Σκέψεις από ένα πρωινό της 28ης Οκτωβρίου

«Έρημα βουνά, άστρα σκοτεινά

Που ήσυχα η καρδιά σας κλαίει

Σας ακούω κρυφά. Σας μετράω ξανά

Κι η φωτιά μου σιγοκαίει.»

Πρωί 28^ης Οκτωβρίου με μια κούπα καφέ στο χέρι. Μια μέρα άλλοτε μουντή και βροχερή και άλλοτε ηλιόλουστη, στη μόνη χώρα που γιορτάζει την ένταξή της στον πόλεμο. Παρέα με την αγαπημένη μουσική και ένα καλό βιβλίο. Μπαίνει αυτό το κομμάτι και τότε ιστορίες παλιές ξυπνούν. Ένα μουσικό κομμάτι μοναδικό από τον Γιάννη Αγγελάκα. Αναμνήσεις των παππούδων και οι αμέτρητες σελίδες Ιστορίας που διάβαζα, διαβάζω και θέλω να διαβάζω για μια εποχή που ακόμα και τώρα βλέπω το σκοτάδι της. Στα θλιμμένα μάτια όσων την έζησαν και στα τρομακτικά άδεια μυαλά που στα μπράτσα τους φέρουν τη σβάστικα.

Σαν σήμερα, μια Δευτέρα που έμελλε να αλλάξει τη σύγχρονη Ιστορία μας. 28 Οκτωβρίου 1940 πέσαμε μέσα στο απέραντο σκοτάδι της βίας, του παραλογισμού και του ναζισμού του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Του χειρότερου πολέμου που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. 219 μέρες στα έρημα βουνά της Αλβανίας. 3,5 χρόνια της πιο ανελέητης Κατοχής που γνώρισε μέχρι τότε ο κόσμος. Άστρα σκοτεινά που συντρόφευαν τους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης.

Μια παράσταση Ελευθερίας ή Θανάτου. Συνεργάτες του τέρατος γερμανοτσολιάδες, μαυραγορίτες και προδότες. Αυτοί που συμβιβάστηκαν με την ασχήμια του τέρατος που υπάκουσε τυφλά τον μακελάρη Χίτλερ. Αγώνες, πρόσωπα, γεγονότα, στιγμές και μια ολόκληρη γενιά που ξεκληρίστηκε. Ήσυχα η καρδιά τους κλαίει. Την ακούς κρυφά μέσα από αυτούς που πάντα ξεκινούν την ιστορία τους με ένα: «Παιδί μου έζησα». Τα σημάδια στα χέρια, αυτά τα μάτια που έχουν δει πολλά, εκείνες οι ψυχές που δεν υπήρξαν ποτέ παιδιά. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας. Τα μετράς ξανά… 80 ολόκληρα χρόνια κι όμως απίστευτο το ότι είναι τόσο κοντά. Λαοί να εκδιώκονται, οικογένειες να χωρίζονται, παιδιά που τους έκλεψαν το παιδικό τους γέλιο. Το βλέπεις στο βλέμμα τους. Και δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν και ποτέ παιδιά. Και μετά μια μικρή άνοιξη, η Απελευθέρωση, μετά τα Ολοκαυτώματα των Ναζί και την υποχώρησή τους.

Η μεγάλη ανάσα και αμέσως μετά η βουτιά στα βαθιά. Ήρωες που ονομάστηκαν «προδότες» και προδότες που έγιναν «ήρωες και πατριώτες» με τα λερωμένα από το αίμα χέρια τους. Δεκέμβρης του 1944 και πριν καλά-καλά πεθάνει ο ναζισμός, η φωτιά να σιγοκαίει τη ψυχή… Ψυχή Βαθιά απέναντι στον παραλογισμό και τη τραγωδία του Εμφυλίου Πολέμου… Του πολέμου δίχως νικητές.

Το ευχάριστο είναι πως λόγω των υγειονομικών συνθηκών δεν θα θαυμάσουμε τον κάθε ανόητο να ανταγωνίζεται με άλλους αεροκέφαλους για το ποιος είναι πιο πατριώτης. Μόνο ένας μας λείπει πολύ από αυτή τη μέρα. Μανώλη Γλέζο, Ψυχή βαθιά εκεί ψηλά που είσαι. Παρέα με τον Λάκη Σάντα και τον Άρη Βελουχιώτη. Κι ας είσαι μακριά, ένα βλέμμα προς την Ακρόπολη αρκεί για να θυμηθούμε τη γλυκιά φωνή σου, τις πολλές περιπέτειές σου που αντανακλούσαν τον αγώνα ενός ολόκληρου λαού.

Για αυτό λοιπόν, φέτος, απομακρυνθείτε από τα γελοία πατριωτικά ποστ και σχόλια του καθένα στα social media. Διαβάστε και εξερευνήστε από έγκυρες πηγές, βιβλία, site και εξαιρετικά ντοκιμαντέρ την ημέρα αυτή και όλα όσα επέφερε. Μέρες όπου η Αντίσταση νίκησε την ανθρωποφάγα ιδεολογία του ναζισμού. Πιστέψτε με, θα ανακαλύψετε αμέτρητες επικές στιγμές, άλλες υπερηφάνειας και άλλες ντροπής και αμέτρητους ήρωες που έδωσαν και την τελευταία ρανίδα αίματός τους για έναν καλύτερο κόσμο.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου και οι αγώνες της.  Ήταν η πολύ ιδιαίτερη αρχή μιας μοναδικής και απίστευτης περιπέτειας (με κακούς, καλούς ήρωες και προδότες). Και απίστευτη γιατί; Γιατί έτσι πάντα είναι οι αγώνες για την Ελευθερία.

Γιατί η πραγματικότητα γίνεται μνήμη.

Η μνήμη είναι η Ιστορία.

Και η Ιστορία είναι η ταυτότητά μας.

Εμείς οι ίδιοι.