Συνεργάστηκε στην συνέντευξη και ο Μανώλης Θεοχάρης, πρώην συντάκτης μας
Το ιστορικό αποτύπωμα μιας όχι και τόσο μακρινής εποχής, πάντα έχει ενδιαφέρον. Έχει όμως ακόμα μεγαλύτερο, όταν αυτό προέρχεται από διηγήσεις ανθρώπων που βίωσαν αυτά τα ιστορικά γεγονότα. Έτσι ο κ. Θοδωρής μας ταξίδεψε 8 δεκαετίες πίσω και μας απεικόνισε τον τότε κόσμο. (Κ.Ρ)
Μια πολύ όμορφη συζήτηση του Φοιτητικού Κόσμου με τον Θεόδωρο Γιαννακόπουλο που μας «χαρίζει» την ιστορία του μέσα από την αφήγησή του κι έτσι μπορούμε και εμείς να πάρουμε μια γεύση από αυτήν την εποχή, που μας χάρισε αυτό που δεν είναι δεδομένο. Την Ελευθερία. Προς απάντησή μου στην τελευταία ερώτηση αυτού του ανθρώπου, ναι εγώ ελπίζω και θα ελπίζω για να κάνω περήφανους αυτούς τους ανθρώπους. Σε ευχαριστούμε πολύ, κάθε απάντηση ήταν ξεχωριστή. (Π.Γ.)
Άλλο το να διαβάζεις Ιστορία κι άλλο το να γράφεις. Εμείς λοιπόν «διαβάσαμε» λίγη ιστορία μιλώντας με έναν άνθρωπο που συμμετείχε στο γράψιμό της, έναν εθνικό ήρωα, ένα μέλος της Εθνικής Αντίστασης. Έναν άνθρωπο που υπερασπίστηκε την Ελλάδα, αλλά και την τιμή του ανθρώπινου είδους μπροστά στο φασισμό και το ναζισμό. Έτσι, μάθαμε την ιστορία κι από την ανθρώπινη της πλευρά, από τα βιώματα αυτού του ανθρώπου, από τα συναισθήματα και τους φόβους που βίωσε. Μάθαμε για άγνωστες καταστάσεις και ιστορίες, ιστορίες «μικρών» ανθρώπων που όμως αποτελούν την Ιστορία. Αυτά κι άλλα με χαρά και με τιμή μάθαμε από τη συνάντησή μας με τον κύριο Θοδωρή. (Μ.Θ.)
Δυο μάτια βγαλμένα μέσα από μια ταινία του Αγγελόπουλου. Σε κοιτούν αργά και σε περιεργάζονται μέσα από τα γυαλιά τους. Μια φωνή βαθιά μα τόσο ζωντανή όταν αρχίζει το μυαλό να θυμάται και το στόμα να αφηγείται. 2 χέρια που παρά τα χρόνια σε χαιρετούν γεμάτα θέρμη. Βλέπεις τα σημάδια και ξέρεις πως μπροστά σου βρίσκεται ένας άνθρωπος σαν αυτούς που διάβαζες στα βιβλία ή σου αφηγούνταν ο παππούς σου σε ιστορίες από την Κατοχή. Αυτοί που όργωσαν τα βουνά, που προδόθηκαν, όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη οι αντάρτες και αντιστασιακοί ήταν οι θεμελιωτές των μεταπολεμικών δημοκρατιών, εδώ ήταν οι «προδότες»… και αυτή η φωνή να σε ταξιδεύει πίσω στο χρόνο. Είναι η Ιστορία που ζωντανεύει μπροστά στα μάτια σου. Μακριά από νόρμες σχολικές ή βαρετά αφιερώματα.
Ο κύριος Θοδωρής είναι η Ιστορία που ζωντανεύει μπροστά σας. Μας μίλησε και για το σήμερα. Για εμάς τους νέους. Μια εμπειρία που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Ειδικά εκείνη τη χειραψία στο τέλος της συνέντευξής μας, το γλυκό του βλέμμα και τη συμβουλή του: «Να αγωνίζεστε παιδιά».
Δεν θα μπορούσαμε να τιμήσουμε με καλύτερο τρόπο την σημερινή μέρα. Είναι τιμή μας ως Φοιτητικός Κόσμος που τον φιλοξενούμε. Είναι τιμή μας που μιλήσαμε με έναν αγωνιστή που στο δικό του όνειρο, όπως και όλων όσων αγωνίστηκαν, ζούμε εμείς σήμερα. Τον ευχαριστούμε πολύ που θέλησε να μας μιλήσει. (Β.Β.)
Ονομάζομαι Γιώτης Πέτρος και είμαι μεγαλωμένος στην όμορφη πρωτεύουσα της Ελλάδας, την Αθήνα. Σήμερα, φοιτώ στο τμήμα της Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, παρόλα αυτά οι ασχολίες μου δεν μένουν στα πλαίσια αυτής της σχολής.
Η συγγραφή για εμένα είναι ο τρόπος να εκφράσω την ελευθερία που δεν μπορώ να βρω στον κόσμο μου. Η ενασχόλησή μου με την Τέχνη, την Μουσική και το Θέατρο με ώθησε στο να αποτυπώνω αυτόν τον κόσμο πάνω στο χαρτί.
Η αρθρογραφία που χρειάζεται η εποχή μας είναι στην σωστή ενημέρωση και στις πολύπλευρες απόψεις. Για αυτόν τον λόγο, ο Φοιτητικός Κόσμος αποτελεί για εμένα ένα εργαστήρι τέχνης που δημιουργεί ιδέες και τις μεταδίδει στους αναγνώστες του. Η φράση η οποία θεωρώ πως με χαρακτηρίζει και θα ήθελα καθένας να σκέφτεται στα καλά και στα δύσκολα είναι «χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;»
Tο όνομά μου είναι Κωνσταντίνος-Διονύσιος Ρουκανάς, κάτι που δεν ήταν επιλογή μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο νησί της Ζακύνθου, πάλι, χωρίς να το επιλέξω. Κατάφερα να γίνω
φοιτητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, με σκοπό να πολεμήσω το οικονομικό σύστημα από μέσα. Βέβαια τώρα, σκέφτομαι ήδη τρόπους να το υπηρετήσω μελλοντικά. Αυτό ενδέχεται όμως να είναι μια επιλογή μου.
Επιλογή μου σίγουρα, πάντως, ήταν να μπω στην ομάδα του Φοιτητικού
Κόσμου, διότι από την μία η ενασχόληση με την δημοσιογραφία και την αθλητικογραφία αποτελεί μια ουτοπία που θα ήθελα να ζήσω, από την άλλη η γενικότερη δομή της ιστοσελίδας βασίζεται πάνω σε αρχές οι οποίες έχουν βασικό ρόλο στην δική μου ιδιαίτερη κοσμοθεωρία. Η απορία που έχω, ωστόσο, είναι για πόσο καιρό τα παιδιά της ομάδας θα αντέξουν ένα άτομο που δεν έχει υπάρξει σοβαρό ποτέ στην ζωή του για πάνω από 1 λεπτό.
Ίσως, όταν παίζει η ομάδα μου, η ΑΕΚ, κι είναι δύσκολα τα πράγματα γίνομαι υπερβολικά σοβαρός, σε βαθμό να ξεχνάω τις προτεραιότητες που υποτίθεται πως έχω θεσπίσει στην ζωή μου.
Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.
