Στις 9 του Νοέμβρη, η πρέσβης του Ισραήλ στο Λονδίνο, Tzipi Hotovely, είχε προσκληθεί από το πανεπιστήμιο LSE με αφορμή την επέτειο της Νύχτας των Κρυστάλλων σε μία εκδήλωση για το μέλλον της Μ. Ανατολής. Αυτό που συνέβη λοιπόν ήταν ότι πλήθος αλληλέγγυων -στην Παλαιστίνη- φοιτητών συγκεντρώθηκε στην είσοδο φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του παλαιστινιακού αγώνα, απευθυνόμενο με οργή προς τη διπλωμάτη, φωνάζοντας “Δεν ντρέπεστε;”. Το επεισόδιο έληξε όταν η πολυμελής συνοδεία της την οδήγησε στο διπλωματικό της όχημα με το οποίο και απομακρύνθηκε από το χώρο. Το γεγονός προκάλεσε αντιδράσεις τόσο εντός του Η. Βασιλείου όσο και εκτός, με τις γνωστές στα καθ’ ημάς καταδίκες της βίας “από όπου κι αν προέρχεται” από υπουργούς της χώρας.

Όχι ένα απλό στέλεχος της Ισραηλινής Διπλωματίας

Η πρόσκληση της Hotovely στο LSE προκάλεσε εξαρχής αντιδράσεις λόγω του “βεβαρημένου ιστορικού” της όσον αφορά τη ρητορική μίσους ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, αφού το Δεκέμβρη του 2020 έλεγε: “Η Νάκμπα είναι ένα δυνατό και δημοφιλές, αραβικό ψέμα” .

Νάκμπα στα αραβικά σημαίνει “καταστροφή”. Η Νάκμπα του 1948 ήταν η αρχή του δράματος στην Παλαιστίνη όταν περισσότεροι από 15.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, 418 παλαιστινιακά χωριά καταστράφηκαν πλήρως, και πάνω από 700.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν με τη βία από τα σπίτια τους.

Οι αντιδράσεις και η οργή πολλών φοιτητών προήλθε από αντίθεσή τους στην “νομιμοποίηση του μίσους ενάντια στους Παλαιστίνιους” από το Πανεπιστήμιο, φιλοξενώντας μία ακροδεξιά, πρώην “υπουργό εποικισμών” του Ισραήλ, που έχει προσβάλει επανειλημμένα έναν ολόκληρο λαό.

Παρόμοια περιστατικά, με “εκπαραθύρωση” καλεσμένων στο Πανεπιστήμιο, έχουν συμβεί και στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα το 2011 με το διάσημο βιολόγο Τζέιμς Γουότσον που (δεν) ανακάλυψε το μοντέλο της Διπλής Έλικας του DNA, όταν προσκλήθηκε στο Πανεπιστήμιο Πατρών και δέχτηκε παρόμοια υποδοχή. Το Βήμα εννοείται είχε παρουσιάσει το γεγονός ως άλλο ένα κρούσμα βίας στο ελληνικό πανεπιστήμιο, λόγω “ασύλου ανομίας” κλπ. Κάποιος άλλος -όχι εγώ- θα έλεγε πως το ελληνικό πανεπιστήμιο θα άντεχε και άλλη μία μέρα χωρίς ανθρώπους που έχουν δηλώσει ότι “οι άνθρωποι αφρικανικής καταγωγής έχουν χαμηλότερη νοημοσύνη, κάτι που οφείλεται σε γονιδιακές διαφορές, μια ανισότητα που επιβεβαιώνεται και από όσους έχουν μαύρους εργαζόμενους.” Ναι, τάδε έφη Τζέιμς Γουότσον, προκαλώντας μάλιστα την αφαίρεση των τιμητικών του τίτλων στην ηλικία των 91 τότε, από το Εργαστήριο Cold Spring Harbor της Νέας Υόρκης στο οποίο εργαζόταν για δεκαετίες.

Πού κολλάνε αυτά;

Μπορεί πουθενά. Ήταν ένας αυθόρμητος συνειρμός. Το κοινό μεταξύ των δύο περιστατικών είναι ότι δύο πρόσωπα που έχουν προκαλέσει αηδία, με τις προσβολές τους σε βάρος κοινωνικών ομάδων ή λαών, βρίσκουν ανοιχτές αγκάλες από μερίδες των πανεπιστημίων, που θεωρούν ότι έχουν κάτι αξιόλογο να προσφέρουν στο διάλογο και τη διακίνηση ιδεών. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι η έντονη αντίδραση της άλλης μερίδας των πανεπιστημίων, με τη μορφή παρέμβασης, διαδήλωσης ή -στη χειρότερη- λιντσαρίσματος (κάτι που δε συνέβη σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις) δε συνιστά αμιγώς ελληνικό φαινόμενο. Είτε λοιπόν τα καταδικάζει κάποιος είτε όχι, πάντως δεν υφίσταται το αφήγημα με τα αποστειρωμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού (;) όπου δεν υπάρχει πολιτική έκφραση και όλα κυλούν “αρμονικά”. Εκτός αν όντως, κοτζάμ LSE απλώς έπαθε ΑΣΟΕΕ.