Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας
Δύσκολες μέρες, οδυνηρές νύχτες που παλεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό και δεν ξέρεις τελικά, ποιος αξίζει να νικήσει…
Νιώθω βαθιά μέσα μου , με την εμπειρία των 20 χρόνων που κουβαλώ, πως τα αδιέξοδα είναι οι αγαπημένοι μας δρόμοι.
Βουλιάζουμε, βυθιζόμαστε σε υποθέσεις και περιττά αν…
Ακούμε κάτι και μένουμε στο ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί, βάζοντας στην άκρη ότι τελικά δεν συνέβη…
Ότι ναι, υπήρχαν πιθανότητες να μου τύχει το χειρότερο σενάριο, αλλά μια δύναμη, εσωτερική, εξωτερική ή και τα δύο, όπως θέλετε πείτε την, με προστάτεψε χωρίς να γνωρίζω τίποτα εγώ.
Και τελικά με γλίτωσε από την επικινδυνότερη σκηνή αυτού του καλοστημένου έργου που ονομάζεται ζωή.
Καλοστημένο ναι, γιατί ό,τι έρχεται ή ό,τι φεύγει έχει βαθιά ριζωμένες σκοπιμότητες στην Γη και στην ψυχή μας.
Κολλάμε εκεί και αρνούμαστε να δούμε ότι «είμαστε ακόμα ζωντανοί στην σκηνή».
Αρνούμαστε να δούμε ναι, και βυθιζόμαστε στους φόβους και τις ανασφάλειες, στα συνηθισμένα μέρη που οι καταστάσεις, οι συνθήκες, ακόμα και ο ίδιος μας ο εαυτός προτιμά να συχνάζει.
Όμως το φως είναι πάντα εκεί, όσες κουρτίνες κι αν κατεβάσουμε, όσα ρολά κι αν πέσουν μια χαραμάδα, μια τρυπούλα από την καταχνιά του μυαλού και της ψυχής μας θα φωνάζει πως υπάρχει ζωή…
Ναι, υπάρχει ζωή πριν το θάνατο, πριν το τέλος, που αξίζει όσο τίποτα, να ζήσεις, να ζήσω και να ζήσουμε…
Για μας, για τους εαυτούς μας πρώτα και κύρια, και ύστερα για όλους εκείνους που δεν πρόλαβαν…
Εμείς επιλέγουμε τα χρώματα, τις λέξεις και τα τραγούδια της ζωής μας
Όλα τα χρώματα έχουν ως βάση το λευκό, τα γράμματα προτού συνδυαστούν σε συλλαβές και συντεθούν σε προτάσεις, είναι αθώα και καθαρά
Τα τραγούδια, πριν συναντήσουν την μνήμη, είναι χαρά και όχι πόνος…
Εμείς επιλέγουμε τι θα ζήσουμε, τι θα δούμε, τι θα πιστέψουμε και τι θα σκεφτούμε…
Να μετατρέπετε λοιπόν τα ΑΝ σας σε ΝΑ και να ζείτε γιατί…
Δεύτερη ζωή δεν έχει…
ΥΓ.
Luovico inaudi – Run – YouTube
Αν η ζωή ήταν ένα τραγούδι, για μένα, αυτό θα ήταν το Run του Ludovico Einaudi, ενός μεγάλου εν ζωή Ιταλού πιανίστα και συνθέτη.
Αγώνας, πάλη, προσπάθεια, στιγμές ευτυχίας αλλά και πτώσης και πάλι από την αρχή.
Έτσι ακριβώς είναι γραμμένο αυτό το κομμάτι, διστακτικά βήματα στην αρχή, σιωπή στο τέλος.
Η μέση όμως είναι γεμάτη ήχους και αναλαμπές. Ανηφόρες και περάσματα.
Ζήστε την διάρκειά της όπως της αξίζει.
