Οι εξωαγωνιστικές κυβιστήσεις του Πετρούνια

Οι προχθεσινές (20/10) δηλώσεις του πολλάκις -αλλά τι να το κάνεις;- ολυμπιονίκη Ελευθέριου Πετρούνια για τη σχέση του κινήματος #MeToo με τον ελληνικό αθλητισμό γεννούν το ερώτημα «Τεράστιος αθλητής, σίγουρα. Τεράστιος άνθρωπος, όμως;».

Πολύ πιθανόν να χρειάστηκε να βάλεις σε επανάληψη το κλιπάκι, ώστε να επιβεβαιώσεις πως άκουσες καλά τα όσα είπε ο Έλληνας αθλητής που σε κάθε του εμφάνιση -πλέον και εκτός γηπέδων- μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Ας πιάσουμε μία-μία τις επίμαχες περιόδους του λόγου του.

Σε πρώτο στάδιο δεν είναι δυνατόν να μείνει ασχολίαστη η υποθετική λύπη του συνεντευξιαζόμενου στο ενδεχόμενο να υπάρχουν κάποια περιστατικά κακοποίησης, τα οποία, ακόμα κι αν υπάρχουν, “είναι μεμονωμένα” κατά τη γνώμη του. Πιο συγκεκριμένα, με την τριπλή και μάλιστα επαναλαμβανόμενη χρήση του υποθετικού συνδέσμου «εάν» η δυσπιστία του ως προς την αλήθεια της απόδοσης είναι ξεκάθαρη, με τον ίδιο παράλληλα να επιλέγει να βασίζεται περισσότερο στις προσωπικές του αισθήσεις και στο γεγονός πως “δεν έχει δει κάτι ο ίδιος”. Από το παραπάνω χωρίο, η υπερβάλλουσα καχυποψία του μόνο ερωτηματικά προκαλεί.

Η συνέχεια ήταν ανάλογη. Συνοπτικά, υποστήριξε πως δε γνωρίζει άτομα που αυτήν τη στιγμή πέφτουν «τα φώτα πάνω τους» ή που έχουν υλοποιήσει τους στόχους τους να έχουν ένα τέτοιου είδους “παράπονο”. Άραγε, τι θέλει να πει πάλι ο… αθλητής; Ότι όποιος, μα στην πλειονότητα όποια, βγήκε και έκανε λόγο για κακοποίηση, επιζητούσε δημοσιότητα ή πως πρόκειται για κάποιον ανεκπλήρωτο, ίσως αποτυχημένο αθλητή; Η παραπάνω δήλωση, ωστόσο, όσο αφελής κι αν είναι, αναιρείται από μόνη της. Αρκεί ο κύριος Πετρούνιας να μη λησμονούσε την υπόθεση της 24χρονης συναδέρφου του Simone Biles, επίσης ολυμπιονίκη στην ενόργανη γυμναστική, η οποία το 2018 κατήγγειλε δημόσια τον γιατρό της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ, Λάρι Νασάρ, για σεξουαλική κακοποίηση. Τέλος, τι εννοεί λέγοντας «τέτοιου είδους παράπονο»; Την κακοποίηση; Εξισώνει την κακοποίηση με ένα είδος παραπόνου;

Σίγουρα πρόκειται για μια συνέντευξη που ο ίδιος θα θέλει να ξεχαστεί όσο το δυνατόν συντομότερα. Όμως, τα επικοινωνιακά λάθη δε σταματούν στην παραπάνω συνέντευξη, αλλά συνεχίστηκαν και στα προσωπικά του μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το μήνυμα με μορφή απολογίας που δημοσίευσε στο Twitter και το Instagram δεν αναιρεί τα όσα είπε on camera. Στην ουσία, με πραγματολογικούς όρους, απλώς προσδίδει στα υποθετικά -αφού δεν το έχει δει με τα μάτια του- θύματα το παράσημο της γενναιότητας που βρήκαν το θάρρος να βγουν και να μιλήσουν.

Όμως, επειδή πρόκειται για τον πιθανότατα κορυφαίο σύγχρονο Έλληνα αθλητή, κανονίστηκε χθες 21/10 μία άρον άρον συνέντευξη του ίδιου με τον Νίκο Χατζηνικολάου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ANT1, δίνοντάς του την ευκαιρία να οργανώσει καλύτερα τις σκέψεις του και να επανορθώσει. Ειδικότερα, ζήτησε συγγνώμη από όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες για τις παραπάνω άτυχες δηλώσεις, εξήγησε τι ήθελε να πει πραγματικά, δήλωσε τη στήριξή του στο κίνημα #MeToo, υπενθυμίζοντας παράλληλα τις δράσεις στις οποίες συμμετείχε, και τέλος ζήτησε ξανά συγγνώμη, παραδεχόμενος πως είναι καλύτερος στους κρίκους παρά στην ομιλία.

Όπως και να έχει, αυτό το συμβάν αποτελεί άλλη μία απόδειξη πως τα μετάλλια που βλέπουμε κρεμασμένα στα στήθη των αθλητών αντιπροσωπεύουν μονάχα τις αγωνιστικές τους επιδόσεις και πως όλα αυτά τα κατορθώματα δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με τον εξωαγωνιστικό τους χαρακτήρα. Σε κάθε περίπτωση, αναγνωρίζουμε το θάρρος του Λευτέρη Πετρούνια να βγει δημόσια και να παραδεχτεί το σφάλμα του ζητώντας συγγνώμη, ενώ σε καμμία περίπτωση δεν παριστάνουμε τους δικαστές, ούτε έχουμε τη διάθεση να στήσουμε κάποιον στον τοίχο. Εντούτοις, στον δημόσιο βίο ο καθένας είναι υπεύθυνος για τα λόγια και τις πράξεις του, οπότε οφείλει να είναι πιο προσεκτικός, ειδικά όταν θίγει τόσο λεπτά ζητήματα.

Πηγή εικόνας εξωφύλλου: left.gr