Του Κωνσταντίνου Σερπέζη, μαθητή της Γ’Λυκείου
Δεν θα ήταν σωστό η ακμάζουσα σύγχρονη μα και προαιώνια αίσθηση της ανωτερότητας του αυτοαποκαλούμενου «γηγενούς» να πάρει επιτέλους ένα όνομα; Γιατί ποιος στα αλήθεια ονομάζεται τελικά αυτόχθων σήμερα και δη σε κοινωνίες βασισμένες στην διαπολιτισμική ηθική «ένεση» του «είμαστε όλοι διαφορετικοί, είμαστε όλοι ίσοι»; Εκείνος που αισθάνεται ανώτερος είναι ο πιο βίαιος, γιατί, όπως είχε πει και ο Αριστοτέλης, η αδικία που κατέχει όπλα, ο άνθρωπος δηλαδή, συνιστά το πιο ανόσιο από όλα τα όντα ως προς τα πάντα. Αυτό λοιπόν ονομάζω σύνδρομο του αποικιοκράτη, το αίσθημα δηλαδή του κακώς εννοούμενου αυτοχθονισμού, το οποίο δεν έχει καμία συνάφεια με την ιστορική έννοια της φυλής.
Φυλή, αρχικά, είναι μια ανθρώπινη εφεύρεση, που δημιουργήθηκε σαν έννοια κατά χρηστική αναγκαιότητα των ίδιων των πρώτων αποικιοκρατών, για να νομιμοποιήσουν τις σχέσεις κυριαρχίας τους έναντι των γηγενών, κάνοντας σκλάβους τους πληθυσμούς αυτούς, εξοντώνοντάς τους. Έτσι ο ντόπιος, που τόσο εξυμνούνταν κατά την αρχαιότητα, έγινε όργανο του Πορτογάλου στην Αγκόλα, του Βρετανού στην Βομβάη, του Ισπανού στο Μεξικό και του Ολλανδού στην Ινδονησία.
Και ακριβώς γι’ αυτό συνδέω την σύγχρονη αστυνομική βία, και με αφορμή τα γεγονότα στην «Γη της ελευθερίας», με την αποικιοκρατία ως μία πάθηση που συνδέει ένα κράτος που επί της ουσίας έχει συντεθεί μόνο από αποίκους, πρόσφυγες και μετανάστες, χωρίς καμία εθνολογική σύσταση και επικρατούσα «φυλή», θρησκεία, γλώσσα. Είναι το ίδιο σύνδρομο που οδήγησε τους ιθαγενείς Αμερικάνους στην εξόντωση, όταν οι ΗΠΑ γύρισαν την πλάτη στην δική τους Ανατολή και έκλεισαν τις πόρτες τους στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, που σκότωσε τον Τζορτζ Φλόυντ στην Μινεάπολις της Μινεσότα. Με τη μόνη διαφορά ότι ο Τζορτζ ζούσε στην επονομαζόμενη κοιτίδα της πολυπολιτισμικότητας και της διαφορετικότητας και ότι αυτός όφειλε να είναι και το τελευταίο θύμα του συνδρόμου αυτού, το οποίο η δύση τόσο ποιητικά ωραιοποιεί και καλύπτει από καταβολής της.
Κλείνοντας, θα ήθελα πολύ απλά να ρωτήσω όποιον μπορεί να απαντήσει σε αυτό: ποιος έχει πραγματικά την ελευθερία να είναι αυτό που είναι;
