Γράφοντας αυτές τις γραμμές πολλές αναμνήσεις κατακλύζουν το μυαλό μου. Ένα μεγάλο ταξίδι. Εικόνες έρχονται, όμορφες και αστείες, γεμάτες ανθρώπους και τα δάκτυλα προσπαθούν να χωρέσουν, όλα όσα αισθάνεται η καρδιά, στο πληκτρολόγιο, για αυτή την μικρή περιπέτεια που έγινε μεγάλη. 18 μήνες λοιπόν ζωής ο Φοιτητικός μας Κόσμος και μάλιστα με το απίστευτο ρεκόρ των 6.700 επισκέψεων στον 1ο μήνα ζωής της online έκδοσής του. Κάτι τέτοιες στιγμές, όπου βλέπεις ένα όμορφο δημιούργημα να ανοίγει τα δικά του φτερά, είναι που οφείλεις να πεις ένα μεγάλο Ευχαριστώ, τόσο σε εσάς τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες μας, αλλά και σε όλους τους μοναδικούς ανθρώπους που μεγαλώσαμε τα φτερά του και πλέον ταξιδεύουμε μαζί του.

Όλα ξεκίνησαν, μια ζεστή βραδιά του Απρίλη του 2018, στον πυρετό των Πανελληνίων. Είχα ήδη κλείσει 2 χρονιές ως αρχισυντάκτης της σχολικής μας εφημερίδας στο Λεόντειο Λύκειο. Λίγο η εφηβεία, λίγο οι σχολικοί έρωτες, λίγο μια νέα φοιτητική ζωή που αναμενόταν και το μικρόβιο του γραψίματος δεν άργησε να φανεί. Ήταν μια απόδραση για εμένα το γράψιμο. Ένας τρόπος να ταξιδεύεις μέσα από τις γραμμές στα μάτια, να περνάς από το μυαλό και -ίσως- αν αξίζει αυτό που γράφεις, στην καρδιά των ανθρώπων. Και επειδή…σόι πάει το βασίλειο να αναφέρω πως είχα και γονείς και παππού δημοσιογράφους (αθλητικογράφοι ευτυχώς, όχι πολιτικοί συντάκτες). Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε, πως τα κείμενα και οι ειδήσεις υπήρξαν ένα μέρος της ζωής μου. Πάνω από όλα ήταν όμως οι λέξεις. Οι αξίες, τα συναισθήματα, η Ιστορία και όλα όσα κρύβονται πίσω από αυτές. Γιατί αυτές, όταν εμπεριέχουν πολλή αλήθεια ταξιδεύουν τους ανθρώπους και πολλές φορές αλλάζουν τον κόσμο μας.

Σε ένα νέο περιβάλλον, πολυθρύλητο, που όλοι μας τη ζωή ακούγαμε. Σε έναν νέο χώρο ως ενήλικες πια. Στα φοιτητικά μας χρόνια και στο περιβάλλον του Πανεπιστημίου ήταν μια χρυσή ευκαιρία να γεννηθεί μια φωνή, ένας χώρος έκφρασης για όλες και όλους τους φοιτητές. Η άκρατη κομματικοποίηση (όχι πολιτικοποίηση, υπάρχει ειδοποιός διαφορά), η ανάγκη για όλους τους σπουδαστές να εκφραστούν και οι άγριες διαθέσεις της Υπουργού Παιδείας (που τότε άρχισαν να εκδηλώνονται) ήταν το κατάλληλο έδαφος για να ξεκινήσουμε. Άτομα που θέλουν να εκφραστούν και άνθρωποι που έχουν να πουν πολλά. Αυτός ήταν ο στόχος μου και ευτυχώς τους βρήκα. Άλλοτε 11. Άλλοτε 10 ή 9 και μάλιστα ανάμεσά μας ένας συντάκτης μας στο εξωτερικό (Ηνωμένο Βασίλειο), με την ανταπόκρισή του κάθε μήνα. Η Συντακτική μας Ομάδα ήταν γεγονός. Αξίες μας; Η ελευθερία του λόγου, η έκφραση κάθε συντάκτη, η αλήθεια των γεγονότων και ο γόνιμος δημοκρατικός διάλογος. Το όνομά μας; Φοιτητικός Κόσμος. Γράφουμε, προβληματιζόμαστε, συζητάμε και ονειρευόμαστε για ένα κόσμο που θέλουμε να αλλάξουμε και που μας αξίζει. Η συνταγή απλή. 6 Στήλες: Επικαιρότητα, Πολιτισμός, Επιστήμη, Ιστορία, Αθλητισμός και Αθηναϊκά Στέκια (πρόσφατη στήλη μας), πολλή όρεξη και ιδέες. Κάθε μήνα στο Συμβούλιο της Εφημερίδας συζητούσαμε, αξιολογούσαμε πως πηγαίναμε, διαφωνούσαμε, συμφωνούσαμε, ψηφίζαμε, παίρναμε αποφάσεις και κάθε φόρα κάτι νέο γεννιόταν. Κάπως έτσι, δημιουργήθηκαν 11 τεύχη που κυκλοφορήσαμε σε 5 Πανεπιστήμια της Αθήνας (Ε.Κ.Π.Α., Ε.Μ.Π., Πάντειος, Γεωπονικό, ΠΑ.Δ.Α.). Μήνα με το μήνα μπήκαμε στα αμφιθέατρα, στα θρανία και ελπίζουμε και στις ψυχές των ατόμων που μας στήριξαν. Συμφοιτήτριες, συμφοιτητές, φίλοι, γονείς, ακαδημαϊκοί καθηγητές μας τίμησαν αγοράζοντάς κάθε μας τεύχος. Όλα τους τα σχόλια και οι σκέψεις, οδηγός μας για νέα θέματα και για αυτοβελτίωση.

Μάρτιος 2020, με πάνω από 1.100 αντίτυπα εκτυπωμένα να μετράμε… ήρθε και ο κορωνοϊός. Τι θα κάναμε στα νέα δεδομένα και πως θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων; Στο Συμβούλιο της Ομάδας η απάντηση από όλες και όλους ήταν προφανής. Συνεχίζουμε και κάπως έτσι, από ένα αποκλειστικά έντυπο φοιτητικό Μ.Μ.Ε., γίναμε ηλεκτρονικοί. Νέα άγχη, δυσκολίες, προκλήσεις και συντάκτες. Κι όμως για μια ακόμη φορά, νομίζω πως τα καταφέραμε. Όσο κι αν η καραντίνα και εν μέρει αυτή η περίεργη κατάσταση (να είναι καλά τα ηλεκτρονικά μαθήματα της Κεραμέως που δήθεν έχουμε όλοι οι φοιτητές αγκαλιάσει και έχουμε πρόσβαση) μας στέρησε την έμπνευση, συνεχίσαμε, συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε. Κάθε μέρα, πλέον, με πολλά και διαφορετικά θέματα, ο Φοιτητικός Κόσμος είναι εδώ. Η δική σας Ανεξάρτητη Φοιτητική Φωνή δεν έσβησε και θα παραμείνει χάρη στη μοναδική της Συντακτική της Ομάδα και όλες και όλους εσάς που είστε κοντά μας. Γιατί εσείς είστε η δύναμη μας. Σίγουρα υπάρχουν πολλά που μπορεί να μου διαφεύγουν ή να ξεχνώ. Ένα είναι σίγουρο. Eκείνη η μικρή ανοιξιάτικη ιδέα έγινε πραγματικότητα. Ξεκίνησε από κάτι μικρό και με μόνο μας μέσο την όρεξή μας, την αγάπη για την έκφραση, δημιουργήσαμε τα φτερά με τα οποία πετάμε σήμερα. Ένα εγχείρημα, εννοείται, ανοιχτό σε όλες και όλους (πάντα θέλουμε νέα μέλη στην ομάδα μας) που λαχταράτε να γράψετε, να προβληματιστείτε και να μιλήσετε για έναν κόσμο νέο. Εναν δικό μας «Φοιτητικό Κόσμο».
Ένα τεράστιο Ευχαριστώ από καρδιάς σε όλες και όλους τις αναγνώστριες/αναγνώστες μας για την στήριξη (και ιδιαίτερα στους συμφοιτητές μου στο Πάντειο). Θα προσπαθήσουμε, όπως το καταφέραμε ήδη, να είμαστε δίπλα σας, πιστοί στο ραντεβού με την ενημέρωσή σας.
Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στον παππού μου, Χάρη Παπαγεωργίου, δημοσιογράφο. Μου έμαθε πολλά και κυρίως να αγαπώ το γράψιμο. Ελπίζω μια μέρα να γράφω σαν εκείνον. Δυστυχώς έφυγε νωρίς και δεν πρόλαβε να δει αυτό το εγχείρημα.
Στους γονείς μου, Φωτεινή Παπαγεωργίου και Γιώργο Βαλαβάνη. Ξεκίνησαν παιδιά στο επάγγελμα. Ταξίδεψαν πολύ, έγραψαν πολλά και με μεγάλωσαν με όμορφες δημοσιογραφικές ιστορίες. Μετρούν πλέον 30 χρόνια στον κλάδο και είμαι πολύ υπερήφανος για αυτούς.
Στους αγαπημένους μου συναδέλφους και φίλους μου στη Συντακτική Ομάδα (με πολλούς από αυτούς ξεκινήσαμε από την 1η μέρα μαζί): Ανδρομάχη Αρβανίτη, Βάσια Μανωλεδάκη, Πετρίνα Κομνηνού, Μυρτώ Κατσούλη, Παύλο Γιαννόπουλο, Γιώργο Βαλασκατζή, Μανώλη Θεοχάρη, Νίκο Μερκουράκη, Βασίλη Φιλέρη, Ζάχο Αναστασιάδη και Στέφανο Σταυριανό. Είναι τιμή μου να σας έχω δίπλα μου και να είμαστε μια ομάδα. Και εννοείται στους πρώην συντάκτες που έφυγαν και μακάρι να γυρίσουν κάποτε. Πολλή δουλειά και ένας νέος μήνας μας περιμένει.
Ευχαριστώ πολύ για όλα.
Με αγάπη,
Βαγγέλης Β.





Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.