαύσει το χιόνι.
Παρά το συνολικό χάος στις μετακινήσεις και τα Μ.Μ.Μ. το Τραμ παρέμεινε ανοιχτό και έτσι μπορούμε να ανηφορίσουμε προς το Πάντειο Πανεπιστήμιο και το Κουκκάκι περνώντας και από την Νέα Σμύρνη.
Αυτή κι αν είναι μια εικόνα που όλοι φοιτητές του Παντείου θα λαχταρούσαν πολύ να μπουν μέσα. Το Πάντειο στα λευκά. Ο κήπος γεμάτος χιόνι και ό,τι πρέπει για χιονοπόλεμο, ενώ οι καλαμιές δίπλα στο Γυάλινο κτήριο έχουν λυγίσει από το χιόνι, όπως και πολλά κλαδιά στον πεζόδρομο της Αλ. Πάντου.
Τα χαρακτηριστικά παγκάκια, ακόμα κι αν δεν μπορείς να κάτσεις μπορείς να δημιουργήσεις πάνω τους έναν χιονάνθρωπο απολαμβάνοντας και τη ζεστή σοκολάτα από τα γύρω καφέ. Χμμ… μια μελαγχολία κυριεύει ακόμα κι εμένα (σ.σ. ο γραφών είναι φοιτητής του Παντείου) που πέρασα από τη Σχολή μας. Για αυτό και με πολύ αγάπη αφιερώνω αυτές τις εικόνες στις/στους συμφοιτήτριες/συμφοιτητές μου που ξέρω πόσο πολύ μας λείπει η παντειάρα μας.
Ανηφορίζουμε προς τον πεζόδρομο της Γεωργάκη Ολυμπίου, σήμα κατατεθέν του Κουκκακίου και φοιτητικό στέκι όλης της Αθήνας και προχωράμε προς την Ακρόπολη.
Εικόνες μαγικές από τον αιώνιο βράχο, το Μουσείο της Ακρόπολης στα λευκά, ενώ και τα αγάλματα έχουν αποκτήσει τα δικά τους «καπέλα», «γαλόνια» και «παλτά» από χιόνι.
Το Ζάππειο είναι ολόασπρο ενώ το Μετς και το Καλλιμάρμαρο δεν φαίνονται καθόλου από την πυκνή χιονόπτωση.
Βόρεια προάστια: Ανεπαρκέστατο το άνοιγμα των δρόμων, ειδικά στον Άνω Χολαργό- καταγγελία φοιτήτριας που θα δημοσιεύσουμε σε νέο μας άρθρο
Θα μεταβούμε και λίγο πιο βόρεια, χάρις στις εικόνες αναγνώστριας μας και φοιτήτριας του Ε.Κ.Π.Α. πως μας ανέφερε πως στον Χολαργό και ειδικά στον Άνω, το χιόνι είναι πυκνό. Σε μια περιοχή γεμάτη ανηφορικούς δρόμους τα εκχιονιστικά απουσίαζαν. Η Πολιτική Προστασία και ο Δήμος, προφανώς δεν είχαν κανένα σχέδιο για την περιοχή και τους κατοίκους της, οι οποίοι φτυάρισαν μόνοι τους με σκούπες το χιόνι που έφτανε μέχρι τη γάμπα. Καμιά χρήση αλατιού, ενώ ούτε το βράδυ της Τρίτης, όπου πολύς πάγος συγκεντρώθηκε στον Άνω Χολαργό, δεν εμφανίστηκε κανένα απολύτως μηχάνημα του πολιτείας.
Θα επανέλθουμε με περισσότερες πληροφορίες από αναγνώστες μας που από τους Αμπελόκηπους και πάνω σε όλες σχεδόν τις περιοχές αντιμετώπισαν πάρα πολλά προβλήματα γειτονίες με την Πολιτεία που όλο προετοιμαζόταν, να είναι πλήρως απούσα.
Εθνικός Κήπος-Σύνταγμα και οι μαγικοί άδειοι παγωμένοι δρόμοι
Ο κλειστός (δυστυχώς) Εθνικός Κήπος μας χάρισε απίστευτες εικόνες μες τις νιφάδες να πέφτουν ασταμάτητα σε μια απίστευτη ηρεμία στο κέντρο της Αθήνας. Στο Σύνταγμα η πλατεία είχε λίγους περαστικούς που όλο και μειώνονταν όσο αυξανόταν η χιονόπτωση. Λόγω του πάγου με ειδικό φορτηγάκι του στρατού έγινε η αλλαγή της Προεδρικής Φρουράς. Η αλήθεια πως το τσαρούχι δεν το λες και το πιο άνετο παπούτσι για αυτόν τον καιρό.
Οδεύοντας προς τα Προπύλαια και την Τριλογία
Κατηφορίζοντας στα γνωστά Εξάρχεια, που όλοι μας έχουμε απολαύσει ένα καφέ, περνάμε από τα Προπύλαια. Ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της Αθήνας δεν έχει παρά ελάχιστους περαστικούς που φωτογραφίζονται και παίζουν χιονοπόλεμο. Μπροστά από τα Προπύλαια, το κλασσικό σημείο καλέσματος των φοιτητικών κινητοποιήσεων, το τοπίο είναι γεμάτο χιόνι ενώ η χιονόπτωση κάπως κοπάζει. Θεοί, φιλόσοφοι, στοχαστές και πολιτικοί στο αέναο τους μαρμάρινο βήμα είναι καλυμμένοι με χιόνι.
Μόνο ταξί κυκλοφορούν, που και που Ι.Χ. και πολύ σπάνια κανένας γενναίος με ποδήλατο. Οι δρόμοι άδειοι. Οριακά ακούς την ανάσα σου μέσα στα στενά που άλλοτε ήταν γεμάτα, γέλια, πανηγυρισμούς, συνθήματα, παρέες. Δρόμοι που μακάρι να ξαναγίνουν δικοί μας… Τουλάχιστον την μελαγχολία μαλακώνει το τοπίο που σε δυσκολεύει να καταλάβεις πως είσαι όντως στην οδό Λόντου και Μεσολογγίου, στην καρδιά των χιονισμένων Εξαρχείων.
Κατηφορίζουμε και προς τη Σταδίου, η ίδια εικόνα. Ελάχιστα αμάξια, κάποιες τράπεζες λειτουργούν, αλλά όλα τα άλλα κλειστά. Ούτε έναν καφέ δεν μπορεί να αγοράσεις. Η Παλαιά Βουλή και σημερινό Εθνικό Ιστορικό Μουσείο θυμίζει πλάνο από ντοκιμαντέρ της εποχής του Ελευθέριου Βενιζέλου σε έγχρωμο. Ο Κολοκοτρώνης κάθεται γύρω από ένα ολόλευκο πέπλο που έχει θάψει τα πολύχρωμα λουλούδια γύρω του.
Η περιήγηση μας στο μοναδικό κέντρο της Αθήνας μας αφήνει μια τελευταία ιδιαίτερη έκπληξη. Το χιόνι κοπάζει. Τα σύννεφα αραιώνουν και ο ήλιος ξεπροβάλλει για να κλέψει την παράσταση. Κρύο, λίγες νιφάδες στον αέρα και ένα απερίγραπτο φως που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, συνθέτουν έναν άλλο κόσμο που άξιζε όλο αυτό το περπάτημα. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους…
Κλείνουμε αυτό το αφιέρωμα με μια εικόνα από το χιονισμένο Κουκκάκι.
Ελπίζουμε να σας δώσαμε μια γεύση των πανέμορφων εικόνων της Αθήνας. Και υπομονή… Η επιστροφή μας στις δικές μας γειτονίες δεν αργεί.
Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.