Συχνά ακούγεται (και εν μέρει ισχύει) πως οι μαθητές και γενικότερα οι νέες και οι νέοι είναι αδιάφοροι ως προς τα κοινά και τις ευρύτερες αλλαγές στην κοινωνία μας. Οι σαρωτικές αλλαγές της Υπουργού Παιδείας, που από το πλειονότητα της κοινωνίας έχουν χαρακτηριστεί «μεσαιωνικές», έχουν προκαλέσει απανωτές αντιδράσεις σχετικά με το τι σχολείο ετοιμάζεται από Σεπτέμβριο. Πλήρης κατάργηση όλων των καλλιτεχνικών μαθημάτων και των κοινωνικών επιστημών με αστεία επιχειρήματα και άλλα πολλά που περιμένουν μαθητές και δασκάλους από Σεπτέμβριο. Μια οργανωμένη αντίδραση αλλά και αντίσταση αναζητείται. H παρακάτω επιστολή ενός μαθητή που ανακάλυψε ο συντάκτης μας Βαγγέλης Βαλαβάνης στο Διαδίκτυο φαντάζει τρομακτικά σημερινή. Είναι του σχολικού έτους 2011-2012, δηλαδή πριν 8 χρόνια. Ο μαθητής επιβεβαιώνει με ακρίβεια το γνωστό στίχο του Διονύση Σαββόπουλου: «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά… Έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν όλα».
Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10ο Λύκειο Δραπετσώνας. Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία αυτών που μας κυβερνούν, καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς.
Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου, μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου, που «κινδυνεύει» από αυτήν. Τι λέτε;;;;; Τι μέλλον έχω -εξαιτίας σας- κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;
Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.
– Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της «ΟΥΝΤΡΑ», στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;
– Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;
– Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, τα οποία, αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό, δεν περισσεύουν, όχι για να μου πάρει παπούτσια, αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω από τον πάγκο του παζαριού;;;;;
– Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;
– Ποιος τον συκοφάντησε, τον απείλησε με επιστράτευση ή απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;
– Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του στο Πανεπιστήμιο;
– Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;
– Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;
– Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε από την πείνα;
– Ποιος άφησε τόσους άνεργους;
– Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία;
– Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;
Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;;
Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου, με την απεργία, θα καταστρέψουν τα όνειρά μου. Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;
Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα, όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία;
Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ;
Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω «delivery boy»;
Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου, σ’ όλη τη χώρα. Δάσκαλοί μου, έχετε υποχρέωση απέναντι σ’ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ .
Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το έχετε υποθηκεύσει.
Όποια υποχώρηση και να κάνετε, όποια νίκη της κυβέρνησης, θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω, να ονειρεύομαι, να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία. Στους γονείς, τους συμμαθητές μου και σ’ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:
Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;
Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;
Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;
Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα;
Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη;
Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού, αξιοπρέπειας, μαχητικότητας ή παράδειγμα υποδούλωσης;;;
Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι ;
Από αύριο κιόλας, καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ’ ένα τραγούδι, ένα σύνθημα : «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες!».
Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία.
Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας ,το γέλιο των παιδιών σας.
ΥΓ: Όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα», παραθέτω τους βαθμούς μου…