Η Μιανμάρ είναι μια χώρα που αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει πολιτικούς προβληματισμούς ουκ άγνωστους για τη δική μας χώρα. Όλοι έχουμε κατά νου τι συνέβη το 1967, οπότε το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών οδήγησε στην επταετή δικτατορία, γνωστή κατά κύριο λόγο ως Χούντα. Τι συμβαίνει όμως στη Μιανμάρ του 2021 και γιατί αυτές οι εξελίξεις μας θυμίζουν την Ελλάδα του 67’;
Τη 1η Φεβρουαρίου του 2021, ο στρατός της χώρας διεξήγε ένα πραξικόπημα ως ανταπόκριση στις εκλογές που είχαν ως αποτέλεσμα την εκλογή του Εθνικού Συνδέσμου για τη Δημοκρατία (NLD). Την ίδια ημέρα που έλαβε χώρα το πραξικόπημα, η επικεφαλής του κόμματος του NLD, Αούνγκ Σαν Σου Κι, συνελήφθη, καθώς και πολλοί άλλοι πολιτικοί. Με πρόσχημα την υποτιθέμενη νοθεία των τελευταίων εκλογών, ο αρχιστράτηγος Μιν Αούνγκ Χλάιν διεύθυνε το πραξικόπημα και έχει πλέον αναλάβει την αρχηγεία της χούντας. Επίσης, η στρατιωτική δικτατορία κήρυξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για ένα χρόνο. Ο αρχιστράτηγος δήλωσε πως ο σκοπός του στρατού είναι να διατηρήσει τη δημοκρατία στη Μιανμάρ και αποσκοπεί να διεξάγει ελεύθερες και δίκαιες εκλογές έπειτα από τη λήξη της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.
Από την 1η Φεβρουαρίου, πλήθος αντιδράσεων έχουν καταγραφεί, είτε μέσω διαμαρτυρήσεων χιλιάδων πολιτών κατά του πραξικοπήματος, είτε μέσω της αντιμετώπισης πολλών κρατών της Δύσης που καταδίκασαν τη δημοκρατική οπισθοδρόμηση της χώρας και τις πράξεις του στρατού. Επιπρόσθετα, πολλά κράτη έδειξαν έμπρακτα την διαφωνία τους με το πραξικόπημα αφού είτε απείλησαν τη στρατιωτική δικτατορία με κυρώσεις, είτε τις επέβαλλαν ήδη. Η απάντηση της χούντας ήταν να διακόψει τη λειτουργία του Διαδικτύου στη χώρα, έτσι ώστε οι διαμαρτυρόμενοι να μην μπορούν να ζητήσουν της υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας και να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στην οργάνωση πορειών.
Τώρα, 20 μέρες έπειτα του πραξικοπήματος, οι κινητοποιήσεις συνεχίζουν και εντείνονται συνεχώς, καταλήγοντας στην πρώτη απώλεια ζωής την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου, όπου μια εικοσάχρονη διαμαρτυρόμενη έχασε τη ζωή της εξαιτίας ενός πυροβολισμού από αστυνομικό που κατέληξε στο να την χτυπήσει μια σφαίρα στο κεφάλι. Οι διαμαρτυρόμενοι απαιτούν το τέλος του πραξικοπήματος και την απελευθέρωση της εκλεγμένης Αούνγκ Σαν Σου Κι και του υπόλοιπου κόμματος NLD. Η διεθνής κοινότητα συνεχίζει να κατακρίνει το πραξικόπημα και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) απειλεί τη χούντα με αυστηρές κυρώσεις. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχει παρθεί κάποιο μέτρο από τον διεθνή οργανισμό μέχρι στιγμής.
Δυστυχώς, ακόμη και τον 21ο αιώνα, είμαστε μάρτυρες περιπτώσεων δημοκρατικής οπισθοδρόμησης. Η Ελλάδα, συντελώντας τη χώρα που δημιούργησε τη Δημοκρατία και πάλεψε για αυτή ουκ ολίγες φορές, πρέπει να καταδικάζει τέτοια περιστατικά. Αλλά και ως μονάδες, πρέπει να εκτιμούμε τις ελευθερίες που μας παρέχει η δημοκρατία και να καταδικάζουμε προσπάθειες αφαιρέσεως αυτών των δικαιωμάτων από άλλους.
Ονομάζομαι Μαρία Τρίτα και γεννήθηκα στην Αθήνα το 2000, οπού έζησα τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μου. Έπειτα, μετακόμισα στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας ως φοιτήτρια. Πλέον 20 ετών, σπουδάζω Πολιτικές Επιστήμες, με εξειδίκευση στις Διεθνείς Σχέσεις και στις μελέτες συγκρούσεων. Παρ’ όλα αυτά, μου αρέσει να γραφώ για ότι συμβαίνει στον κόσμο, για φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα, καθώς και διάφορα άλλα.
Έχοντας γράψει πλέον αρκετά άρθρα στην αγγλική γλώσσα, ανυπομονώ να γυρίσω στην έκφραση μέσω της μητρικής μου γλώσσας. Ανακαλύπτοντας έτσι, για πρώτη φορά δημόσια την αγάπη μου για τις πολιτικές επιστήμες και την γραφή μέσω της ελληνικής.
Επίσης, νιώθω ότι έχω πολλά να μοιραστώ μαζί σας, είτε θέματα που αφορούν διαφορετικές κουλτούρες και φαινόμενα, είτε κάποιες μικρές εισαγωγές στην Ολλανδική κουλτούρα και πολιτική σκηνή. Το Άμστερνταμ μου έχει διδάξει πάρα πολλά, είτε για την ανοιχτόμυαλη κουλτούρα και φιλελεύθερη κοινωνία του, είτε για τον πολύπλευρο χαρακτήρα του, που καθιστούν αυτή την πόλη ένα πείραμα προοδευτικότητας. Νιώθω, λοιπόν, την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας αυτά τα μαθήματα.
Ανυπομονώ να μοιραστώ όλες τις σκέψεις μου μαζί σας!
