Ολυμπιακός πολλών ανέμων

Μόλις χθες η ομάδα του Πειραιά πυροδότησε την μεγαλύτερη “βόμβα” εδώ και χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα, υπογράφοντας συμβόλαιο με τον Μαρσέλο για 1+1 χρόνια, θυμίζοντας κινήσεις εποχής Κόκκαλη και αρχές εποχής Μαρινάκη. Ωστόσο, αυτή η απόκτηση δεν πρέπει να γεννά ψευδαισθήσεις στους ερυθρόλευκους φίλαθλους.

Η ομάδα από πέρυσι έδειχνε ότι είχε πάρα πολλά θέματα, πέρα από κάποιες απότομες εκρήξεις, όπως το 3-0 στη Τουρκία επί της Φενέρμπαχτσε. Φαινόταν ότι η εποχή Μαρτίνς στον Ολυμπιακό έφτανε στο τέλος της σιγά-σιγά, ότι η ομάδα χρειαζόταν ενίσχυση όχι μόνο ποιοτικά αλλά και ποσοτικά, καθώς οι ίδιοι 15 περίπου παίκτες έπαιζαν κάθε 4 μέρες σχεδόν για 2 χρόνια συνεχόμενα, ότι θα χρειαζόταν αλλαγή προπονητή με το τέλος της αγωνιστικής δράσης και συγκεκριμένος μεταγραφικός σχεδιασμός. Το παιδί-θαύμα του Ολυμπιακού, ανακάλυψη του Μαρτίνς, ο Μαντί Καμαρά, μετά από 2 πρώτες σεζόν που ξεχώριζε σαν την μύγα μες στο γάλα σε κάθε ματς, ξενέρωσε αδικαιολογήτως με την μη πώλησή του τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια και πλέον έπαιζε στο 50% των δυνατοτήτων του. Παρά ταύτα, ελπίζω να κάνει μεγάλα πράματα με την Ρόμα του Μουρίνιο. Επίσης, πέρα από τα ξεκάθαρα αγωνιστικά προβλήματα του συλλόγου, ο Φορτούνης είχε δεχθεί άσχημη αντιμετώπιση από τον σύλλογο και τον προπονητή, με την απόσυρση του νο. 10 από το όνομά του και την παραγκώνισή του από τον “professor”, παρά το γεγονός ότι έπαθε δεύτερο χιαστό, επέστρεψε όμως και δυνητικά θα ήταν ο μόνος παίκτης που θα μπορούσε να βελτιώσει κάπως δημιουργικά την εικόνα του Ολυμπιακού στο γήπεδο. Βέβαια, έχει ακόμα τις ίδιες αδυναμίες: κακή φυσική κατάσταση και έλλειψη θέλησης για εξέλιξη και προπόνηση. Ταυτόχρονα, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να στηρίζεται τα τελευταία χρόνια μα και τώρα που μιλάμε σε δύο βετεράνους για να τον “ξελασπώνουν” στα δύσκολα: τον Ελ-Αραμπί και τον Βαλμπουενά, 37 και 38 χρονών αντίστοιχα, πράγμα ανάρμοστο για το μέγεθος της ομάδας.

Όλα αυτά δεν λύθηκαν ποτέ, ή τουλάχιστον όχι με την ταχύτητα που θα έπρεπε. Ο Μαρτίνς πήρε την εντολή εμπιστοσύνης από τον Βαγγέλη Μαρινάκη για την 5η συνεχή χρονιά του ως τεχνικός του Ολυμπιακού, μην αφήνοντας αισιόδοξους τους φίλαθλους. Και αυτό δυστυχώς, απεδείχθη. Ο Πέδρο κυνήγησε μία προετοιμασία με φιλικά με ομάδες τρίτης ή δεύτερης κατηγορίας της Ολλανδίας, της Ελβετίας και της Πολωνίας, την στιγμή που ο Ολυμπιακός θα έπαιζε στους προκριματικούς γύρους του Champions League! Αυτό, προσωπικά, μαρτύρησε για μένα το πολύ κακό επίπεδο προετοιμασίας που έκανε η ομάδα, κάτι που φάνηκε άμεσα με την Μακάμπι Χάιφα, η οποία ήταν πολύ ανώτερη από τους ερυθρόλευκους και στα δύο παιχνίδια και δικαίως προκρίθηκε με επιμέρους σκορ 1-5 και ένα ταπεινωτικό διπλό (0-4) στο Καραϊσκάκη, που έστειλε τον Μαρτίνς πίσω στην Πορτογαλία και έφερε τον Κάρλος Κορμπεράν από την Ισπανία, ένα τεχνικό μόλις 39 χρονών με 16 χρόνια εμπειρίας στους πάγκους.

Ο Κορμπεράν φάνηκε από τα παιχνίδια με την Σλόβαν Μπρατισλάβας για το Europa League ότι ήθελε συνεχή κίνηση χωρίς την μπάλα και κάθετο παιχνίδι, κάτι που αδυνατούσε να κάνει ένας Ολυμπιακός με κακή προετοιμασία, ανέτοιμους παίκτες και χωρίς κλασικό δεκάρι στην ενδεκάδα. Το δεύτερο παιχνίδι στο Φάληρο ίσως είναι το χειρότερο παιχνίδι που έχω δει από τότε που θυμάμαι να βλέπω τους Πειραιώτες, παρότι εντέλει η ομάδα πήρε την πρόκριση στα πέναλτι με τελευταίο εκτελεστή τον Βαλμπουενά.

Στις μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας ο Άβιλα αποκτήθηκε για δεξί μπακ πίσω από τον Βρσάλικο και δεν έχει χάσει παιχνίδι από τότε που ενσωματώθηκε, καθώς ο πρώην μπακ της Ατλέτικο Μαδρίτης είναι τραυματίας ακόμα, δείχνει ποιοτικά στοιχεία αλλά η απόδοσή του είναι ασταθής στα πρώτα ματς. Ο Φίλιπ Ζίνκερναγκελ αποκτήθηκε με σκοπό να χρησιμοποιηθεί στις θέσεις 8-10, ωστόσο μέχρις στιγμής αγωνίζεται στα πλάγια και δεν έχει εντυπωσιάσει. Αντ’ αυτού, ο Ιν-Μπεόμ Χουάνγκ έχει αναλάβει τα καθήκοντα του 8αριού, ενθουσιάζοντας με την ταχύτητά του και το πάθος του τον ερυθρόλευκο κόσμο στα πρώτα παιχνίδια του. Με την είσοδο στην αγορά της Ασίας, αποκτήθηκε και ο αδερφός του, Ουί Τζο Χουάνγκ, ο οποίος αγωνίζεται σε όλες τις θέσεις της επίθεσης, αλλά συμπεράσματα δεν μπορούνε να βγούνε έχοντας παίξει ελάχιστα λεπτά. Ο Αμπουμπακάρ Καμαρά έγινε μεταγραφή από τον Άρη, ένας νεαρός -για σέντερ φορ- ποδοσφαιριστής (27 έτη) που μπορεί να πάρει φανέλα βασικού και που είχε δείξει καλά σημάδια στους Θεσσαλονικείς, αλλά παραμένει τραυματίας από την προηγούμενη σεζόν και ακόμα δεν είναι γνωστή η ημερομηνία επιστροφής του, ίδια κατάσταση περίπου με τον Βρσάλικο. Σε μία περίεργη, αμήχανη και απρόβλεπτη κίνηση, ο Κώστας Φορτούνης ανανεώθηκε για άλλα δύο χρόνια ενώ είναι άγνωστη η κατάστασή του και οι βλέψεις του, παράλληλα με τον ερχομό του Πεπ Μπιέλ με κόστος αγοράς 6 εκατομμυρίων, ισπανικό δεκάρι σε πολύ καλή ηλικία (25 χρονών), που χαρακτηριζόταν ο κορυφαίος παίκτης της Κοπεγχάγης και του Δανικού πρωταθλήματος πέρυσι. Η (δανεική) επιστροφή του Ρέτσου σε ηλικία μόλις 24 χρονών, ένα ελληνόπαιδο που αγαπήθηκε πάρα πολύ από τους Πειραιώτες και που μεγάλωσε στις ακαδημίες του Ρέντη, φέρνει νέο αίμα επιτέλους στις επίμαχες θέσεις των κεντρικών αμυντικών και αισιοδοξία, μετά από ένα 5ετές ταξίδι γεμάτο εμπειρίες στην Ευρώπη. Προτελευταία κίνηση για τον Ολυμπιακό ήταν πάλι δανεική και ακούει στο όνομα του Τζος Μπόουλερ από την έταιρη ομάδα που είναι πολυμέτοχος ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης. Μεταγραφικές αλληλοκαλύψεις από τις δύο ομάδες σίγουρα θα δούμε πολλές και στα επόμενα χρόνια.

Νομίζω αξίζει να αφιερωθεί μία ολόκληρη παράγραφο για το τελευταίο απόκτημα των ερυθρόλευκων. Ο λόγος φυσικά γίνεται για τον Μαρσέλο, στυλοβάτη της Ρεάλ Μαδρίτης που κέρδισε 4 Τσάμπιονς Λιγκ την δεκαετία που μας πέρασε και έναν από τους καλύτερους αριστερούς πλάγιους μπακ που έχουν υπάρξει στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Μόνο και μόνο με την απόκτηση ενός τέτοιου ονόματος, το πρεστίζ και το όνομα του Ολυμπιακού εκτοξεύονται και έτσι ανοίγει περισσότερο η αγορά για αυτόν για τα επόμενα χρόνια. Αγωνιστικά, ο Μαρσέλο μπορεί να είναι 34 ετών, μπορεί να έχει να παίξει σε απαιτητικούς ρυθμούς εδώ και 2 χρόνια, ωστόσο το σίγουρο είναι ότι δεν ήρθε για τα τελευταία ένσημα, αφού του είχαν έρθει προτάσεις από MLS και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που θα του έδιναν συμβόλαιο πολύ μεγαλύτερο από αυτό των 2 εκατομμυρίων που φημολογείται ότι θα υπογράψει με τον Μαρινάκη, ερχόμενος σήμερα στο αεροδρόμιο. Με αυτήν την κίνηση, ο Ρέαμπτσιουκ θα μπορέσει επιτέλους να πάρει ανάσες μετά από σχεδόν 2 χρόνια συνεχών παιχνιδιών στα πόδια του, διότι στον Κούτρη δεν δίνονται πολλές ευκαιρίες και ο Κορμπεράν θα έχει στην ευχέρειά του, αναλόγως των συνθηκών, και την αμυντική επιλογή στα αριστερά (Ρέαμπτσιουκ) αλλά και την πιο επιθετική (Μαρσέλο, Κούτρη). Μόνο ανησυχητικό σημείο η φυσική κατάσταση του Βραζιλιάνου, επειδή η Ρεάλ τον αποδέσμευσε στην αρχή του καλοκαιριού και ο παίκτης δεν έχει κάνει προετοιμασία με ομάδα.

Συνοψίζοντας, οι Πειραιώτες διψάνε για αναγέννηση, μετά από μία κακή συνολικά περσινή χρονιά και ένα από τα χειρότερα ξεκινήματα στην ιστορία του εφέτος. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης μέχρι και τα μέσα Αυγούστου έδειχνε να έχει παρατήσει την πρώτη του “αγάπη” και εξόπλιζε μόνο την Φόρεστ για την παραμονή της νεοφώτιστης στην Premier League. Ο κόσμος ήταν δικαίως εξαγριωμένος με τον πρόεδρο, παράλληλα με την αισχρή εικόνα της ομάδας στο γήπεδο και παρά την αλλαγή προπονητή. Ωστόσο, η διοίκηση έστω και αργοπορημένα έβαλε τα λεφτά και η ομάδα ενισχύθηκε με παίκτες πολύ καλού επιπέδου, νέους αλλά και έμπειρους, ένας πολύ δυνατός συνδυασμός. Ερωτηματικό και φόβος δημιουργείται όμως με την ομοιογένεια και τους αυτοματισμούς όλων αυτών των νεοφερμένων, την στιγμή που φτάνουμε αισίως στο πρώτο ματς των ομίλων του Europa League. Θα καταφέρει ο Ολυμπιακός να γίνει συμπαγής ομάδα και να παράγει πάλι αποτελέσματα, ποιότητα και θέαμα; Ή θα έχουμε μία σεζόν σαν την περσινή, μην πω και χειρότερη;