Ένα ακόμη στιχάκι του συντάκτη μας Βαγγέλη Βαλαβάνη ιδιαίτερα αφιερωμένο με πολλή αγάπη σε ένα γλυκό πρόσωπο. Σας ευχαριστούμε πολύ που έχετε αγκαλιάσει τις λογοτεχνικές δημιουργίες, τόσο τις δικές μας, όσο και των αναγνωστών μας. Πάντα επιθυμούμε να δημοσιεύουμε και τα δικά σας στιχάκια, ιστορίες και προβληματισμούς.
Μυρίζω τα ρούχα μου…
Στο γιακά εκεί που βάζω το άρωμα που σου αρέσει…
Και αυτά τα τσαλακώματα χαμηλά που τα κορμιά μας γέννησαν…
Ξαπλώνεις πάνω μου, ανασταίνομαι μαζί σου μικρό μου σύννεφο…
Απαλή σαν όνειρο…
Καυτή σαν ηφαίστειο…
Και τα σώματά μας…
Να μην κρατιούνται από τα αρχέγονα ένστικτά τους…
Να θέλουν να νιώσουν το ένα το άλλο…
Να στροβιλιζόμαστε σαν δυο δελφίνια στον ωκεανό…
Ατελείωτες ώρες να μπερδεύουμε τα χείλη, τα χέρια και τα πόδια μας…
Και όλο και πιο παθιασμένα να σκίζουμε τα κύματα…
Να χάνομαι μέσα σου…
Να χάνεσαι μέσα μου…
Εκεί όπου κλείνουν τα μάτια και μόνο οι αισθήσεις ζουν…
Τα στόματα εξερευνούν και τα σώματα ολοκληρωτικά απελευθερώνονται…
Χρόνος δεν υπάρχει…
Μόνο εσύ κι εγώ…
Για ένα τέτοιο όνειρο πώς να μην θυσιάζεσαι και να μην αγωνίζεσαι…
Σε μια εποχή που τα είδωλα μας κυβερνούν…
Τα σώματα έγιναν δεσμώτες γελοίων προτύπων…
Και οι ψυχές σιδηροδέσμιες των οθονών…
Πώς να βρεις κάτι αληθινό…
Πώς να πιστέψεις σε κάτι πραγματικό…
Ώσπου οι ματιές μας συναντήθηκαν…
Και εκεί κατάλαβα πως τα όνειρα δεν ήταν μόνο ουράνια…
Αφήνουν μικρά αποτυπώματα στη γη…
Τα πεφταστέρια τα μεταφέρουν και μετά βγαίνουν από τη μητέρα γη…
Κάπως έτσι κι εσύ μικρή μου…
Πλασμένη ιδανικά, με μια εσάνς από ουρανό…
Μάτια από αστέρια…
Κορμί ονειροπλασμένο…
Άγγιγμα ονειρεμένο…
Και ανάσα θαλασσινή…
Πώς να μην αξίζει ένα τέτοιο ταξίδι…
Μια στιγμή μας αιώνες να κρατά…
Τα χάδια μας όλο και πιο βαθιά…
Δίχως ανασφάλειες και φοβίες…
Ποτέ κανείς δεν ονειρεύτηκε αγάπη μου με το φόβο…
Αγκαλιά σφικτά, χέρια ενωμένα…
Κι όπου μας βγάλει…
Στα πέρατα της γης και των ψυχών μας…
Εσύ κι εγώ μικρή μου Ιθάκη…
Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.
