Η τηλεόραση που επιτέλους μας αξίζει είναι εδώ. Μέσα στον ορυμαγδό υποκουλτούρας, τρασίλας και συνεχούς βοθρίλας που επικρατεί στην ελληνική τηλεόραση, αυτό που χρειαζόταν τελικά ήταν κάποια «Νούμερα» για να μας κάνουν να αγαπήσουμε ξανά όχι μόνο την μικρή οθόνη, αλλά και την ΕΡΤ. Και μάλιστα το μεγαλύτερο νούμερο από όλα αυτά, ένα νούμερο που με τους στίχους του μας έχει συντροφεύσει στα σκιρτήματα της καρδιά μας, ενώ η φωνή του και η μουσική του βρίσκονται συχνά το μυαλό και στις κουβέντες μας. Πόσες φορές έχουμε σιγοτραγουδήσει το «Εκείνη» ή το «Θέλω να σε ξεπεράσω» του Φοίβου Δεληβοριά… όμως δεν είναι μόνο ο Φοίβος. Το να μιλήσουμε για εκείνον ως καλλιτέχνη και άνθρωπο είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να του πούμε ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» για αυτή τη μικρή χαραμάδα χαράς στις τηλεοράσεις μας.
Σε μια ΕΡΤ, που ενημερωτικά έχει πιάσει πάτο και ελέγχεται από το γραφείο του Πρωθυπουργού, ψυχαγωγικά έχει βγάλει διαμαντάκια χάρη στον κ. Γαμπρίτσο (ούτε αυτός άντεξε τον Κ. Ζούλα) και τις ιδέες που δέχθηκε να επενδύσει, όπως το «Μουσικό Κουτί», αλλά σειρές ελληνικής μυθοπλασίας που αξίζει να έχει η Δημόσια Τηλεόραση της χώρας. Κάπως έτσι ήρθε και ο Φοίβος, μπαρουτοκαπνισμένος από τις σεζόν στην «Ταράτσα» του να βάλει τη δικιά του πινελιά.
Το πρώτο επεισόδιο που μας έκανε να ανυπομονούμε για το επόμενο
Μετά από το παλιό «Στην Υγειά μας» και το «Μουσικό Κουτί» επιτέλους ήρθε η ώρα για μια εκπομπή διαφορετική αφιερωμένη στο ελληνικό τραγούδι. Σαν μια μεγάλη παρέλαση μουσικής. Σαν την παλιά Μάντρα του Αττίκ, του πατριάρχη του προπολεμικού τραγουδιού. Έτσι και ο Φοίβος στο πρώτο επεισόδιο, υποδυόμενος τον εαυτό του, συναντάται με τον κ. Σάκκαρη, παραγωγό της Αθήνας του 1970 (Γ. Μπέζος) και τον γιο του Γεράσιμο με στόχο την επαναλειτουργία της μάντρας του Αττίκ. Ο πατέρας Σάκκαρης ξαφνικά πεθαίνει και ο γιος, που θέλει να τον λένε «Jonathan», φαντασμένος, μοντέρνος, με απέχθεια στο έργο του πατέρα του, θεωρεί τη Μάντρα κάτι ξεπερασμένο και ασύμφορο οικονομικά, ενώ προτείνει στον Φοίβο αν θέλει να βγάλει λεφτά να δημιουργήσει το «Κροκοδειλάκι 2» (συνέχεια του παλιού του τραγουδιού).
Παράλληλα τα «Νούμερα» ολοένα και μαζεύονται. Μια φεμινίστρια στριπτιτζού, ένας crossdresser, ένας μουγκός μάγος και άλλοι πολλοί έρχονται στην νέα Μάντρα. Και εκεί που όλα φαντάζουν πως τελειώνουν, η μοναδική Νατάσσα Μποφίλιου παίρνει τηλέφωνο τον Φοίβο να του πει ναι στην πρόσκλησή του να έρθει καλεσμένη στη Μάντρα. Κάπου εκεί ανυπομονούμε να δούμε την αγαπημένη μας Νατάσσα μαζί με τον εξαιρετικό Θανάση Αλευρά να τραγουδούν μαζί επί σκηνής, όπως μαρτυρά και το trailer του επόμενου επεισοδίου.
Τι μας αρέσει πολύ και τι ανυπομονούμε να δούμε
Η σειρά δεν μπορεί να ταξινομηθεί αυστηρά σε κάποιο τηλεοπτικό είδος. Αποτελεί ένα μείγμα των ποικίλων πλευρών του χαρακτήρα του Δεληβοριά, έτσι όπως τον γνωρίζουμε μέσα από την τραγουδοποιία του. Όπως το περιέγραψε ο συνδημιουργός της σειράς, Σπύρος Κρίμπαλης: «Μουσική κωμωδία; Αισθηματική περιπέτεια; Υπαρξιακό δράμα; Σάτιρα; Παρωδία; Βαριετέ; Βόλτα με κλεμμένο αμάξι; Τα Νούμερα είναι όλα αυτά μαζί. Αλλά ίσως και τίποτα από όλα αυτά».
Το εξαιρετικά έξυπνο χιούμορ του Φοίβου και του κ. Κρίμπαλη που υπάρχει σε κάθε στιχομυθία του σεναρίου. Ο Δεληβοριάς αυτοσαρκάζεται με τρόπο μοναδικό, με τον κάθε χαρακτήρα να δίνει το δικό του χρώμα στο γέλιο που σου προκαλεί η σειρά. Προσωπικά αγαπημένη στιγμή «Ο Ταλαιπωριάς», το τραγούδι του Σπύρου Γραμμένου και του Ζερόμ Καλουτά που σατιρίζει τον Φοίβο προς το τέλος του επεισοδίου.
Αυτό επίσης που μας αρέσει είναι πως ο Πολιτισμός, αυτό το συναπάντημα προσώπων που δημιουργούν έργα σε διάφορους τομείς της Τέχνης, όπως και στην Ταράτσα, μπορεί να βρει το σπίτι του. Αυτά είναι τα «Νούμερα» του Φοίβου, ένα συναπάντημα πολλών διαφορετικών καλλιτεχνών, ένα μικρό τηλεοπτικό σπίτι όπου θα μπορούμε να απολαμβάνουμε ανθρώπους που αγαπάμε και που έχουμε βάλει στη ζωή μας μέσα από την τέχνη τους.
Και ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών; Εννοείται η μουσική. Μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις που ενώνουν τους ανθρώπους. Όπως κάποτε η Μάντρα του Αττίκ ήταν το σπίτι όλη της Αθήνας του 1930, των μελωδιών και των καλλιτεχνών της ελληνικής Επιθεώρησης, έτσι και τώρα η νέα Μάντρα του Φοίβου σας περιμένει να την απολαύσετε στην ΕΡΤ.
Τα «Νούμερα» είναι μια ή πολλές μικρές ιστορίες που ενώνονται σαν τους ανθρώπους στη ζωή. Σαν τα τραγούδια του Φοίβου που μας λένε ιστορίες καθημερινές και μένουν στη καρδιά μας. Έτσι και αυτή η σειρά στο πρώτο της επεισόδιο μπήκε μέσα μας σε μια χαλεπή εποχή που έχουμε κλείσει -δικαίως- το χαζοκούτι. Θέλω να κλείσω αυτό το άρθρο λέγοντας μόνο αυτό. Ο Μάνος Χατζιδάκις, που μέσα από τη μαγεία του Ραδιοφώνου ήθελε να προσφέρει ποιοτικές στιγμές στους ακροατές του Τρίτου Προγράμματος, θα ήταν πολύ περήφανος Φοίβο για εσένα, την τηλεοπτική Μάντρα και τα «Νούμερα». Σε μια εποχή που το έχουμε ανάγκη, το γέλιο μιας μουσικής κωμωδίας είναι βάλσαμο.
Η συναρπαστική συνέχεια κάθε Παρασκευή στις 22:00. Πιάστε θέση στη νέα Μάντρα των «Νούμερων».
Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.
