Τύπου Μισέλ Φάις

Τύπου Μισέλ Φάις

Ο γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος της efsyn.gr πάντα με ενέπνεε, οπότε σήμερα σκέφτηκα να ακολουθήσω το δικό του στυλ γραψίματος.

  1. Πού πήγε το παρόν; Υπεραναλύουμε το παρελθόν για να καταλήξουμε στο πουθενά, προγραμματίζουμε για το μέλλον δίχως να ζούμε στο σήμερα. Καλή η κρίση, η κριτική και η οργάνωση, μα πρέπει να είμαστε ενεργοί στο τώρα, γιατί αυτό αναπλάθει το παρελθόν και βελτιώνει το μέλλον.
  2. Το πάθος χάθηκε… Χάθηκε το πάθος για την νίκη (στα πλαίσια του υγιούς ανταγωνισμού), χάθηκε η εμμονή σε ένα ερωτικό πρόσωπο και σε λίγους -αλλά σημαντικούς- φίλους. Από την οικογένεια μην αποξενώνεσαι (εκτός ακραίων περιπτώσεων), είναι το αίμα σου και το στήριγμά σου. Αντί να τα βλέπουμε όλα με ζωντάνια, με διάθεση και με μία δόση παραγωγικού άγχους, είτε τα αντιμετωπίζουμε όλα απαισιόδοξα είτε λειτουργούμε με χαβαλέ, με μία αδρανή χαλαρότητα. Σίγουρα, η πανδημία μας “σκότωσε” και συνεχίζει να μας προκαλεί πληγές, αλλά χρειάζεται προσπάθεια και αγώνας για να αποδράσουμε από τις ψυχολογικές επιπτώσεις της.
  3. Επαναλαμβανόμενες συζητήσεις για καθημερινά και ανούσια πράγματα έχουν κουράσει τα (ήδη βαρήκοα) αυτιά μου. Να μιλάμε με ζέση, με ενδιαφέρον για του αλλουνού τα λεγόμενα και την ψυχολογία του, να φιλοσοφούμε και όχι να συζητάμε τα ίδια και τα ίδια, που απλά σχηματίζουν ένα χόμπι που θα λεγόταν “σκότωμα χρόνου”. Πάντα με χιούμορ, πάντα με βάση την στιγμή και όχι χρησιμοποιώντας φράσεις όπως “θα δούμε, θα δούμε…”.
  4. Να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας, αλλά να μην είμαστε δογματικοί και να έχουμε καλή χρήση του λόγου. Ο δογματισμός και η επιθετικότητα οδηγεί στον διαχωρισμό και στη βία μέσα στον ιστό της κοινωνίας, στοιχεία που εκμεταλλεύεται κάθε εξουσία, η οποία από την αρχή της Δημιουργίας λειτουργεί με το “διαίρει και βασίλευε”. Τελευταίο παράδειγμα: η υπόθεση Σερβετάλη….
  5. Μην μένουμε στάσιμοι. Δεν φτάνουμε στα 18 μας και ολοκληρώνεται η προσωπικότητά μας μαγικά, όπως αφήνει να εννοηθεί το Σχολείο. Κάθε χρόνο εξελισσόμαστε, κάθε χρόνο ωριμάζουμε. Δεν είναι κακό να έχουμε μία ρουτίνα, κακό είναι να “φωλιάζουμε” σε αυτήν και να μην δοκιμάζουμε νέα πράγματα. Ακόμα και αν δεν είσαι ο άνθρωπος της μεγάλης πρωτοβουλίας, τουλάχιστον να δέχεσαι να ακολουθείς εκείνους που τις λαμβάνουν. Να ξεφεύγουμε και λίγο, ρε αδερφέ.

ΥΓ. Τα παραπάνω είναι προϊόν (και) αυτοκριτικής. Δεν κάνω υποδείξεις, και εγώ είμαι ένας ατελής νέος που προσπαθώ να βρω τα βήματά μου σε μία ζωή που δεν προμηνύει τα καλύτερα για την γενιά μας. Προσπαθούμε με κέφι και με (αγωνιστική) διάθεση, και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.

+ posts

Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.