Από το www.saronicmagazine.gr, αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο που μιλάει για την πολύπλοκη και κοπιαστική διαδικασία της εκτύπωσης μίας εφημερίδας.
Ο Τύπος ως μέσο μαζικής ενημέρωσης, αλλά και επικοινωνίας, κατέχει μια δεσπόζουσα θέση στο πολιτικό σύστημα της νεώτερης Ελλάδας. Ο ρόλος που έχουν διαδραματίσει οι ημερήσιες πολιτικές εφημερίδες με τις κατά καιρούς αποκαλύψεις τους θα μπορούσε να θεωρηθεί τουλάχιστον καθοριστικός για την έκβαση των πολιτικών εξελίξεων διαχρονικά. Τη σήμερον ημέρα, μπορεί μεν με την όλο και ευρύτερη διάδοση του διαδικτύου να χάνει ο έντυπος τύπος την δύναμη του, μη καταφέρνοντας να προσελκύσει το νεανικό κοινό, αλλά αυτό δεν σημαίνει νομοτελειακά ότι δεν θα βρει τη θέση του στο σημερινό πολιτικό σύστημα. Σίγουρα κανείς έχει παραστάσεις, είτε από την ανέμελη παιδική του ηλικία, είτε από τα μετέπειτα χρόνια του, από ηλικιωμένους, κατά κύριο λόγο, που στέκονται μπροστά από τις κρεμάμενες από τα περίπτερα εφημερίδες διαβάζοντας με σπουδή τα πρωτοσέλιδα. Οι ίδιοι ηλικιωμένοι κύριοι, είτε σιγοψιθυρίζουν για το πώς τους «φάγανε» την σύνταξη, είτε συστήνουν ένα πρόχειρο καφενειακό συμβούλιο κάνοντας πολιτική συζήτηση για το ΠΑΣΟΚ και τις «χρυσές» εποχές του ή το πώς και γιατί είναι όλοι πουλημένοι. Ένα ερώτημα που ευλόγως γεννάται από αυτή τη σκηνή συνιστά το πώς φτάνουμε στο τελικό προϊόν της εφημερίδας.
Περισσότερο γνωστή είναι η διαδικασία κατάρτισης του σχεδίου της εφημερίδας από το μηδέν, όπου γίνεται συλλογή θεμάτων από τους συντάκτες και διαλογή από την αρχισυνταξία του κάθε ρεπορτάζ είτε είναι αυτό πολιτικό, αστυνομικό ή οικονομικό. Έπειτα, γίνεται η συγγραφή του ρεπορτάζ και παράλληλα ένταξη των κειμένων των αρθρογράφων, ο σχεδιασμός του πρωτοσέλιδου που αποτελεί κυρίως καθήκον της Διεύθυνσης και πρόσθεση συμπληρωματικών στοιχείων, όπως σταυρόλεξα, εβδομαδιαίο πρόγραμμα τηλεόρασης δελτίου καιρού κλπ. Το φύλλο της εφημερίδας «κλείνει» στις 9, στις 10 ή και στις 12 ανάλογα με την πολιτική κάθε εφημερίδας, εκτός απροόπτου. Το απρόοπτο αφορά αναμενόμενες (ή απροσδόκητες) εξελίξεις για κάποιο θέμα υψίστης πολιτικής σημασίας.
Τι γίνεται όμως στη συνέχεια; Το ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ των κεντρικών της εκάστοτε εφημερίδας και του τελικού προϊόντος που βρίσκει ο καταναλωτής στα περίπτερα το πρωί είναι αυτό του πιεστηρίου. Μόλις «κλείσει» το φύλλο της εφημερίδας, το ηλεκτρονικής μορφής αρχείο αποστέλλεται μέσω e-mail στο πιεστήριο. Τα περισσότερα, αν όχι όλα τα πιεστήρια που δεν αφορούν τη Βόρεια Ελλάδα, βρίσκονται στο Κορωπί. Μόλις φτάνει το αρχείο από την εφημερίδα αρχίζουν με γοργούς ρυθμούς οι απαραίτητοι προγραμματισμοί και προετοιμασίες για την παραγωγή της εφημερίδας. Εδώ υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αντίθεση. Τη στιγμή που σιγά-σιγά ερημώνουν δρόμοι, η κυκλοφορία των ανθρώπων σταματάει και αυτοί περιορίζονται στα λιγοστά μαγαζιά της περιοχής ή σε σπίτια, στο πιεστήριο υπάρχει μια πυρετώδης και έντονη δραστηριότητα και ζωντάνια. Το γεγονός ότι δεν βρίσκονται πάνω στον κεντρικό δρόμο του Κορωπίου και δίπλα στο «κέντρο» του ενισχύει περαιτέρω την παραπάνω αντίθεση.
Στην υποδοχή των εγκαταστάσεων, εκτός του φύλακα, συναντά κανείς σκυλιά σε αγελικά σχήματα τα οποία συνυπάρχουν αρμονικά με τους εργαζόμενους. Στο εσωτερικό τους υπάρχουν από τη μια πλευρά στοίβες μεγάλων ρολών χαρτιού. Οι στοίβες είναι χωρισμένες, αφού κάθε εφημερίδα απαιτεί και το δικό της χαρτί το οποίο έχει ξεχωριστές διαστάσεις. Τα μεγέθη των ρολών κυμαίνονται περίπου από 70-80 περίπου εκατοστά ως προς το ύψος και 1 μέτρο όσον αφορά την διάμετρο. Οι στοίβες φτάνουν τα 4 και 5 μέτρα στο ύψος. Στα πλαίσια της χρήσης τους τα ρολά χαρτιού τοποθετούνται στην ακριβώς απέναντι πλευρά του εσωτερικού χώρου όπου βρίσκονται οι μηχανές, σε ειδικές υποδοχές οπότε και τροφοδοτούν τις μηχανές. Το χαρτί αυτό διανύει μια διαδρομή στο πέρας της οποία εμπλουτίζεται με τυπωμένο μελάνι στα βασικά χρώματα (κόκκινο, κίτρινο και μπλε), αλλά και σε μαύρο χρώμα. Οποιοδήποτε άλλο χρώμα αποτελεί προϊόν συνδυασμού αυτών των τριών στις σωστές αναλογίες. Ύστερα, γίνεται η συρραφή του τυπωμένου χαρτιού και παίρνει τη τελική του μορφή. Οι εργαζόμενοι φυσικά κάνουν την απαραίτητη δειγματοληψία για την αναζήτηση τυχόν προβλημάτων ή τυπογραφικών λαθών. Τα δείγματα, όπως και τα κακέκτυπα, πετώνται σε μεγάλους κάδους από χαρτόνι οι οποίοι παραχωρούνται προς ανακύκλωση. Τα φύλλα που φέρουν τις νέες αποκαλύψεις μεταφέρονται με παλετοφόρο με ξύλινη βάση στην έξοδο, όπου το περιμένουν τα φορτηγά του Πρακτορείου Διανομής Άργος, το οποίο μονοπωλεί εξάλλου τη διανομή του τύπου στην Ελλάδα. Από εκεί ξεκινάει το ταξίδι τους για όλη την επικράτεια. Η όλη διαδικασία δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί μονότονη, καθώς τα ντεσιμπέλ που παράγουν οι μηχανές είναι αρκετά. Δεν λείπουν, φυσικά, οι πλάκες, τα πειράγματα και μερικές στιγμές χαλαρότητας, χωρίς όμως να χάνεται ο επαγγελματισμός με τον οποίο διεξάγεται αυτό το εγχείρημα.
Αυτοί είναι, λοιπόν, οι αφανείς ήρωες πίσω από την δημοκρατική ενημέρωση των πολιτών τους τελευταίους δύο αιώνες που υφίσταται. Σε συνομιλία μου με υπάλληλο πιεστήριου χαρακτήρισε τον εαυτό του και την υπόλοιπη ομάδα των εργαζομένων του πιεστηρίου «τελευταίο τροχό της αμάξης». Το έργο τους, όπως και το έργο πολλών άλλων εργατών, τείνει να μην λαμβάνει την απαραίτητη μνεία. Ενδεχομένως επειδή θεωρείται δεδομένο από το σύνολο της κοινωνίας, αλλά χωρίς αυτούς τι θα κάναμε άραγε…
Πηγή: www.saronicmagazine.gr
