Σίγουρα, μέσα σε μία τόσο δύσκολη περίοδο που διανύουμε παγκοσμίως, με καλπάζων πληθωρισμό, πόλεμο, άσχημες διεθνείς σχέσεις και έναν παγκόσμιο ιό που αναμένεται να κάνει μία τελευταία επέλαση τον ερχόμενο χειμώνα, χρειάζονται κεϋνσιανές πολιτικές. Πολιτικές που θα στηρίζουν τους πολίτες εκείνους που αδυνατούν να τα φέρουν εις πέρας, που βυθίζονται σε χρέη, που αδυνατούν να “βγάλουν τον μήνα”, σε μία περίοδο κρίσης ειδικά. Ωστόσο, το θέμα είναι να υπάρχει πραγματική βοήθεια από το κράτος προς τον πολίτη και όχι πυροτεχνήματα και φανφάρες.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενεργοποίησε πολλών διαφορετικών ειδών vouchers, κάποια προϋπάρχοντα και ανενεργά, και κάποια καινούρια, όπως το fuel pass για την τεράστια αύξηση της τιμής της βενζίνης και του πετρελαίου. Η ενεργειακή κρίση, παράλληλα με την αύξηση των τιμών για κάθε προϊόν, “λύγισε” τα μικρά νοικοκυριά, που απελπισμένα θέλανε κάποια κρατική βοήθεια. Τελευταίο επίδομα, το οποίο λέγεται στους κυβερνητικούς κύκλους ότι θα λειτουργήσει σύντομα και για όλο τον χειμώνα, είναι το food pass. Κουπόνι για τα σουπερμάρκετ, την στιγμή που η τιμή του καλαθιού του νοικοκυριού εκτοξεύεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Πέρα από το μικρό ποσό, ωστόσο, αυτών των επιδομάτων, λάθος ήταν και τα κριτήρια διανομής τους. Τα κριτήρια για την απόκτησή τους υπήρξαν τόσο διευρυμένα, ενώ πρώτη και κύρια ανάγκη τα είχαν (και τα έχουν!) οι λαϊκές οικογένειες. Το σωστό θα ήταν να μειωθεί το κοινό διανομής, έτσι ώστε να αυξηθούν τα ποσά των επιδομάτων γι’ αυτούς που πραγματικά το χρειάζονται. Όχι γι’ αυτούς που θέλουν μία στήριξη, γι’ αυτούς που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χωρίς αυτά τα λεφτά θα αναγκαστούν να διακόψουν το ρεύμα, την κυκλοφορία με το αυτοκίνητο, την θέρμανση…
Με την ευρεία διανομή των “ψίχουλων” που περιέχουν αυτή την στιγμή όλα τα επιδόματα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απλώς δίνει για τα μάτια του κόσμου, για να κερδίσει ψήφους. Συσσίτια που ποτέ δεν θα καλύψουν πραγματικά το στομάχι. Αν πραγματικά νοιάζεται για τον λαό, οφείλει να κατευθύνει όλη την κρατική στήριξη προς τα χέρια εκείνων που δεν έχουν. Ξεκινώντας από το πιο απλό, μειώνοντας τους φόρους εκεί που πονούν τα νοικοκυριά. Εκτός αν αποδείξει για άλλη μία φορά ότι την ενδιαφέρει μόνο η εντύπωση, το θεαθήναι, το φαίνεσθαι, το βραχυπρόθεσμο πολιτικό κέρδος. Βέβαια, θα πει κάποιος σκεπτόμενος, αν ήθελε το κοινό καλό η κυβέρνηση, δεν θα κυνηγούσε την αισχροκέρδεια; Δεν θα προσπαθούσε να λάβει μέτρα για να “φρενάρει” όσο γίνεται την ακρίβεια; Και θα είχε δίκιο…
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
