Ο πρώτος αλήτης της Ελλάδας

Ο πρώτος αλήτης της Ελλάδας

Ένα Συριανάκι φτωχοπαίδι, το οποίο ταξίδεψε κρυφά στον Πειραιά για να γλιτώσει από μία ενστικτώδη και εξοργισμένη αντίδρασή του. Γεύεται όλες τις δυσκολίες της μετα-προσφυγικής εποχής στην χώρα: βγάζει μεροκάματα από την μεταφορά κάρβουνου κι από την σφαγή ζώων, ενώ η πανέμορφη αγαπημένη του και γυναίκα του, με την οποία είναι παράφορα ερωτευμένος, τον παρατάει για τον κουμπάρο και πρώτο του παιδικό φίλο. Όλα βαίνουν καλώς εναντίον του. Μα ακριβώς αυτό το τελευταίο και πιο δυνατό χτύπημα, αλλάζει τον ρου της προσωπικής ιστορίας του, αλλά και αυτόν μίας ολόκληρης επικράτειας. Αντιδράει, επαναστατεί, χαράζει αυτόνομα την πορεία του, δημιουργώντας το ισχυρότερο μουσικό ρεύμα που έχει υπάρξει στην Ελλάδα. Εκείνο του ρεμπέτικου τραγουδιού. Όλα αυτά, από έναν άνθρωπο με ένα όνομα απλό. Μάρκος Βαμβακάρης.

Ο αναγνωρισμένος και στο εξωτερικό λογοτεχνικός και θεατρικός συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης, μετά από μία βαθύτατη μελέτη και λόγω της λατρείας του προς το πρόσωπο του πρώτου ρεμπέτη της χώρας, παρουσιάζει ένα βιογραφικό μυθιστόρημα για τον Βαμβακάρη, στο οποίο συνδυάζει αληθινά δεδομένα με μία λογοτεχνική και κάπως εξιδανικευμένη αφήγηση.

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Οι παράγκες του Πειραιά και του Φαλήρου, οι φτωχικοί τεκέδες, η ισχυρή αστυνόμευση ήδη από την τελευταία κυβέρνηση Βενιζέλου, η απάτη της Ζιγκοάλας, της γυναίκας που είχε ερωτευτεί με τον Γιωργάκη, τον παιδικό αιώνιο φίλο του, αλλά και γενικότερα οι δυσκολίες που αντιμετώπιζαν τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα και όλοι οι κατατρεγμένοι, τις οποίες προσπαθούσαν να ξεχνούν με το χασίς και το κρασί, εμπνέουν τον σχετικά αγράμματο, αλλά με μπόλικη αγάπη για την μουσική, Μάρκο να γράφει και να σβήνει στίχους στα πακέτα με τα τσιγάρα. Το μόνο εμπόδιο στην ανάβασή του, αποτελεί η απαγορευμένη χρήση του μπουζουκιού και του μπαγλαμά, πάνω στα οποία στηρίζονταν τα τραγούδια του. Σε αυτήν την υπέρβαση θα συνεισφέρει ολόκληρη η Τετράδα του Πειραιώς.

Βαμβακάρης, Μπάτης, Δελιάς, Παγιουμτζής. Μία συνηθισμένη παρέα νέων, βιοπαλαιστές και εξαρτημένοι από την μουσική (και από άλλα πράγματα, φυσικά). Ο Μάρκος κρίνεται πιο ανθρώπινος και φυσιολογικός από όλους, ο Μπάτης προκαλεί το γέλιο και επεισόδια όπου βρίσκεται, ο Δελιάς είναι ο πιο μορφωμένος μουσικά, μα και συνάμα έχει διαρκής ανάγκη από γραμμές και ενέσεις… ο Παγιουμτζής, ο πιο ώριμος, εκείνος που πάντα σιγοτραγουδάει κάτι, ακόμα και σε έκτακτες περιστάσεις. Δειλά-δειλά, απογοητευμένοι από το περιβάλλον και την περίοδο που έχει τύχει να ζουν, αποφασίζουν να κάνουν κουμάντο και να σπάσουν τις προκαταλήψεις και τις απαγορεύσεις σχετικά με την χρήση μπουζουκιού στην ενορχήστρωση τραγουδιών και συναυλιών, αλλά και την κατανάλωση κάνναβης.

Πρώτα στον Πειραιά, έπειτα στην Αθήνα, μετά σε όλη την επικράτεια, εμπνέοντας και τους συνεχιστές τους, όπως τον Τσιτσάνη, η Τετράδα καταφέρνει να πετύχει τους στόχους της, ενώ ο Μάρκος υπογράφει συμφωνία με την ODEON και αρχίσει να βγάζει συνεχώς δίσκους που συγκλονίζουν τον απλό κόσμο και τρομάζουν όλη την παραδοσιακή ελίτ. Ενώ τα πάντα γύρω τους δείχνουν να καταρρέουν, με την όλο και πιο βαθιά εισχώρηση στο καθεστώς Μεταξά και την Ιταλία να δείχνει όλο και πιο επιθετική στάση, παράλληλα με τις πολλές -ερωτικές και μη- απογοητεύσεις που βιώνουν προσωπικά, δεν τους οδηγεί στην παραίτηση, μα στην ανύψωση, την μερική λύτρωση… «Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας», λοιπόν. Γραμμένο για τους φανατικούς του ρεμπέτικου και της μουσικής ιστορίας, αλλά και για κάθε άνθρωπο που γνωρίζει ότι η ζωή δεν είναι μέλι-γάλα, μα θέλει δουλειά, επιμονή, επανάσταση, συγχώρεση και αγάπη, πείσμα απέναντι σε κάθε δυσκολία.

+ posts

Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.