Τραγικά ανθρώπινα λάθη

Τραγικά ανθρώπινα λάθη

Του Ανδρέα-Γεώργιου Σκίννερ, εξωτερικού μας συνεργάτη και φοιτητή στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Όπως συμβαίνει με κάθε πολύνεκρη καταστροφή, το ταμπού των ημερών είναι «να μην πολιτικοποιήσουμε τα θύματα», να αποφύγουμε την «τυμβωρυχία». Θα έλεγε κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σέβεται αυτό το ταμπού· ίσως από αντικειμενική ηθική ανωτερότητα (το ηθικό γαρ πλεονέκτημα της αριστεράς), ίσως επειδή η Hellenic Train ιδιωτικοποιήθηκε το 2017, ίσως γιατί «φοβάται» μην ανασύρει ξανά από το παρελθόν η κυβέρνηση το Μάτι. Αν δεν υπήρχε το Μάτι, δεν θα είχε σημασία τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ΝΔ με πολιορκητικό κριό το Μάτι έριξε τον ΣΥΡΙΖΑ και η Ηνωμένη Αντιπολίτευση στην Τουρκία με πολιορκητικό κριό τον πρόσφατο σεισμό επιχειρεί να «αποτελειώσει» τον Ερντογάν. Το ταμπού αυτό, τελικά, όπως και όλα τα ταμπού της πολιτικής, μόνο η αριστερά το σέβεται και μόνο η αριστερά «την ακούει», αν δεν το σεβαστεί (αρκεί κανείς να κοιτάξει τι γίνεται με τον Πολάκη).

Εγώ, όμως, δεν είμαι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δε σκοπεύω να σεβαστώ κανένα ταμπού. Αντιθέτως, ο ύψιστος σεβασμός στους νεκρούς είναι ακριβώς να πολιτικοποιηθεί ο θάνατός τους, ώστε να υπάρξουν οι αλλαγές που θα οδηγήσουν σε ένα αύριο χωρίς άλλο πένθος, χωρίς άλλα θύματα.

Σε «τραγικό ανθρώπινο λάθος», λοιπόν, απέδωσε το δυστύχημα στα Τέμπη ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Φαίνεται έχει ήδη πέσει «γραμμή»: θα φταίει ο Σταθμάρχης Λάρισας. Αλήθεια, όταν κάηκε το Μάτι, έφταιγε ένα τραγικό ανθρώπινο λάθος; Όχι βέβαια! Τότε είχε το αίμα των 108 στο χέρι του ο Τσίπρας… Δε θέλω να κάνω σύγκριση ούτε των δύο μαύρων αυτών ημερομηνιών, ούτε των επακόλουθων αντιδράσεων· ούτε φυσικά να «ξεπλύνω» το Μάτι. Αλλά ο πρωθυπουργός ξεκάθαρα θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Στην ουσία, εγώ δε θα διαφωνήσω ότι πρόκειται για τραγικό ανθρώπινο λάθος. Θα διαφωνήσω, όμως, ποιο και τίνος είναι το λάθος. Δεν φταίει ο σταθμάρχης που με χαρτί και μολύβι κάνει τη δουλειά του, ωσάν να είναι του Τρικούπη παλικάρι. Δεν φταίνε οι οδηγοί των συρμών. Ουδείς γαρ της Hellenic Train υπάλληλος φταίει. Κανείς από αυτούς δεν υπέπεσε σε τραγικό ανθρώπινο λάθος.

Σε τραγικό ανθρώπινο λάθος υπέπεσε η διοίκηση της Hellenic Train, η οποία εδώ και μήνες αγνοεί τα αιτήματα και τα υπομνήματα των απεργών. Σε τραγικό ανθρώπινο λάθος υπέπεσε η Ferrovie dello Stato Italiane, η Ιταλική εταιρεία που αγόρασε την ΤραινΟΣΕ το 2017 και η οποία ακριβώς είναι αυτή που οδήγησε στην εξαθλίωση των υποδομών της εταιρείας, ώστε να δουλεύει με χαρτί και μολύβι. Σε τραγικό ανθρώπινο λάθος υπέπεσε η κυβέρνηση που ιδιωτικοποίησε την ΤραινΟΣΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση που την επέβαλε. Σε τραγικό ανθρώπινο λάθος υπέπεσε και η κυβέρνηση της ΝΔ, μνημονιεστέρα των μνημονιακών, που υπερηφανεύεται ότι χωρίς το δικός της έργο επί Σαμαρά δε θα είχε τελικά ιδιωτικοποιηθεί· άλλωστε, επί δικών της ημερών, στο τέλος μάλιστα της τετραετίας θρηνήσαμε θύματα – πόσο πια να φταίνει οι προηγούμενοι;

Ίσως το τραγικότερο ανθρώπινο λάθος είναι η διαχρονική εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων, που συνδέεται με την ιδιωτικοποίησή τους, όσον αφορά την απόλυτη υποταγή του ελληνικού κράτους στο ιδιωτικό συμφέρον και την ελεύθερη αγορά. Ζήτω τα ΙΧ, λοιπόν, ζήτω οι νταλίκες, δώστε λεφτά στους αυτοκινητοδρόμους, δώστε λεφτά «αέρα» στις αεροπορικές. Στα τραίνα; Τίποτα. Γιατί άλλωστε το μισό εθνικό δίκτυο κείτεται παρατημένο; Γιατί δεν επιφέρει το ίδιο κέρδος. Σε τραγικό ανθρώπινο λάθος ουν υπέπεσαν και όσοι θυσίασαν την ασφάλεια των συγκοινωνιών και των σιδηροδρόμων στον βωμό της μεγιστοποίησης του κέρδους. Επίκαιρη είδηση από τα διεθνή: η άρση κανονισμών ασφαλείας στους αμερικανικούς σιδηροδρόμους επί Τραμπ, είχε ως αποτέλεσμα τον πρόσφατο εκτροχιασμό τραίνου που μετέφερε τοξικά υλικά κοντά στο Ιστ Πάλεστιν του Οχάιο: κλιματική καταστροφή, κι αυτή στον βωμό της μεγιστοποίησης του κέρδους.

Μάλλον, να ανασκευάσω. Κανένα από αυτά δεν ήταν τραγικό ανθρώπινο λάθος. Όλα, μα όλα, από τις ευθύνες του Αχιλλέα Καραμανλή μέχρι την ξεφτίλα που επιβάλλουν οι Ιταλικοί Σιδηρόδρομοι στην πάλαι ποτέ ΤραινΟΣΕ, αποτελούν εγκλήματα. Όχι μόνο επειδή ξανά και ξανά υπήρχαν προειδοποιήσεις από τους υπαλλήλους, άρα ήξεραν ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Κυρίως επειδή το ίδιο ακριβώς έργο το έχουμε ξαναδεί στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η θατσερική γαρ ιδιωτικοποίηση των Βρετανικών Σιδηροδρόμων τη δεκαετία του ‘90 οδήγησε σε χάος και πολύνεκρα δυστυχήματα, για τον ίδιο λόγο που τελικά συνέβη και στην Ελλάδα: την εγκατάλειψη των υπαλλήλων, των επιβατών, των συρμών, του δικτύου, στο έλεος των επιταγών του κεφαλαίου. Ήξεραν. Αμέλησαν. Εγκλημάτισαν.

Κανένα τραγικό ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη δεν υπήρξε. Υπήρξαν εγκληματικά απάνθρωπα λάθη της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ιταλών ιδιοκτητών της Hellenic Train. Βέβαια, τραγικό ανθρώπινο λάθος είναι κάθε ένα παράπονο για τις απεργίες των ΜΜΜ. Γιατί γίνονται αναρωτήθηκε ποτέ κανείς; Η απάντηση είναι απλή: για να αποφευχθούν δυστυχήματα όπως των Τεμπών. Τραγικό ανθρώπινο λάθος θα είναι και κάθε μελλοντική αντίθεση προς τις απεργίες των ΜΜΕ και όχι μόνο.

Τέλος, τραγικό ανθρώπινο λάθος θα είναι και κάθε μία ψήφος στη ΝΔ αύριο-μεθαύριο. Επιτέλους παραιτήθηκε Υπουργός, αλλά αργά το θυμήθηκαν (έρχονται γαρ εκλογές). Όταν κάηκαν οι Μυκήνες, δεν παραιτήθηκε η Μενδώνη (ούτε φυσικά όταν επανειλημμένα ασέλγησε η ίδια στην Ακρόπολη και ο Λιγνάδης της σε παιδιά), όταν κάηκε η Βαρυμπόμπη, «δεν είχαμε θύματα», για τις δεκάδες χιλιάδες νεκρών από τον κορωνοϊό, «φυσικό σε μια πανδημία να έχουμε και νεκρούς». Πόσα θύματα πόσων Υπουργών πια χρειάστηκαν για να παραιτηθεί ένας!

Θυμάστε το «θα λογαριαστούμε μετά»; Ε, αυτό το «μετά» έφτασε. Τώρα πρέπει να λογαριαστούμε. Όχι μόνο για το δυστύχημα των Τεμπών, αλλά για ένα-ένα τα θύματα της κυβερνητικής πολιτικής και νοοτροπίας, από αυτούς που παρακολουθούσε το Predator μέχρι αυτούς που άφησε εκτός πανεπιστημίων η ΕΒΕ, από αυτούς που πεινάνε με το market pass μέχρι αυτούς που πετάνε έξω από τα σπίτια τους για χρέη αξίας 0,001% αυτών της Νέας Δημοκρατίας, από τον Ινδαρέ μέχρι τους Χιώτες που έδειρε η αστυνομία, από τους νεκρούς των Τεμπών στους νεκρούς στα σύνορα και στους νεκρούς του κορωνοϊού. Όλοι αυτοί έχουν ονόματα, ένας προς έναν. Όλοι αυτοί κάτι αξίζουν. Σεβασμό. Και αυτός ο σεβασμός μεταφράζεται στο να λογαριαστούμε τώρα και να πετάξουμε τα ταμπού και την αστική ευγένεια στην άκρη.

Δεν είναι αθώοι.

+ posts