Ένας από τους κανονισμούς που ξεκίνησε να ισχύει από φέτος μετά τη νέα τροπολογία της UEFA είναι τα εκτός έδρας γκολ στη φάση των knock-out να μην έχουν βαρύτητα. Όσον αφορά τη διοργάνωση του Champions League και τη φάση των 16, αυτή η αλλαγή φαινομενικά δεν επηρέασε κανένα ζευγάρι ως προς την πρόκριση, δηλαδή δεν είδαμε σε κάποιον αγώνα παράταση. Φαινομενικά όμως, γιατί στην πραγματικότητα άλλαξε η νοοτροπία, το στυλ και η προσέγγιση του παιχνιδιού τόσο των γηπεδούχων όσο και των φιλοξενούμενων ομάδων.
Πιο συγκεκριμένα, έχοντας δει τον αγώνα της Γιουβέντους με τη Βιγιαρεάλ, ο οποίος έληξε 0-3 υπέρ της ισπανικής ομάδας, είναι εύκολο να υπογραμμιστούν μερικές αξιοσημείωτες παρατηρήσεις. Ο πρώτος αγώνας στην Ισπανία είχε λήξει 1-1, το οποίο με τους καινούριους κανονισμούς δε σημαίνει τίποτα. Με τους παλιούς, ωστόσο, σήμαινε ότι η Βιγιαρεάλ θα ταξίδευε στην Ιταλία με ένα μικρό μειονέκτημα, καθώς για να διεκδικήσει την πρόκριση θα έπρεπε να βάλει τουλάχιστον 1 γκολ, αφού σε περίπτωση λευκής ισοπαλίας (0-0), το εισιτήριο για τους προημιτελικούς θα έπαιρνε η Γιουβέντους λόγω του εκτός έδρας γκολ.
Αναπόφευκτα οδηγούμαστε σε μια άτυπη σύγκριση για το τι αγώνα θα βλέπαμε πέρσι, με τους παλιούς κανόνες, και τι αγώνα είδαμε χθες, με τους νέους κανόνες. Στο παιχνίδι της Τετάρτης, είδαμε μια Βιγιαρεάλ συγκεντρωμένη, χωρίς άγχος, με υπομονή και που δεν την εκβίαζε κάτι, μιας και όσο δε δεχόταν γκολ ήταν πάντα μέσα στο παιχνίδι, και απλώς περίμενε είτε ο αγώνας να πάει στην παράταση ή τα πέναλτι για να ‘’κλέψει’’ την πρόκριση, είτε να προκύψει μια φάση ώστε να την εκμεταλλευτεί, όπως και έγινε στο τελευταίο εικοσάλεπτο του αγώνα, μετά από μία αντεπίθεση των φιλοξενούμενων και ένα απρόσεκτο μαρκάρισμα του γηπεδούχου αμυντικού.
Η Γιουβέντους, τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο, λίγο λόγω έδρας, λίγο επειδή της παραχωρήθηκε ο χώρος, δημιούργησε αρκετές φάσεις και απείλησε με αξιώσεις την αντίπαλη εστία, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Παρόλο που και το 0-0 δεν τη ‘’χάλαγε’’ τόσο, γιατί απλώς θα οδηγούταν στην παράταση, στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς ήταν που λειτούργησε καταλυτικά στην ψυχολογία της, αφού μπήκε στο ‘’τριπάκι’’ της Βιγιαρεάλ και από ένα σημείο και ύστερα ακόμα και η ισοπαλία χωρίς τέρματα φάνταζε για αυτήν δώρο. Η μη αξιοποίηση των τελικών προσπαθειών, η έλλειψη έμπνευσης και δημιουργίας μα κυρίως η κόπωση των παιχτών της σε ένα κομβικό σημείο του αγώνα, επέτρεψε στην αντίπαλό της να εκμεταλλευτεί όλα τα παραπάνω, με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάσει την πρόκριση, αλλά και να διασυρθεί στην έδρα της.
Με βάση τα περσινά δεδομένα, όλα τα παραπάνω θα άλλαζαν άρδην. Η Βιγιαρεάλ θα έμπαινε στο χορτάρι με το μαχαίρι στα δόντια για να παίξει στα ίσια και να δώσει τα ρέστα της, στον τομέα της ψυχολογίας η Γιουβέντους θα είχε αδιαμφισβήτητα το πάνω χέρι και εμείς θα βλέπαμε ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι με πιο συναρπαστικό θέαμα και ίσως πιο δίκαιο αποτέλεσμα.
Όπως και να έχει, η ιστορία γράφτηκε, και αυτή γράφει πρόκριση των “Κίτρινων Υποβρυχίων” κόντρα στη “Γηραιά Κυρία” της Ευρώπης. Ωστόσο, το θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο είναι η ποσότητα των αλλαγών που αποφασίζει η UEFA όλο και πιο συχνά, και εν συνεχεία αν αυτές οι τροπολογίες εν τέλει συνδράμουν σε ένα ποιοτικότερο, ελκυστικότερο και άψογο ποδοσφαιρικό σύμπαν.
Ζήτα μου να γράψω για τον εαυτό μου· δεν έχω χειρότερο. Προτιμώ να με γνωρίσεις διαβάζοντας τα γραπτά μου, κατανοώντας την οπτική και την ψυχοσύνθεσή μου.
Ωστόσο, για τα διαδικαστικά της υπόθεσης, δηλώνω λάτρης κάθε μορφής τέχνης, ειδικά όταν αυτή απεικονίζεται με ρεαλιστικό τρόπο. Ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, φοιτητής, αρθρογράφος, podcaster και ποιητής. Δε με απασχολεί αν στο τέλος συμφωνήσουμε, με ενδιαφέρει ως το τέλος να συζητήσουμε.
Παράλειψή μου, να συστηθώ. Ανδρέας Μαντζεβελάκης, από τα ανατολικά τής πρωτεύουσάς μας.
