Καταρχάς να υπερασπιστώ τον τίτλο με τον οποίο κοσμώ το συγκεκριμένο άρθρο, καθώς δεν ταιριάζει στο ύφος του γράφοντος αλλά και συνολικά του site του ΦΚ. Μιλώ (ή μάλλον γράφω) όμως συναισθηματικά φορτισμένος, μετά από τις πράξεις και τα λεγόμενα δύο αθλητών που έχουν τιμήσει την φανέλα της Εθνικής Ελλάδος και οφείλουν -κανονικά- να αποτελούν παράδειγμα για όλους τους νέους, αθλητές και μη, προς μίμηση. Αλλά μάλλον αυτά που έγιναν αντικατοπτρίζουν γενικότερα το επίπεδο της χώρας και γιατί προκύπτουν αυτές οι απάνθρωπες συμπεριφορές, αυτές οι δολοφονίες χουλιγκανικού χαρακτήρα, όπως του δύστυχου Άλκη.
Αναφέρομαι στο σημερινό ματς ανάμεσα στον Άρη και την ΑΕΚ στη Θεσσαλονίκη και ειδικότερα στην ισοφάριση της ΑΕΚ στο 90′. Ο Σέρχιο Αραούχο σκοράρει ένα υπέροχο γκολ για τους φιλοξενούμενους και σε μία στιγμή και συγκυρία που θα έπρεπε να πανηγυρίσει έξαλλος, μένει ανέκφραστος και σχηματίζει με τα δάχτυλά του το γράμμα «Α» για τον αδικοχαμένο νεαρό οπαδό του Άρη μπροστά στην κερκίδα. Ένα μπράβο είναι λίγο… Ακριβώς πίσω του, ακούγεται ο Γιώργος Τζαβέλλας να αποκαλεί “σκουλήκια” τους φίλαθλους των γηπεδούχων. Ντροπή. ΝΤΡΟΠΗ.
Σε μία τέτοια μέρα; Σε μία τέτοια μέρα ρε Τζαβέλλα; Να ξεκαθαρίσω ότι ο επαγγελματίας παίχτης πρέπει να είναι επαγγελματίας με κάθε έννοια της λέξης. Ό,τι και να ακούσει από τον όχλο στο γήπεδο, όσα “γαλλικά” και αν του πουν για την οικογένειά του, εκείνος οφείλει να παραμένει βράχος. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για Έλληνα παίχτη, ακόμα χειρότερα όταν είσαι διεθνής και υποτίθεται ότι εκφράζεις το εθνόσημο με κάθε σου συμπεριφορά, εκπροσωπείς την Ελλάδα με κάθε σου συμπεριφορά, και πόσο μάλλον μία τέτοια μέρα… Πιθανολογώ ότι δεν είναι τυχαίο πως ο συγκεκριμένος αθλητής τα τρώει τα “καντήλια” του σε κάθε μεγάλη έδρα που πάει ως αντίπαλος μετά και την χθεσινή χειρονομία του.
Δηλαδή, γνωρίζεις πως ο κόσμος του Άρη πάει στο γήπεδο σε μία πολύ μαύρη μέρα για την ομάδα, σε μία πολύ μαύρη μέρα για όλο το πανελλήνιο. Θα βρίσει, θα ξεσπαθώσει, θα βγάλει όλη του την οργή, την παράνοια και την γεμάτο θυμό απορία του για τον χαμό του πρώην νεαρού υποστηρικτή της ομάδας. Και ο Τζαβέλλας τους χαρακτηρίζει με την χειρότερη λέξη που μπορεί να ειπωθεί για κάθε Αρειανό…
Και ύστερα έχουμε τον κολλητό του, τον Κώστα Κατσουράνη, να τον υπερασπίζεται στο παραπάνω βίντεο, στο κλασικό post game βίντεο κάθε αγωνιστικής που κάνουν οι Betarades.gr στο Youtube. Είστε και οι δύο ποδοσφαιριστές με μεγάλη επιρροή στο δημόσιο χώρο, δύο Έλληνες διεθνείς, οφείλετε να παράγετε το ήθος μέσα από τον αθλητισμό και αυτό που κάνετε ουσιαστικά -μέσω πράξης και λεγόμενων αντίστοιχα- είναι να δαχτυλοδείχνετε μεταξύ διαφορετικών πλευρών, όπως κάνει και όλος ο οπαδικός κόσμος. Καμία διαφορά… Να πούμε και ένα μπράβο στους μάγκες τους Βetarades, γιατί και μπροστά σε αυτό το συμβάν, όπως και σε όλα τα τελευταία κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, η στάση τους και η άποψή τους υπήρξε ολόσωστη και αξιοθαύμαστη.
Θέλησα να καταδείξω έτσι το απαράδεκτο, τραγικό, βάρβαρο επεισόδιο, μέσα από το πρίσμα δύο καταξιωμένων Ελλήνων ποδοσφαιριστών, για να δείξω ότι δεν τυχαίο που ο χουλιγκανισμός στην χώρα μας ποτέ δεν πεθαίνει, μα ανανεώνεται συνεχώς. Το κράτος και η κεντρική εξουσία οφείλουν να σταματήσουν να συνεργάζονται με τους διάφορους παράγοντες των ΠΑΕ που τους κρατάνε όμηρους, γιατί αυτοί διατηρούν μία στρατιά από πρόβατα, μα αληθινά ΠΡΟΒΑΤΑ, που σκοτώνουν, καταστρέφουν και βρίζουν για τα χατίρια του κάθε Προέδρου, ενώ οι καλές σχέσεις μαζί τους αποτελούν βαρόμετρο για την πολτική κατάσταση της χώρας.
Η νομοθετική παρέμβαση που πρέπει να γίνει άμεσα σε ό,τι αφορά τα γηπεδικά και οπαδικά θέματα πρέπει να είναι ολική, να προβλέπονται αυστηρά πρόστιμα για κάθε συμπεριφορά που μπορεί να χαρακτηριστεί χουλιγκανική, αλλά και να εφαρμόζονται οι προβλεπόμενες ποινές. Πέρα από αυτό, βέβαια, η Παιδεία και η Εκπαίδευση πρέπει να ασχοληθούν ειδικά και ιδιαίτερα με το θέμα του χουλιγκανισμού και να καταδικάζεται αυτός ήδη από το νηπιαγωγείο. Γιατί είναι μία μάστιγα στην χώρα, μία μάστιγα που ακόμα παίρνει ζωές εν έτει 2022… Ναι, 2022. Αλλά και οι γονείς και όταν και εμείς οι νέοι γίνουμε γονείς, πρέπει να εμπεδώσουμε στα παιδιά μας τις αρχές του αθλητισμού, την ευγενή άμιλλα, και όχι να τα δογματίζουμε υπέρ μίας ομάδας.
Αλλά θα έπρεπε, αφού έχουν μαζευτεί και πολλά πρέπει, να αναλογιστούμε και όλοι εμείς οι φίλαθλοι και οπαδοί τις ευθύνες μας. Τις βρισιές που ρίξαμε προς υπεράσπιση της ομάδας μας, τους τσακωμούς που κάναμε εξαιτίας μίας διαφωνίας πάνω σε οπαδικά θέματα. Είμαστε όλοι μαζί υπεύθυνοι για τον θάνατο του Άλκη. Γιατί συμβάλλαμε όλοι το μερίδιο που μας αναλογεί στο μίσος, στην υπερβολική καζούρα, στην υπεράσπιση παραγόντων που δεν δίνουν δεκάρα αν ζούμε ή πεθαίνουμε, γιατί αυτοί μπίζνες κάνουνε και εμείς σκοτωνόμαστε στα πόδια τους, κυριολεκτικά.
*Σχεδιάζεται να γίνει φιλικό παιχνίδι μεταξύ του Άρη και του ΠΑΟΚ για το τραγικό γεγονός και όλα τα έσοδα να διατεθούν σε φιλανθρωπικό σκοπό. Μακάρι να γίνει και μακάρι αυτό να αλλάξει -έστω και λίγο, έστω και για λίγο– τις συνειδήσεις. Αλλά όλα βέβαια έχουν βαθύτερες ρίζες, δομικά στοιχεία που πρέπει να αλλάξουν ολικά στο μυαλό όλων των Ελλήνων φιλάθλων, οπαδών, πολιτών, οτιδήποτε. Εκτός από αυτό, ελπίζω και η ΠΑΕ ΑΕΚ να τιμωρήσει παραδειγματικά τον Τζαβέλλα για την συμπεριφορά του.
«Ο αθλητισμός ωφελεί μέχρι να κοκκινίσουν τα μάγουλά σου. Από κει και πέρα είναι βλαβερός και καταστρέφει το μυαλό»., Διογένης, 410-323 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
