Για 1η φορά στην μεταπολιτευτική Ιστορία της Ελλάδας, τόσο απροκάλυπτα, τόσο παράλογα και ωμά δρα η Αστυνομία και πόσο μάλλον ο πολιτικός της προϊστάμενος, ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης. Χτες το πρωί, προτελευταία μέρα του χρόνου, συμφοιτητές μας που μένουν στις Φοιτητικές Εστίες Ζωγράφου, οι οποίοι είναι παρατημένοι εδώ και καιρό από την Πρυτανεία του Ε.Κ.Π.Α., εν μέσω πανδημίας, αντίκρυσαν ένα πρωτοφανές θέαμα. 6:30 το πρωί πολυμελής ομάδα της ΕΛ.ΑΣ. με στελέχη των ΥΜΕΤ, των ΜΑΤ, των ΕΚΑΜ, της σήμανσης, ακόμη και της Δίωξης ναρκωτικών μπούκαρε απροκάλυπτα στους χώρους τους.
Το παρασκήνιο με τις ΦΕΠΑ και η πλήρης εγκατάλειψη της Πρυτανείας
Ευθύνες πολλές βαραίνουν την Πρυτανεία του Ε.Κ.Π.Α. και τον Πρύτανη του Ιδρύματος κ. Δημόπουλο. Στις αρχές Δεκεμβρίου, η εφορεία της Φοιτητικής Εστίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τα πανεπιστήμια να βρίσκονται σε κατάσταση τηλεκπαίδευσης, επέλεξε να εξετάσει την παράταση της διαμονής των φοιτητών στην εστία, θέτοντας –πέραν των οικονομικών κριτηρίων που πληροί ένας οικότροφος– και ακαδημαϊκά κριτήρια. Παράλληλα, οι φοιτητές που εξακολουθούσαν να διαμένουν στην εστία είχαν ξεκινήσει έναν αγώνα, όπως συνέβαινε και σε άλλες φοιτητικές εστίες της χώρας, προκειμένου οι διοικήσεις να πραγματοποιήσουν τα απαραίτητα για τη προστασία της υγείας των διαμενόντων. Η διοίκηση της ΦΕΠΑ, σύμφωνα με τους οικοτρόφους, δεν προχώρησε σε κανένα μέτρο προστασίας τους από τον κορονοϊό.
Στις 10 Δεκεμβρίου, οι οικότροφοι προχωρούν σε κατάληψη της γραμματείας των εστιών, προκειμένου να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα και να εξεταστούν οι παρατάσεις χωρίς ακαδημαϊκό κριτήριο. Όπως κατήγγειλαν τότε, σε τηλεφωνική επικοινωνία τους με τον διευθυντή της εστίας, ο τελευταίος τους μετέφερε εκ μέρους της πρυτανείας ότι αν δεν έληγε η κατάληψη, θα διακόπτονταν όλες οι παροχές της εστίας, μεταξύ αυτών και η σίτιση.
Στις 12 Δεκεμβρίου, πράγματι η απειλή γίνεται πράξη και οι φοιτητές που μεταβαίνουν στο εστιατόριο της εστίας το πρωί εκείνης της ημέρας το βρίσκουν κλειστό. Σε νέα καταγγελία τους αναφέρουν ότι ο διευθυντής της εστίας Β. Ζιάκας, τους απαντά κυνικά ότι «είναι Σάββατο, δεν είμαι διευθυντής, έχετε κατάληψη», με τους φοιτητές να απευθύνουν έκκληση προς τον κόσμο και να ζητούν στήριξη.
Αυτός ο εκβιασμός με τις παροχές οδήγησε τους φοιτητές στη δημιουργία συλλογικής κουζίνας εντός των Εστιών. Και το αποκορύφωμα της κατάστασης ήταν η εισβολή της Αστυνομίας, δήθεν για έρευνα ναρκωτικών ουσιών. Οι ίδιοι οικότροφοι όπως έχουν αναφέρει το ζήτημα της διακίνησης ανθεί στην ευρύτερη περιοχή εδώ και χρόνια, τι κι αν η αστυνομία είναι σε απόσταση αναπνοής από τις Εστίες. Οι απαντήσεις της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και τα δήθεν «ευρήματα» δείχνουν το προφανές: μια εορταστική επίδειξη δύναμης από την Αστυνομία.
Έσπασαν τζάμια, πόρτες και γενικά οι δυνάμεις της Αστυνομίας δεν άφησαν τίποτα από την ήδη απαξιωμένη δημόσια περιουσία και εγκαταστάσεις. Εγκαταστάσεις που αποτελούν το σπίτι κάποιων παιδιών. Και το «κάποιων» δεν σημαίνει κάποιων ξένων, άγνωστων από εμάς, αλλά φοιτητών, νέων παιδιών όπως ο καθένας από εμάς. Όπως εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές και εγώ που τις γράφω. Σκέψου ένα βράδυ δίχως την μπανιέρα σου με ζεστό νερό ή μία μέρα σου δίχως μάσκα αυτή την περίοδο, όπως αυτά τα παιδιά… Τότε μόνο μπορείς να μπεις στη θέση τους. Αυτό που αντικρύσαμε αποτελεί μια τρομακτική προοικονομία του τι μπορεί να μας περιμένει το 2021. Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία που έχει προκαλέσει την σαρωτική αντίδραση της ακαδημαϊκής κοινότητας και το βροντερό «Όχι» των Πρυτάνεων μας αφορά όλους και δεν απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητά μας. Όπως έχουμε αναφέρει και σε παλαιότερο ρεπορτάζ μας με το νέο έτος θα φανούν πολλά επί του ζητήματος. Το μόνο σίγουρο είναι πως τέτοιες εικόνες δεν πρέπει να γίνονται ανεχτές από κανέναν νέο, φοιτητή και δημοκρατικό πολίτη. Η Αστυνομία στα χέρια του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη έχει ξεφύγει τρομακτικά και όλο και πιο άγρια ένστικτα έχουν ξυπνήσει στους κόλπους της.
Άραγε, στις εστίες βρισκόταν ο φυγόδικος αρχιναζί Χρήστος Παππάς; Αυτό δεν μας το έχουν ακόμα απαντήσει οι δυνάμεις της Αστυνομίας που μπουκάρουν με άνεση στον προσωπικό χώρο ενός φοιτητή, αλλά τους φεύγουν μέσα από τα χέρια 2 επικίνδυνοι ναζιστές εγκληματίες. 71 μέρες και ακόμη ασύλληπτοι ο Παππάς και ο Λαγός κ. Χρυσοχοΐδη… Και βέβαια χρονικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ούτε η ώρα, ούτε η στιγμή που πραγματοποιήθηκε αυτή η εισβολή. Μετά από τον σάλο που προκάλεσε η παράκαμψη του εμβολιασμού των νοσοκομειακών στο “Σωτηρία” για να εμβολιαστούν η Κυβέρνηση (και πες αυτοί λέμε τώρα οκ), οι σύμβουλοι, οι μετακλητοί και σύζυγοι των Υπουργών(!), ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε κάπου αλλού να πετάξει το μπαλάκι του δημόσιου διαλόγου.
Πάλι από το πουθενά «μπαχαλάκηδες» και ο Νόμος και η Τάξη που τάχα μας προστατεύουν στα δελτία των Μ.Μ.Ε… και μαντέψτε, είναι τα ίδια Μ.Μ.Ε. που έλαβαν άλλα 18.000.000 ευρώ για την καμπάνια του εμβολιασμού. Με κριτήρια άγνωστα και τρόπους ακόμα πιο αδιαφανείς. Το ερώτημα είναι με το 2021 ποια θα συνιστούν τα κριτήρια τα δικά μας, όλων των φοιτητριών/φοιτητών.
Θα συμβιβαστούμε με την στοχοποίησή μας, το φόβο και την ιδιωτικοποίηση των Σχολών μας; Θα συμβιβαστούμε με την πρωτόγνωρη (για μια δημοκρατία στην ευρωπαϊκή ήπειρο) κατάλυση των δικαιωμάτων μας, ακαδημαϊκών και μη; Το 2020 μας άφησε πολλές εικόνες. Τρομακτικές και πρωτόγονες. Είναι στο δικό μας χέρι να πούμε ένα βροντερό «Όχι» σε αυτές και όσα φέρνουν το 2021. Ένα βροντερό «Όχι» στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Όλες και όλοι μαζί. Γιατί η ζωή μας στο Πανεπιστήμιο, ανεξαρτήτως με το που ανήκουμε ιδεολογικά, τι ψηφίζουμε κλπ. είναι κοινή. Και δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να την απειλεί και να παίζει μαζί της.
Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.
