Ορκίστηκε να τα καταφέρει

Από όταν ήμουν παιδί, πάντα είχα μια ροπή προς το ποδόσφαιρο. Κάτι με τραβούσε σε αυτό το άθλημα. Η ομαδικότητά του; Το αίσθημα που νιώθεις όταν βάζεις γκολ; Η μεγάλη πιθανότητα του Δαβίδ να νικήσει τον Γολιάθ; Η ομορφιά του αθλήματος γενικότερα και τα συναισθήματα που σου δημιουργεί; Δεν ήξερα με βεβαιότητα. Ίσως όλα αυτά μαζί. 

Όμως υπήρχαν κάποιοι ποδοσφαιριστές που σε μάγευαν με το τρόπο που έπαιζαν στο γήπεδο, που έκαναν πράγματα με την μπάλα που δεν τα έκανε ο καθένας και ήθελες να τους μοιάσεις. Πρώτος από αυτούς ήταν ο Ροναλντίνιο, ο Βραζιλιάνος με το πλατύ χαμόγελο που με τις ντρίμπλες του με άφηνε έκπληκτο. Στην ομάδα του την Μπαρτσελόνα τότε υπήρχε και ένας νεαρός μικροκαμωμένος παίκτης από την Αργεντινή, ο Λιονέλ Μέσι. Στα πρώτα του βήματα τότε δεν άργησε να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Κατάφερε με τις εμφανίσεις του στον αγωνιστικό χώρο να γίνει ο αγαπημένος μου ποδοσφαιριστής, ο παιδικός μου ήρωας, ο λόγος που αγάπησα το ποδόσφαιρο και υποστηρίζω μέχρι σήμερα την ομάδα της Μπαρτσελόνα. 

Τα πράγματα που έκανε με την μπάλα μαγικά, δεν τα είχα ξαναδεί από άλλο παίκτη. Θυμάμαι η πρώτη φανέλα ομάδας που αγόρασα να είναι η δικιά του το 2009, τη χρονιά που η Μπαρτσελόνα έπαιζε για μένα, αλλά και για πολλούς άλλους το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο που έχει παρουσιάσει ομάδα στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Να κάθομαι στην τηλεόραση να τον παρακολουθώ και να μην θέλω να τελειώσει ο αγώνας, να μην θέλω να τελειώσει η παράσταση που έδινε στο γήπεδο. Δεν χόρταινα να τον βλέπω να ντριμπλάρει τρεις και τέσσερις αντιπάλους και να σκοράρει, να πασάρει μαεστρικά, να πλασάρει πανέμορφα, μια ορχήστρα μόνος του. 

Αυτονόητα λοιπόν τον υποστήριζα σε κάθε σύλλογο και διοργάνωση που συμμετείχε. Μέχρι το 2021 ήταν πιστός στην αγαπημένη μου και αγαπημένη του Μπαρτσελόνα, όταν και αναγκάστηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων να αποχωρήσει με δάκρυα στα μάτια για λογαριασμό της Παρί Σεν Ζερμέν. Με τους “Μπλαουγκράνα” κατέκτησε τα πάντα. 

4 Champions League

10 Πρωταθλήματα Ισπανίας

7 Κύπελλα Ισπανίας

7 Super Cup Ισπανίας 

3 Super Cup Ευρώπης

3 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων

Ενώ στην κατοχή του έχει και 7 χρυσές μπάλες για τις εξωγήινες επιδόσεις του εντός αγωνιστικού χώρου. 

Όμως μόνο με μια φανέλα δεν είχε καταφέρει να γευτεί τη χαρά της επιτυχίας, με αυτήν της εθνικής ομάδας της Αργεντινής. Πάντα έφτανε στην πηγή και δεν έπινε νερό. Το 2014 στο Μουντιάλ της Βραζιλίας απέναντι στην Γερμανία, στον τελικό του Κόπα Αμέρικα το 2016 απέναντι στην Χιλή. Πάντα κάτι γινόταν και δεν τα κατάφερνε. Υπήρχαν στιγμές που λύγιζε, που ήθελε να τα παρατήσει, που πίστευε ότι πρέπει να απομακρυνθεί από την εθνική ομάδα της χώρας του, που δεν άντεχε το βάρος της αποτυχίας. Όμως γρήγορα και όντας πιο ψύχραιμος επέστρεφε για να ξαναπολεμήσει για το όνειρό του, το μεγάλο του στόχο. Να κερδίσει τίτλο με την Εθνική Αργεντινής. Με την ομάδα που μεγαλούργησε ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο άνθρωπος που τον λάτρευε. Και αυτό έγινε το 2021, όταν στη Βραζιλία κατέκτησε απέναντι στην οικοδέσποινα χώρα τον πρώτο του τίτλο με την εθνική Αργεντινής, το Κόπα Αμέρικα, έπειτα από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες.

Επόμενος και τεράστιος στόχος το Μουντιάλ. Ένα τρόπαιο που του το πήρε μέσα από τα χέρια του ο Γκέτσε το 2014 με τη βοήθεια του Ιγκουαίν που έχανε απανωτές ευκαιρίες για γκολ. Ένα τρόπαιο που η χώρα του είχε να πανηγυρίσει από το 1986, όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα το σήκωσε στον ουρανό του Μεξικού. Αυτό ήθελε να κάνει και ο Λιονέλ Μέσι όσο τίποτα άλλο στο Μουντιάλ του Κατάρ το 2022.

Στα 35 του πια, στο τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του για ένα τελευταίο “χορό”. Μια τελευταία προσπάθεια, μια τελευταία μάχη. Παρέα του οι συμπαίκτες του, ”πολεμιστές”, έτοιμοι να δώσουν τα πάντα για να κερδίσουν τον τίτλο αυτό. Με αμέριστο λατινοαμερικάνικο πάθος και αυταπάρνηση. Και με ένα νεαρό προπονητή στο πάγκο, τον Λιονέλ Σκαλόνι, που ήταν συμπαίκτης του Μέσι στην εθνική Αργεντινής το 2006. Όλοι μαζί για το όνειρο.

Η διοργάνωση δεν ξεκίνησε καλά. Ξεκίνησε με γερό χαστούκι και ήττα-σοκ από τη Σαουδική Αραβία. Η Αργεντινή ήταν κυρίαρχη στον αγώνα, έπαιζε μονότερμα τους Σαουδάραβες ωστόσο δύο πανέμορφα γκολ τους κόντρα στην ροή του αγώνα ήταν αρκετά, για να υπογράψουν την πρώτη τεράστια έκπληξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Εκεί ξεκίνησε η αμφισβήτηση ξανά. Πολλοί βιάστηκαν να στείλουν τον Μέσι πίσω στο Μπουένος Άιρες και άλλοι έτρεξαν να του βάλουν την ταμπέλα του Loser. Ο Μέσι απλά ορκίστηκε να τα καταφέρει. Υποσχέθηκε στους Αργεντινούς ότι θα παλέψουν, αυτός και οι συμπαίκτες του, με όλες τους τις δυνάμεις για το καλύτερο. Επόμενος αγώνας το λατινοαμερικάνικο ντέρμπι με το Μεξικό. Αγώνας πολύ απαιτητικός και must win. Όπως όλοι από εδώ και πέρα. Η Αργεντινή ξανά σε ρηχά νερά. Όμως ο μάγος από το Ροζάριο είχε μια αποστολή. Δυνατό σουτ στην αριστερή γωνία του Οτσόα. 1-0 το σκορ. Πάσα στον παίκτη-αποκάλυψη της Εθνικής Αργεντινής, Έντσο Φερνάντεζ, φοβερό φαλτσαριστό σουτ εκείνος. 2-0. Νίκη της Αργεντινής με τον Μέσι να συμβάλει τα μέγιστα με 1 γκολ και 1 ασίστ. Τελευταίος αγώνας του ομίλου με την Πολωνία. Η Αργεντινή κυριαρχεί, ο Μέσι χάνει πέναλτι και το άστρο του Άλβαρες αρχίζει να λάμπει. Αργεντίνικα πουλέν από Premier League, ΜακΆλιστερ και Άλβαρες οι σκόρερ. 

Πρόκριση ως πρώτη στον όμιλο και πρώτο νοκ άουτ παιχνίδι με την Αυστραλία. Μια ομάδα βατή θεωρητικά αλλά ικανή για την έκπληξη. Η Αργεντινή έκανε πάλι πολύ καλή εμφάνιση, ο Μέσι σκόραρε με πλασέ και ο Άλβαρες ξανά για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι. Ισοφάριση από την Αυστραλία αλλά δεν κόστισε.

Προημιτελικός με αντίπαλο την Ολλανδία με μνήμες από το γκολ του Ντένις Μπέργκαμπ το 1998 να έρχονται. Σε αυτό το παιχνίδι θα σταθώ λίγο παραπάνω, γιατί ήταν ένα από τα ωραιότερα του φετινού Παγκόσμιου Κυπέλλου. Ο Μέσι μου απέδειξε για ακόμη μια φορά γιατί τον λατρεύω σαν ποδοσφαιριστή. Στο 35′ κουβάλησε την μπάλα και την πέρασε με πάσα από την μύτη της βελόνας βρίσκοντας τον διερχόμενο Μολίνα που πλάσαρε εύστοχα για το 1-0 της Αργεντινής. Είδε μια πάσα που ο μέσος ποδοσφαιριστής δεν θα είχε δει ποτέ, και όχι μόνο την είδε αλλά και την εκτέλεσε  άψογα κάνοντας μια τομή στην άμυνα της Ολλανδίας, που δεν είχε καμία απολύτως απάντηση. Μια ακόμη απόδειξη της μεγάλης ποδοσφαιρικής ευφυίας που διαθέτει. Στο 73′ σκόραρε και με πέναλτι σφραγίζοντας θεωρητικά τη νίκη. Όμως, επειδή το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο άθλημα, δεν μπορούσε αυτός ο αγώνας να τελειώσει έτσι. Ο Φαν Χαλ, προπονητής της Ολλανδίας, πέρασε στον αγώνα τον Βέγκχορστ και από το πουθενά έγινε ο ήρωάς της. Με δύο δικά του γκολ, το δεύτερο έπειτα από σεμιναριακή κομπίνα σε φάουλ έφερε το ματς στην παράταση που δεν είχε νικητή και έτσι οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν στα πέναλτι. Εκεί ο Μέσι ως ηγέτης πήγε να εκτελέσει το πρώτο πέναλτι και όχι να ψάχνει την δόξα, εκτελώντας το 5ο. Ευστόχησε και έχοντας η Αργεντινή φύλακα-άγγελο τον Εμιλιάνο Μαρτίνεζ που έπιασε δύο πέναλτι, πέρασε στην επόμενη φάση.

Εκεί, αντιμετώπισε την ηρωική Κροατία η οποία απέκλεισε το μεγάλο φαβορί της Βραζιλίας. Το παιχνίδι ήταν μονόλογος για την Αργεντινή που επικράτησε εύκολα με 3-0. Με τον Άλβαρες να σκοράρει και τον Μέσσι να έχει ένα γκολ και μια ασίστ. Και τι ασίστ. Ποίηση. Πήρε την μπάλα από το κέντρο στα δεξιά, την πέταξε μπροστά, την οδήγησε προς την περιοχή και, όταν τον πρόλαβε ο Γκβάρντιολ, γύρισε γύρω από τον εαυτό του ζαλίζοντας τον προσωπικό του αντίπαλο, τον ξεπέρασε και γύρισε την μπάλα στην μικρή περιοχή εκεί που ο Άλβαρες δεν δυσκολεύτηκε να την σπρώξει στα δίχτυα. Ενέργεια με την μπάλα που την έβλεπα από τον 25χρονο Μέσι, την είδα ξανά από τον 35χρονο και γούσταρα πολύ. Νοστάλγησα βέβαια όλες εκείνες τις παρόμοιες στιγμές μαγείας και το γεγονός ότι αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν. 

Με αυτό τον τρόπο έστειλε την Αργεντινή ξανά στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αντιμέτωπη αυτή τη φορά με την πρωταθλήτρια κόσμου Γαλλία του νέου μεγάλου αστεριού του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και συμπαίκτη του στην Παρί Σεν Ζερμέν, Κιλιάν Εμπαπέ. Έπειτα από την αμφισβήτηση του πρώτου αγώνα ήταν ξανά εκεί, στο μεγάλο ραντεβού, 90 λεπτά μακριά από το όνειρο.

Στις 17:00 την Κυριακή συντονίστηκα στο κανάλι που πρόβαλε τον τελικό, για να δω τον αγαπημένο μου ποδοσφαιριστή ίσως στον μεγαλύτερο και σημαντικότερο αγώνα της καριέρας του. Η Αργεντινή μέχρι το 75′ είχε τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού, ήταν κυριαρχική, παθιασμένη και προηγούνταν ήδη με 2-0 με γκολ πέναλτι του Μέσι και γκολ του παίκτη των τελικών, Ντι Μαρία, έπειτα από μαγικό συνδυασμό των παικτών της Αργεντινής. 15 λεπτά παρέμεναν μέχρι το όνειρο. Με την Γαλλία να έχει ελάχιστες τελικές προσπάθειες και τον Εμπαμπέ χαμένο στην κλειστή άμυνα των Αργεντινών. Τότε όμως του έδωσαν χώρο. Και στον χώρο δεν αστειεύεται, είναι κίνδυνος θάνατος. Κέρδισε πέναλτι το οποίο εκτέλεσε εύστοχα και έβαλε ένα απίστευτο πλασέ στην κίνηση, φέρνοντας το ματς στα ίσα σε μόλις 1,5 λεπτό. Από το ζενίθ στο ναδίρ σε μια στιγμή. Το ματς οδηγήθηκε στην παράταση. Από τον ενθουσιασμό, την χαρά, την ανυπομονησία για το σφύριγμα της λήξης, στην απογοήτευση και τον θυμό. Το άγχος μεγάλο, καθώς θεωρούσα ότι η Γαλλία έχοντας πολύ πιο ποιοτικό και βαθύ ρόστερ θα κυριαρχούσε στην παράταση και η Αργεντινή θα κατέρρεε. Όμως οι παίκτες της Αργεντινής είναι ψυχάρες και πολεμιστές μέχρι τέλους. Όχι μόνο δεν κατέρρευσαν αλλά απειλούσαν συνεχώς την εστία του Γιορίς με κύριο εκφραστή των προσπαθειών τον Λιονέλ Μέσι. Είπαμε άλλωστε.. Ορκίστηκε να τα καταφέρει! Και αυτό το έδειξε στην πράξη, σκοράροντας στο 108′ με κοντινό πλασέ έπειτα από ασταθή απόκρουση του Γιορίς. Όμως η καρδιά της πρωταθλήτριας κόσμου δεν σταματά να χτυπά τόσο εύκολα και το απέδειξε στο 118′ κερδίζοντας πέναλτι το οποίο εκτέλεσε ξανά εύστοχα ο Εμπαπέ δείχνοντας μεγάλη προσωπικότητα. Όλος ο τελικός όμως συνοψίστηκε στην τελευταία φάση της παράτασης όπου ο Ραντάλ Κολό Μουάνι βγήκε τετ α τετ με τον Εμιλιάνο Μαρτίνεζ και ο Αργεντινός τερματοφύλακας με μια απίστευτη απόκρουση αποσόβησε το γκολ που θα έδινε το παγκόσμιο κύπελλο. Έτσι οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν στα πέναλτι, όπου ο Αργεντινός τερματοφύλακας ήταν φοβερός και χάρισε το τρόπαιο στην Αργεντινή.

Η στιγμή που ο Μέσι συνειδητοποιεί ότι είναι κάτοχος Μουντιάλ, πρωταθλητής κόσμου και η στιγμή που σηκώνει το τρόπαιο μαζί με τους συμπαίκτες του ήταν οι πιο συγκινητικές της βραδιάς και μου έφεραν δάκρυα στα μάτια.

Ο παιδικός μου ήρωας τα κατάφερε! Έπειτα από αρκετές απογοητεύσεις, πάλεψε για το όνειρό του και ανταμείφθηκε. Με αυτή του την κατάκτηση έγινε αδιαμφισβήτητα ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Τυχερός που ζω στην εποχή του και τον είδα να καταφέρνει όλα αυτά από το ξεκίνημα της καριέρας του. Γιατί ο Μέσι δεν είναι ένας οποιοσδήποτε παίκτης. Ο Μέσι είναι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό, όταν ακούω τη λέξη ποδόσφαιρο. Ο Μέσι δεν σκόραρε μόνο, πάσαρε φοβερά, τρίπλαρε φοβερά, τα έκανε όλα. Είναι και κορυφαίος σκόρερ και κορυφαίος πασέρ και κορυφαίος ντριμπλέρ. Είναι ό,τι καλύτερο έχουν δει τα μάτια μου στο άθλημα που αγαπώ, το ποδόσφαιρο. Και στα 35 του έκανε το καλύτερο Μουντιάλ της καριέρας του.

Μέσι σε ευχαριστώ για τη χαρά που μου πρόσφερες την Κυριακή και για όλες τις στιγμές αυτά τα χρόνια. Μακάρι να μπορούσα κάποτε να σε δω από κοντά!