Και μιας και είχαμε απογοητευτεί με την ελληνική αρμάδα ποδοσφαιριστών και είχαμε ακούσει και τα παράπονα του Φαν ντε Σχιπ για την απουσία εκείνων στις μεγάλες ομάδες της Σούπερλιγκ (κακή δήλωση, λες και το ρόστερ της Εθνικής πρέπει να αποτελείται μόνο από παίχτες του Big-5), τον τελευταίο καιρό οφείλουμε να μετανοήσουμε. Τουλάχιστον εγώ, προσωπικά.
Ο Μπακασέτας, από την στιγμή που υπέγραψε στην Αλάνιασπορ και ύστερα, δεν παρουσιάζει καμία ομοιότητα με τον Μπακασέτα που παρακολουθούσαμε στην ΑΕΚ, δείγμα -ίσως- και της κακής διαχείρισης του ρόστερ από πλευράς διοίκησης και τεχνικού τιμ στην Ένωση, αλλά κυρίως της δικής του προσωπικής βελτίωσης, σε ένα ευνοϊκότερο για αυτόν περιβάλλον του εξωτερικού. Δεν είναι τα στατιστικά του που φοβίζουν, αλλά το πώς κινείται και φτιάχνει παιχνίδι πλέον στο γήπεδο, το οποίο εμείς βλέπουμε εμφανέστατα στις συμμετοχές του με το εθνόσημο.
“Τροχονόμος” υπήρξε στη Μαδρίτη και στο ιστορικό Σαντιάγο Μπερναμπέου ο -πάλαι ποτέ- τερματοφύλακας (και πάλι) της ΑΕΚ, Γιώργος Αθανασιάδης, ο οποίος κατέβασε ρολά με την καινούργια του ομάδα, Σέριφ Τιράσπολ, απέναντι στην παντοδύναμη Ρεάλ με 10 αποκρούσεις, όλες δύσκολες έως πολύ δύσκολες, βοηθώντας το μολδαβικό σύλλογο να φύγει με ένα τεράστιο διπλό από την Ισπανία. Ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και του Πανιωνίου, Δημήτρης Κολοβός, συνεισέφερε επίσης με ένα πολύ καλό ματς, κερδίζοντας μάλιστα τις εντυπώσεις ενός από τους καλύτερους χαφ στον κόσμο, Λούκα Μόντριτς (https://www.sport24.gr/football/athanasiadis-telika-antallaxa-ti-fanela-moy-me-ton-koyrtoya.9372357.html). Ο Κολοβός βρίσκεται από πέρυσι στην Σέριφ, οπότε και πραγματοποίησε μία πολύ καλή σεζόν μετά από ένα κακό διάστημα στον Παναθηναϊκό και στην Ομόνοια, κάνοντας 22 συμμετοχές με 10 γκολ.
Και φτάνουμε στο χθεσινό παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Φενέρμπαχτσε στην Πόλη και την καθηλωτική -και απρόσμενη- θριαμβευτική νίκη της ομάδας του Πειραιά με 0-3. Πρώτο ρόλο στην διαμόρφωση του σκορ έπαιξε πάλι ένα ελληνόπουλο, το οποίο έχει καταφέρει (ή θα έπρεπε, τουλάχιστον) να διαλύσει τις αμφιβολίες του κόσμου της ομάδας, τον οποίο διακατέχει μία αιώνια νοοτροπία προτίμησης ξένων παιχτών, αντί να εμβαθύνει στην περαιτέρω ανάπτυξη των ακαδημιών και το σκάουτινγκ στον ελληνικό χώρο. Ο λόγος για τον Γιώργο Μασούρα, ένα παιδί που ανδρώθηκε στον Πανιώνιο και εξελίχθηκε σε βασικό στέλεχος των Πειραιωτών, κόντρα σε όλες τις εκτιμήσεις. Ένα εξτρέμ που κινείται συνεχώς ως φορ αλλά τηρεί στο έπακρο τα αμυντικά του καθήκοντα, ενώ μπορεί να παίξει και φουλ μπακ σε περίπτωση που ο Μαρτίνς ξαναπροτιμήσει το σύστημα με τους 3 αμυντικούς. 2 ωραία γκολ, 1 ασσίστ, άλλες 2-3 καθαρές τελικές, σε αντίθεση με άλλες μεταγραφές του Ολυμπιακού που δεν έχουν φανεί ακόμη στο γήπεδο (για άλλη μία χρονιά). Δεν είναι τεχνίτης, πολύ γρήγορος ή εκρηκτικός, αλλά είναι εργάτης. Γιατί πέρα από το ταλέντο, πρέπει να υπάρξει και δουλειά για να το υποστηρίξει.
Δεν θα αναφέρω άλλα παραδείγματα γιατί πιστεύω ότι έκανα κατανοητό τον λόγο μου. Βέβαια, στην τελική, το έχουμε ξαναδεί το έργο και μία δεκαετία πριν, με Γκέκα, Σταφυλίδη, Σωκράτη, Κονέ, Χριστοδουλόπουλο, Καρνέζη, Σάμαρη, Μήτρογλου, Ταχτσίδη και πολλούς άλλους, αλλά είμασταν άτυχοι και υπεροπτικοί. Μένει να δούμε τι μπορεί να κάνει αυτή η ελληνική φουρνιά, η οποία φαίνεται να είναι ικανή για το χειρότερο αλλά και για το καλύτερο, πόσο ικανός είναι ο ολλανδός τεχνικός να συσπειρώσει και να παρουσιάσει ετοιμοπόλεμη την Εθνική και ποιες επιλογές θα κάνει για κάθε παιχνίδι. Εφόσον περάσουμε στο Μουντιάλ, θα υπάρχει και επιτελικός μέσος στο πρόσωπο του Φορτούνη. Και μετά, όλα γίνονται.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
