Θα ήθελα εκεί στων χειλιών σου την άκρη…
Να με είχες εκεί κρυμμένο…
Να πίνω από το ποτό σου…
Σε ένα μικρό σπίτι…
Κι αν αυτό σε ενοχλεί έστω ξαπλωμένος με μια μικρή πετσέτα πάνω εκεί…
Σε αυτά τα δυο σαρκώδη χείλη…
Να έχω τη ζεστασιά σου…
Να αναπνέω το γέλιο σου…
Να κατεβαίνω στο λαιμό σου που ξέρεις πόσο αγαπώ…
Σαν ένα μικρό φυλαχτό να σε προσέχω…
Aν κρυώσω σαν ένα μικρό αεράκι να κρυφτώ πίσω απ΄π το κεφάλι σου…
Να ακούω τις σκέψεις σου και να σε νανουρίζω όταν σου λείπω…
Να κυνηγώ τους φόβους σου και να τους ξορκίζω μακριά…
Αρκεί να ξαπλώνω στα γλυκά σου χείλη που τόσο μου λείπουν…
Τα νοσταλγώ σαν τώρα τα αστέρια κοιτώ…
Ναι τόσο πολύ ζητώ τη ζεστασιά τους…
Σαν μίλια και θάλασσα μας χωρίζει….
Και μες στην παραζάλη και το ηλιοβασίλεμα…
Να νομίζω πως θα αναδυθείς μες από το νερό…
Θεά σωστή με κάθε πινελιά του κορμιού να αγγίζει λίγο από όνειρο…
Σαν αυτά που βλέπουμε και οι δυο μαζί…
Και τόσο ανυπομονώ να ζήσουμε…
Κι ας είναι χώρια τα κορμιά…
Πάντα με αυτή την ατέρμονη δίψα να κολυμπήσω στου κορμιού σου το ποτάμι…
Να μην μας ενοχλεί κανείς και τίποτα…
Να κοιμάσαι πάνω μου κι εγώ να χάνομαι στην αγκαλιά σου…
Πόσο πολύ ανυπομονώ…
Σε περιμένω σε αυτό το νέο μας ταξίδι…
Να…
Ανοίγω τα μάτια και να σε βλέπω το πρωί…
Νυσταγμένο μουτράκι κι ένα γλυκό φιλί…
Να παρασυρόμαστε στα κύματα αγκαλιά και να σκεπαζόμαστε με τα αστέρια…
Αχ και να ήξερες πόσο μου λείπεις…
Και περιμένω στην άκρη των χειλιών να γείρω…
Με το άρωμα σου να κλείσω τα μάτια…
Στην αγκαλιά μου να κοιμηθείς…
Και δίπλα μας το κύμα να μας νανουρίζει…
Οι θάλασσες μας περιμένουν…
Έλα
Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.
