Το όνομα μου είναι γυναίκα
και φοβάμαι να περπατώ μονάχη
μετά τις δέκα.
Το όνομά μου είναι γυναίκα.
Σε κάποιες χώρες με σκοτώνουν,
χτυπώντας αδιαλείπτως με μια πέτρα.
Το όνομά μου είναι γυναίκα,
με δολοφόνησε γιατί με αγαπά.
Το όνομά μου είναι γυναίκα,
και η φούστα μου με ονόμασε
έτσι από τα δέκα.
Το όνομα μου είναι γυναίκα,
γιατί απλά έτσι έτυχε να γεννηθώ.
Το όνομά μου είναι γυναίκα,
με παρενόχλησαν
πριν γίνω γυναίκα.
Το όνομά μου είναι γυναίκα
και θα εκδικηθώ για όλες
και για μένα.
Το όνομα μου είναι γυναίκα
κι από του δε και έξης
η φωνή μου θα αφυπνίζει,
κανείς δεν θα με ορίζει,
και με το όνομα γυναίκα
θα κοιτώ στον ουρανό, αυτές που χαθήκαν
και ορκίζομαι εδώ
πως δεν θα υπάρχει ούτε μια
που δεν θα υπερασπιστώ.
Γεια παιδιάαα! Ονομάζομαι Μαρία Αθανασοπούλου, είμαι 19 χρονών, γεννηθείσα στις 27/09/2002 (ναι, ζυγός είμαι) και σπουδάζω στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία στην Πάτρα. Αγαπώ πολύ το γράψιμο και χαίρομαι που πλέον έχω ένα βήμα για να εκφράσω τις σκέψεις μου δημόσια.
Σκέψη άκρως συνειρμική, μ’ αρέσει να διαβάζω βιβλία, να πίνω ούζο με πορτοκαλάδα και να παίζω κιθάρα. Για μένα η συγγραφή είναι μια μορφή τέχνης και η Τέχνη -αντίθετα με αυτό που πολλοί πιστεύουν- δεν πρέπει να ’ναι όμορφη, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, πρέπει να σε κάνει να αισθανθείς κάτι.
