Το σουβλάκι που αγαπώ
Έφτασε τα 4 τα ευρώ
Εκεί που πιτσιρικάς στη Πλατεία
Τα έτρωγα άνετα τρία-τρία
Μετά από την μπάλα στο Άλσος
Πρώτο αυτό στο μυαλό το άμοιρο
Ρε, λες τώρα που εικοσαρίσαμε
να βάζουν μέσα εκεί βενζίνη
Τώρα που και αυτή ακρίβυνε
Και προτιμάται από το κρεμμύδι
Καλύτερα γιατί αυτό
Λειτουργούσε σαν εχθρός
Ενάντιας στα κορίτσια
Που τα θέλαμε για ένα φιλί
Για δημοφιλία και για πυγμή
Και αυτό την ανάσα την καυτή
Και την τρομερή στιγμή
Τις σκότωνε μαζί
…Ωραία αυτά τα χρόνια
Τώρα πέρασαν γεμάτα
Και στο σουβλάκι που αγάπησα
Αν και ακόμα το αγαπώ
Κάθε φορά που τώρα τρώω
Την τσέπη μου τρυπάει με κενό
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
