Της Μαρίας Ζούρα, πρώην συντάκτριάς μας
Καλοκαίρι και θέατρο πάνε μαζί. Διότι τι καλύτερο από το να απολαύσει κανείς μια θεατρική παράσταση κάτω από τον έναστρο ουρανό σε κάποιο όμορφο νησί ή σε οποιοδήποτε καλοκαιρινό προορισμό.
Έτσι έγινε και με τους «κάτω από τα αστέρια», που ήρθαν στην Χίο, να δώσουν στο καλοκαίρι ακόμα μεγαλύτερο νόημα και τροφή για σκέψεις.
Η Λίλα Μπακλέση και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής σκηνοθετούν και ερμηνεύουν την ερωτική ιστορία ενός ζευγαριού, μέσα από την αποκαλυπτική συνάντησή τους, χρόνια μετά.
Μια ιστορία αγάπης και ενηλικίωσης, για τις πολύ μεγάλες προσδοκίες και την πολύ σκληρή πραγματικότητα, με φόντο τη μικρή κοινωνία της επαρχίας, τις παραλίες του καλοκαιριού και την ξέγνοιαστη εποχή της αθωότητας.
«Οι κάτω από τα αστέρια», φορτισμένο συναισθηματικά κείμενο του χιώτη Τηλέμαχου Τσαρδάκα και σκηνοθετική ματιά, που εμπνευσμένα έντυσε η Άρτεμις Γρύμπλα, ιστορία που εκτυλίσσεται στο νησί της Χίου, έρχεται να μας μοιράσει απλόχερα αληθινές και αυθεντικές στιγμές, τις οποίες συχνά αποφεύγουμε, απλώς και μόνο από φόβο.
Το κείμενο αποκτά περισσότερο χαρακτήρα, καθώς διαδραματίζεται στον τόπο του. Σκηνές και εικόνες της παραλίας των γλάρων, τα βραχάκια του λιμανιού, περνάνε μπροστά από τα μάτια μας, στήνουν τρελό χορό στο μυαλό μας και έρχονται στο τώρα. Στο τώρα της παράστασης. Στο τώρα της στιγμής. Άτομα άγνωστα μεταξύ τους για μια νύχτα, ανάμεσα στους αμπελώνες, τις μυρωδάτες πορτοκαλιές και μανταρινιές στο «Περιβόλι» του Κάμπου της Χίου, με τα τζιτζίκια να τραγουδούν ευλαβικά το σκοπό τους και το φεγγάρι να δημιουργεί έναν απαλό φυσικό φωτισμό, μοιράζονται αναπάντεχα τα ίδια συναισθήματα, ακούν για τα απωθημένα και νιώθουν και πάλι δεκαεξάχρονοι έφηβοι.
Η πηγαία εκτέλεση των συντελεστών, μας ξυπνάει. Μας βάζει στη θέση της Μενίτας και τού Νικολή (των ηρώων μας) και μας ταρακουνά.
Μια φράση ορόσημο: «Εσύ και εγώ. Μόνο εμείς υπάρχουμε σε αυτόν τον κόσμο».
Όλοι είμαστε οι κάτω από τα αστέρια. Εσύ. Εγώ. Και οφείλουμε να συνεχίσουμε. Το χρωστάμε στον εαυτό μας και στα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα. Είμαστε ένας λευκός κόκκος στο απέραντο γαλάζιο.
Μια παράσταση, που αξίζει να ζήσετε τη μαγεία της αλήθειας της και το γεμάτο ανατροπές τέλος της.
