Υποκρίτρια + Ρυτίδες

Υποκρίτρια 

Η Αλήθεια είναι μία υποκρίτρια  

Αντικρίζοντάς την, βλέπεις πως δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο  

Αν είχε μάνα, αυτή θα ήταν η Λερναία Ύδρα  

Αν δούλευε, σίγουρα θα ήτανε ηθοποιός  

Αν ήταν άνθρωπος, θα έπασχε από διπολική διαταραχή 

Πώς το εξηγείς διαφορετικά; 

Που τη μία είναι γοητευτική σαν την Αφροδίτη 

Και την άλλη τερατώδης όπως οι Γραίες; 

Απ’τη μία είναι γλυκιά σαν καραμέλα 

Απ’την άλλη σκληρή σα φραντζόλα τρίτης μέρας 

Το αγαπημένο της παιχνίδι είναι το κρυφτό 

Είναι καλή παίχτρια: δεν την βρίσκεις εύκολα 

Μπορεί να την ψάχνεις από δεξιά 

Και να εμφανιστεί από αριστερά 

Ενδεχομένως να μην την βρεις και ποτέ σου 

Όχι ότι αν την βρεις έλυσες τα προβλήματά σου 

Ωστόσο όλοι την κυνηγούν σαν τρελή 

Τυχόν την πιάσεις και την φανερώσεις σε κάποιον 

Δεν είναι δεδομένο πως θα την αντικρίσει κι αυτός 

Γιατί νομίζεις πως αγαπημένη της φίλη είναι η Ευτυχία; 

Δεν είναι ορατή σε όλους 

Ούτε ίδια για τον καθένα 

Κάθε άνθρωπος και μία αλήθεια 

Στον πλανήτη μας υπάρχουν εφτά δισεκατομμύρια 

Αλλά στο τέλος της μέρας όλοι μισούν το ψέμα!                                                                                     

Ρυτίδες 

Το ντοσιέ μου έχει βγάλει φλέβες 

Δόξα τω Θεώ 

Τώρα ξέρω πως κάποιος με νιώθει 

Φαίνεται πως συγκινήθηκε  

Με κάτι από όλα αυτά που έχω γράψει  

Και ζήλεψε τα αιματώδη αγγεία μου 

Για τα έμψυχα όντα με τις αληθινές φλέβες  

Δεν ορκίζομαι· προσεύχομαι.  

Αν ποτέ είναι γραφτό να με νιώσουν  

Να μην έχω ασπρίσει και γεμίσει ρυτίδες 

Το βλέπεις απληστία;  

Κάλλιο αργά παρά ποτέ;  

Τότε με ποιες δυνάμεις 

Θα μπορέσω να αλλάξω τον κόσμο; 

Ή τώρα, ή ποτέ. 

Δεν είναι θέμα ματαιοδοξίας 

Είναι θέμα καλύτερων μερών 

Αν δεν τις ζήσω εγώ 

Θέλω να τις προλάβει η αδερφή μου 

Θέλω να μη χάσει μέρα ο γιος μου  

Θέλω να είμαι ο τελευταίος που τις αναζητά. 

“Ζω με έναν καημό και μια ελπίδα 

πως κοντεύουν τα καλύτερα 

από τη… μέρα που γεννήθηκα” 

Όπως λέει ο Νικολάκης 

“Για όσους πέταξαν ψηλά σαν αεροπόροι, 

αν δεν τις δώσουν θα τις πάρω με το ζόρι” 

Όπως λέει ο Αλεξάκης. 

————————————————— 

“Υποκρίτρια” και “Ρυτίδες”, δύο ποιήματα από την ανέκδοτη ποιητική μου συλλογή, με τίτλο “Απομόνωση” (2020).