Καθώς το 2020 φτάνει στο τέλος του, εστίασα την προσοχή μου στην προσπάθεια να βρω πώς με βοήθησε αυτή η χρονιά να εξελιχθώ και να ακολουθήσω μια ζωή γεμάτη χαρά και ευτυχία. Αναμφισβήτητα, το 2020 ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλους μας. Το 2020 μας έφερε αντιμέτωπους με τις φωτιές στην Αυστραλία, εν μέσω της κλιματικής κρίσης, τη δολοφονία του Σουλεϊμανί, οδηγώντας την διεθνή κοινότητα να τρέμει το ξέσπασμα ενός νέου παγκοσμίου πολέμου και εν τέλει, την ανακάλυψη και έξαρση του ιού SARS-COV-2, οδηγώντας σε μια πανδημία η οποία άλλαξε τις ζωές όλων μας δραστικά.
Το 2020 έμαθε σε πολλούς τι σημαίνει η μοναξιά, η θλίψη, η ανέχεια και η άδικη απώλεια αγαπημένων ανθρώπων, αλλά ακόμη και ο φόβος για τη μη διατήρηση της ιδίας της ζωής μας. Εγώ, ως ένας αισιόδοξος άνθρωπος, δεν άντεξα αυτές τις αρνητικές σκέψεις που περιτριγύριζαν το μυαλό μου. Έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω ένα διαφορετικό ταξίδι, ένα ταξίδι όπου θα αναγνωρίσω όλα τα μαθήματα που μας χάρισε απλόχερα το 2020, έστω και μεταμφιεσμένα ως δυσκολίες.
Το 2020 μας έμαθε πως δεν χρειάζεται να επικοινωνούμε καθημερινά και φυσικά με τα αγαπημένα μας πρόσωπα για να διατηρήσουμε την αξία των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Ακόμη και με τη γραπτή επικοινωνία, με μια βίντεο-κλήση (εφόσον είμαστε αρκετά τυχεροί να ζούμε σε μια τεχνολογικά ανεπτυγμένη περίοδο) και με ένα μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορούμε να δείξουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα πως τους εκτιμούμε και τους κρατάμε πάντα ζωντανούς στις σκέψεις μας.
Το 2020 μας έμαθε την αξία της ανθρώπινης επαφής και της καθημερινότητας. Όντας φοιτητές, αναγνωρίζουμε το συναίσθημα αγανάκτησης που νιώθουμε όταν ξυπνάμε στις 7-8 το πρωί για να πάμε στο Πανεπιστήμιο και να παρακολουθήσουμε μια διάλεξη. Παρ’ όλα αυτά, έπειτα από τόσους μήνες απουσίας αυτής της καθημερινότητας, μάθαμε την αξία της αφού φαίνεται πως την λησμονούμε πολύ. Επίσης, το 2020 μας έμαθε την αξία του κοινωνικού συμβολαίου. Γνωρίζαμε ότι ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ον που έχει ανάγκη την επαφή με άλλους. Φαίνεται όμως πως δεν γνωρίζαμε την πραγματική αξία της κοινωνικής μας ζωής. Άλλωστε, η καραντίνα μας έδειξε πόσο μεγάλη ανάγκη έχουμε την ενεργή συμμετοχή στην κοινωνία.
Τη καραντίνα που όλοι μισούμε τόσο πολύ, φαίνεται πως λάτρεψε η φύση, αφού μας απέδειξε ότι εκείνη θα συνεχίσει να υφίσταται χωρίς εμάς, αφού φαίνεται να ευδοκίμησε χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την επικινδυνότητα της ανθρώπινης παρέμβασης στη φύση και υπενθυμίζοντας μας το μείζoν πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής.
Εν τέλει, το 2020 μας έδειξε πόσο «λίγα» είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε προ της πανδημίας επí καθημερινής βάσεως. Το μεγαλύτερο μάθημα του 2020, θεωρώ πως ήταν η επιτυχής αλλαγή στην οπτική μας γωνία. Ήρθε η ώρα που καταλάβαμε την πραγματική αξία της φράσης «υγεία πάνω απ’ όλα», αφού ήρθαμε αντιμέτωποι με έναν πραγματικό κίνδυνο ενάντια αυτής. Οι συγκρούσεις μεταξύ ατόμων, ομάδων ή κρατών, στις οποίες παρείχαμε τόση σημασία, δεν συντελούν όσο μεγάλο πρόβλημα για την ανθρωπότητα όσο πιστεύαμε, αφού δύνανται να αποφευχθούν. Αυτό που πρέπει να αναζητήσουμε μετά τη λήξη της πανδημίας, είναι η επιτυχής υλοποίηση της παγκόσμιας ειρήνης.
Συνεπώς, όλοι αναγνωρίζουμε ότι το 2020 ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά για όλους μας. Παρ’ όλα αυτά, το 2020 μας έμαθε πολλά και συντέλεσε στην εξέλιξή μας, ατομικά και κοινωνικά. Συνειδητοποιούμε ότι το 2020 βελτιωθήκαμε σε αρκετούς τομείς μέσω των δύσκολων συνθηκών που μας παρουσιάστηκαν αυτή τη χρονιά. Όπως λέει και ο λαός, σημασία έχει το πάθημα να γίνει μάθημα.
Ονομάζομαι Μαρία Τρίτα και γεννήθηκα στην Αθήνα το 2000, οπού έζησα τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μου. Έπειτα, μετακόμισα στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας ως φοιτήτρια. Πλέον 20 ετών, σπουδάζω Πολιτικές Επιστήμες, με εξειδίκευση στις Διεθνείς Σχέσεις και στις μελέτες συγκρούσεων. Παρ’ όλα αυτά, μου αρέσει να γραφώ για ότι συμβαίνει στον κόσμο, για φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα, καθώς και διάφορα άλλα.
Έχοντας γράψει πλέον αρκετά άρθρα στην αγγλική γλώσσα, ανυπομονώ να γυρίσω στην έκφραση μέσω της μητρικής μου γλώσσας. Ανακαλύπτοντας έτσι, για πρώτη φορά δημόσια την αγάπη μου για τις πολιτικές επιστήμες και την γραφή μέσω της ελληνικής.
Επίσης, νιώθω ότι έχω πολλά να μοιραστώ μαζί σας, είτε θέματα που αφορούν διαφορετικές κουλτούρες και φαινόμενα, είτε κάποιες μικρές εισαγωγές στην Ολλανδική κουλτούρα και πολιτική σκηνή. Το Άμστερνταμ μου έχει διδάξει πάρα πολλά, είτε για την ανοιχτόμυαλη κουλτούρα και φιλελεύθερη κοινωνία του, είτε για τον πολύπλευρο χαρακτήρα του, που καθιστούν αυτή την πόλη ένα πείραμα προοδευτικότητας. Νιώθω, λοιπόν, την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας αυτά τα μαθήματα.
Ανυπομονώ να μοιραστώ όλες τις σκέψεις μου μαζί σας!
