Το «Mes que un club» (=κάτι περισσότερο από μία ομάδα/σύλλογο) είναι το σλόγκαν που θα βρεις γραμμένο σε κάθε σημείο του γηπέδου της Μπαρτσελόνα, σε φανέλες και κασκόλ, σε graffiti στους δρόμους της καταλανικής πρωτεύουσας. Είναι τα λόγια του Ναρθίς ντε Καρέρας το 1968, που όταν εκλέχθηκε πρόεδρος της ομάδας είπε «η Μπαρτσελόνα είναι κάτι περισσότερο από ένας σύλλογος. Είναι κάτι περισσότερο από μια Κυριακή που βλέπουμε την ομάδα μας να παίζει. Είναι πολλά περισσότερα από όλα αυτά. Είναι ένα πνεύμα ριζωμένο μέσα μας και τα χρώματά της τα αγαπάμε πάνω από όλα». Για πολλούς είναι ίσως μια υπερβολή ή μια έκφραση καταλανικού φανατισμού. Κρύβει, όμως, πολλές δόσεις αλήθειας. H Μπαρτσελόνα είναι κάτι περισσότερο από μία ομάδα, το αποδείκνυε συνεχώς και το αποδεικνύει ακόμη.
Η καταλανική ταυτότητα
Η ιστορική -όπως φάνηκε- φράση πρωτοειπώθηκε λοιπόν από τον Ναρθίς ντε Καρέρας σε ομιλία του υπό τον έλεγχο εκπροσώπου της δικτατορικής κυβέρνησης και με τη ρητή απαγόρευση να μη μιλήσει καταλανικά και να μην πει οτιδήποτε «προκλητικό» (κάτι δηλαδή που να υπονοεί αποσχιστική τάση της Καταλονίας). Μπορεί από τότε τα πράγματα να έχουν αλλάξει και να έχει εξαλειφθεί η καθεστωτική καταπίεση, όμως ένα πράγμα παραμένει αναλλοίωτο: η άσβεστη επιθυμία για ανεξαρτησία των Καταλανών από την Ισπανία. Εκτός του γηπέδου βλέπουμε διαδηλώσεις, ένταση, πολιτικές διώξεις προσώπων που τάχθηκαν υπέρ της καταλανικής απόσχισης. Εντός του γηπέδου υπάρχουν αποδοκιμασίες του ισπανικού εθνικού ύμνου.
Για όλους εμάς η Μπάρτσα είναι απλώς η ομάδα που είτε θαυμάζουμε είτε αντιπαθούμε αγωνιστικά. Για τους Καταλανούς είναι πολλά παραπάνω, είναι ανέκαθεν το σύμβολο της καταλανικής ταυτότητας, είναι, όπως έχει λεχθεί, «ο άοπλος στρατός της Καταλονίας». Η ομάδα, που τόσο πολύ εκφράζει την καταλανική κουλτούρα, δε θα μπορούσε να μην είναι κοντά στον λαό της όσο καμία άλλη.
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς
Η Μπαρτσελόνα στηρίζεται στην ιδέα πως «η ομάδα είναι οι φίλαθλοί της». Δεν είναι, λοιπόν, μια ανώνυμη εταιρεία όπως οι λοιπές ομάδες (χαρακτηρίζεται ως εγγεγραμμένο αθλητικό σωματείο). Δεν έχει έναν ιδιοκτήτη. Έχει τόσους ιδιοκτήτες όσους και τα εγγεγραμμένα μέλη της, δηλαδή περισσότερους από 170.000. Εκείνοι εκλέγουν τον πρόεδρο του συλλόγου, εκείνοι αποφασίζουν για το μέλλον της. Πέραν της συνήθους οικονομικής επιτυχίας του συστήματος αυτού, έχει έναν δημοκρατικό χαρακτήρα που δίνει φωνή στον κόσμο της Μπάρτσα.
Το Barcelona Foundation
Στην εποχή των ομάδων-επιχειρήσεων, της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου και της απομάκρυνσής του από τον ρομαντικό, ανθρωποκεντρικό του χαρακτήρα, χρειάζονται δράσεις να μας αποδεικνύουν πως αυτό μπορεί να φέρνει κοντά ανθρώπους ή και να τους αλλάζει τη ζωή. Το 1994 η Μπαρτσελόνα ιδρύει το ομώνυμό της Ίδρυμα (Fundacio Barcelona), προκειμένου να αναπτυχθούν προγράμματα αλληλεγγύης, με σημείο αναφοράς τον αθλητισμό. Το μισό (!) των εσόδων από τα συμβόλαια όλων των παικτών όλων των τμημάτων της Μπάρτσα διατίθεται εκεί. Πλέον, χιλιάδες παιδιά με αναπηρία και άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες στηρίζονται από το Fundacio Barcelona. Δεν στηρίζονται βεβαίως μόνο χρηματικά ή παθητικά, αλλά με δραστηριότητες, αθλήματα, μαθήματα που σκοπό έχουν την ουσιαστική ένταξη, την κοινωνικοποίηση.
Λα Μασία
Έτσι ονομάζονται οι ακαδημίες (και οι προπονητικές εγκαταστάσεις) της Μπαρτσελόνα. Η ιδέα της δημιουργίας τους ανάγεται σε δύο θρύλους της ομάδας, τον Ρίνους Μίχελς και τον Γιόχαν Κρόιφ, που πίστευαν πως η εκπαίδευση παικτών από πολύ μικρή ηλικία είναι προτιμότερη από μεταγραφές ξένων παικτών σε πιο προχωρημένη ηλικία. Πέραν της εκμάθησης του καταλανικού τρόπου παιχνιδιού (επιθετικογενές ποδόσφαιρο, φιλοσοφία της πάσας και της κίνησης, σύστημα “tiki-taka”), κεντρικός άξονας της εκπαίδευσης στη Λα Μασία είναι η εμφύσηση ηθικών αξιών, της ευγενούς άμιλλας, του υγιούς ανταγωνισμού. Οι νεαροί της Λα Μάσια ουσιαστικά μεγαλώνουν εκεί, απορροφούν την καταλανική κουλτούρα και γι’ αυτό λατρεύονται ακόμη περισσότερο από τους ντόπιους φιλάθλους. Ο Γκουαρντιόλα, ο Τσάβι, ο Πουγιόλ, ο Ινιέστα, ο Μέσσι και πολλά άλλα τεράστια ποδοσφαιρικά ονόματα καλλιεργήθηκαν στη Λα Μασία. Το γεγονός αυτό και μόνο αρκεί για να δείξει το μεγαλείο της.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, η Μπάρτσα δεν είναι η ομάδα που η επιρροή της θα περιοριστεί μόνο «στο χορτάρι», σε νίκες, τρόπαια και ρεκόρ. Είναι η ομάδα που αγκαλιάζει τον κόσμο της, που πρωτοπορεί, που είναι κάτι περισσότερο από μία ομάδα!
