Της Αθανασίας Ρουσάλη, πρώην συντάκτριάς μας
Ιδανικά, δεν θα ήθελα σήμερα να γράψω αυτό το άρθρο. Ιδανικά, θα ήθελα το γεγονός ότι γεννήθηκα γυναίκα να μην με τρομοκρατεί. Θα ήθελα η Δώρα από τη Ρόδο να συνέχιζε τη ζωή της μετά από τον λυτρωτικό χωρισμό της.
Όπως η ίδια ανέφερε σε τηλεφώνημα με τη φίλη της: «Επιτέλους κατάφερα να χωρίσω, ηρέμησα.»
Επομένως, το πρόβλημα που έχω κουραστεί να ακούω δεν είναι γιατί δεν φεύγει! Γιατί η Δώρα αυτό έκανε, τόλμησε να φύγει. Αλλά ο πρώην σύντροφος της και γυναικοκτόνος της δεν μπορούσε να το δεχτεί. Έτσι μια μέρα που θα πήγαινε στη δουλειά της, την περίμενε με την καραμπίνα και την σκότωσε. Η επόμενη κίνησή του ήταν να γράψει ένα σημείωμα με τα εξής λόγια:
«Χωρίς την καλή μου δεν έχει νόημα να ζω», και αυτοκτόνησε.
Δηλαδή δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτή, σε αντίθεση με την ίδια η οποία δεν μπορούσε να ζήσει ΜΕ αυτόν.
Είναι η 11η γυναικοκτονία για το 2021.
Και ναι, αυτό είναι το όνομά της. Γυναικοκτονία! Γιατί είναι έγκλημα λόγω της έμφυλης βίας, η οποία έχει ποτίσει καλά την κοινωνία μας.
Πριν λίγους μήνες άκουσα μια φράση από την Νατάσα Γιάμαλη «Να μεγαλώνετε τα αγόρια και τα κορίτσια σας με τον ίδιο τρόπο». Ας μάθουμε τον αμοιβαίο σεβασμό και την ισότητα και κανένας μελλοντικός άντρας δεν θα θεωρήσει ξανά μια γυναίκα κτήμα του. Η κουβέντα αυτή παίρνει πολλές διαστάσεις και δεν θα επεκταθώ άλλο.
Θα περάσω στο επόμενο θέμα.
Στις 12 για την Πολιτεία είναι καλά;
Πόσες ακόμη γυναίκες πρέπει να σκοτωθούν για να πράξει η Πολιτεία; Από το πιο απλό που είναι η εδραίωση του όρου γυναικοκτονία μέχρι την στελέχωση των πιλοτικών γραφείων, τα οποία εδώ και κάποιους μήνες ακόμα στελεχώνονται.
Πότε θα πάψουμε ως γυναίκες να φοβόμαστε; Πότε θα αποκτήσουμε τη δυνατότητα να απευθυνόμαστε σε μια υπηρεσία όπου δεν θα μας πουν “τα ήθελες και τα έπαθες”; Υπάρχουν γυναίκες που θέλουν να μιλήσουν, αλλά δεν έχουν πού να πάνε.
Η βοήθεια πρέπει να έρχεται από την Πολιτεία και όχι μόνο από έναν τυχαίο καλόψυχο γείτονα. Για να νιώθουμε περισσότερο ασφαλείς και να εξαλείψουμε τα φαινόμενα έμφυλης βίας. Για να μην ακούσουμε για την 12η άτυχη, αλλά για την 1η που τα κατάφερε και συνέχισε.
ΌΧΙ ΆΛΛΕΣ ΝΕΚΡΕΣ
ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
