Τις τελευταίες μέρες γίνεται μια έντονη συζήτηση για την καινούργια σειρά σκηνοθεσίας του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, το Maestro. Είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε αλλά φαίνεται πως έχει ταράξει τα νερά της ελληνικής τηλεόρασης, βγάζοντας στην φορά αλήθειες που η ελληνική κοινωνία αρνείται να αντιμετωπίσει.
Ξεκινώντας από το κοινωνικό κομμάτι βλέπουμε πως η σειρά αγγίζει θέματα όπως η ομοφοβία, η ενδοοικογενειακή βία και γενικότερα πώς μια μικρή κοινωνία αντιμετωπίζει τον συνάνθρωπό της ακόμα και τώρα, το 2022. Δεν είναι κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά ένας καθρέφτης μιας ωμής αλήθειας για το τι περνάνε κάποιες οικογένειες. Ζούμε σε μια κοινωνία που η σεξουαλική προτίμηση μπορεί να ενώσει ή να διαλύσει μια οικογένεια. Σε αυτόν τον κόσμο δεν ερχόμαστε για να αναπαραχθούμε, ερχόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Μέχρι και έτσι, η σειρά Maestro προσπάθησε λίγο να φέρει στο φως αυτό που κάποιες οικογένειες κλειδώνουν στο σκοτάδι. Το να αγαπάτε το παιδί σας για αυτό που είναι. Να αγαπάτε το παιδί σας γιατί είναι ευτυχισμένο.
Η σειρά έχει ξεκινήσει πολύ δυναμικά και αυτό φαίνεται ήδη από τα πρώτα δυο επεισόδια, καθώς έχει μαζέψει γύρω στις 300.000 ακροάσεις μέσα σε μια εβδομάδα το πρώτο επεισόδιο, ενώ η εξέλιξή του αυτή έχει χαρίσει την πρώτη θέση ακροαματικότητας και για το δεύτερο επεισόδιο.
Σε πιο τεχνικό επίπεδο φαίνεται πως έχει γίνει και η σωστή επιλογή ηθοποιών για τις θέσεις των ρόλων που έχει ο καθένας, αφού έχουμε δει ήδη αξίες ερμηνείες στην σειρά και από την Κλέλια Ανδριολάτου και από τον Ορέστη Χαλκιά, τον Μπένο, τον Τσορτέκη και του ίδιου του σκηνοθέτη, με κορυφαία και καθηλωτική ερμηνεία της Μαρίας Καβογιάννη στον ρόλο της Ελληνίδας μητέρας που δέχεται βία από τον άνδρα της, με μια σκηνή τρομακτική που χαράσσεται στην μνήμη όλων.
Το σίγουρο που μπορούμε να επιβεβαιώσουμε είναι πως ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης ενώ πριν 20 χρόνια είχε φάει πρόστιμο, επειδή έδειξε την ομοφυλοφιλία σε σειρά του, έρχεται πάλι σήμερα να μας διδάξει πως η αγάπη είναι αγάπη, δεν έχει φύλο και πρέπει πολλοί άνθρωποι να το καταλάβουν.
Ονομάζομαι Γιώτης Πέτρος και είμαι μεγαλωμένος στην όμορφη πρωτεύουσα της Ελλάδας, την Αθήνα. Σήμερα, φοιτώ στο τμήμα της Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, παρόλα αυτά οι ασχολίες μου δεν μένουν στα πλαίσια αυτής της σχολής.
Η συγγραφή για εμένα είναι ο τρόπος να εκφράσω την ελευθερία που δεν μπορώ να βρω στον κόσμο μου. Η ενασχόλησή μου με την Τέχνη, την Μουσική και το Θέατρο με ώθησε στο να αποτυπώνω αυτόν τον κόσμο πάνω στο χαρτί.
Η αρθρογραφία που χρειάζεται η εποχή μας είναι στην σωστή ενημέρωση και στις πολύπλευρες απόψεις. Για αυτόν τον λόγο, ο Φοιτητικός Κόσμος αποτελεί για εμένα ένα εργαστήρι τέχνης που δημιουργεί ιδέες και τις μεταδίδει στους αναγνώστες του. Η φράση η οποία θεωρώ πως με χαρακτηρίζει και θα ήθελα καθένας να σκέφτεται στα καλά και στα δύσκολα είναι «χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;»
