«Από την πρώτη στιγμή, η κα. Απατζίδη ήταν απολύτως θετική για την πραγματοποίηση της συνέντευξης. Την ευχαριστούμε θερμά τόσο για αυτό όσο και για την φιλοξενία της στα γραφεία του ΜέΡΑ 25». (Κ.Ρ.)
«Ζούμε στη χώρα που το να είσαι νέος είναι ένας αγώνας από μόνο του. Το να βλέπεις μια νέα γυναίκα να κάνει τα πρώτα της βήματα στην πολιτική σκηνή μιας χώρας σαν την Ελλάδα, αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να δεις από κοντά ένα μέλος της ελληνικής Βουλής. Μιλήσαμε για πολλά και την ευχαριστούμε πολύ». (Β.Β.)
«Ευχαριστούμε την κυρία Απατζίδη που μας άνοιξε την πόρτα σε μια τόσο όμορφη συζήτηση για την ζωή της αλλά και για την πολιτική ζωή της χώρας. Η νεότερη πολιτικός του κοινοβουλίου μας διαβεβαίωσε πως η σοβαρότητα δεν έχει ηλικία». (Π.Γ.)
-Πείτε μας δύο πράγματα για τα φοιτητικά/νεανικά σας χρόνια.
«Έχω γεννηθεί στην πρώην Σοβιετική Ένωση και ήρθα στην Ελλάδα με τους γονείς μου σε ηλικία 3 ετών. Μεγάλωσα στις Αχαρνές. Εργάζομαι από πολύ μικρή και έχω σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Τ.Ε.Ι. Χαλκίδας. Εκεί ενεργοποιήθηκα πολιτικά στον προοδευτικό χώρο. Το ότι εργαζόμουν από πολύ μικρή καθόρισε την πολιτική μου συνείδηση. Γνώρισα τον κόσμο της εργασίας μέσα στις συνθήκες της ακραίας οικονομικής κρίσης που είχε ξεκινήσει. Για αυτόν τον λόγο θέλησα να εκφράσω τους ανθρώπους της εργασίας στο ελληνικό Kοινοβούλιο.
Σήμερα, με μία κυβέρνηση που σαρώνει κάθε εργασιακό κεκτημένο και μας οδηγεί σε συνθήκες όλο και πιο άγριας νεοφιλελεύθερης εργασιακής ζούγκλας, η πρώιμη εργασιακή εμπειρία μου κατά τα φοιτητικά και νεανικά χρόνια μου είναι χρήσιμη, ώστε να γνωρίζω από τα μέσα ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτών των νομοσχεδίων για τους εργαζόμενους και γιατί πρέπει να ανατραπούν».
-Έχοντας γεννηθεί στην ΕΣΣΔ, έχετε βιώσει την προσφυγιά. Πώς αντιμετώπισε το οικογενειακό σας περιβάλλον τον ξεριζωμό;
«Οι γονείς μου είναι και οι δύο ποντιακής καταγωγής. Γυρίσαμε στην Ελλάδα το 1993. Η αντίδραση του οικογενειακού μου περιβάλλοντος ήταν μία δέσμευση να κρατήσουμε τις παραδόσεις των Ποντίων και να μεταδοθούν στα νεότερα μέλη της οικογένειας, όπως εγώ. Αλλά ήταν από μένα και αυθόρμητη η θέληση να μάθω όσο μπορούσα περισσότερα για τους Πόντιους και την ιστορική διαδρομή μας. Ζητούσα από τον παππού μου να μου πει για όλα τα ιστορικά γεγονότα και τις δοκιμασίες που έχουν περάσει οι Πόντιοι στις διώξεις και τις περιπλανήσεις τους, καθώς και τις δυσκολίες τους. Γιατί και στην Ελλάδα η υποδοχή για εμάς δεν ήταν πάντα αυτή που έπρεπε.
Η ποντιακή καταγωγή έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ευαισθησία μου για τα προβλήματα των προσφύγων και των μεταναστών και για όλους όσους έχουν εμπλακεί σε τραγωδίες της Ιστορίας χωρίς να είναι υπαίτιοι. Χρωστώ στην οικογένειά μου που μου έμαθε πως η αντιμετώπιση του ξεριζωμού δεν είναι η μεμψιμοιρία, αλλά ο δυναμισμός για την επίτευξη καλύτερων συνθηκών στη χώρα υποδοχής. Και στο επαγγελματικό-βιοποριστικό επίπεδο. Αλλά κατ’ εξοχήν και στο πολιτικό, όπου πρέπει να δοθούν οι μεγάλοι αγώνες. Αυτές οι αρχές που μου είχε ενσταλάξει η οικογένειά μου με οδήγησαν στον πολιτικό στίβο για να εκπροσωπήσω στο Κοινοβούλιο τη μεγάλη κοινότητα των Ποντίων, αλλά και όλων των άλλων παλιννοστούντων, που ξέρω πολύ καλά πόσα έχουν υποφέρει και τι απομένει να γίνει ακόμη για τη σωστή ενσωμάτωσή τους, χωρίς διακρίσεις».
-Πώς ήρθατε σε επαφή πρώτη φορά με το ΜέΡΑ25;
«Στα είκοσι πέντε μου ο Γιάνης Βαρουφάκης λειτούργησε ως πολιτικός καταλύτης, καθώς με ενέπνευσε η στάση που κράτησε κατά τις διαπραγματεύσεις του 2015. Το ότι επέμεινε στο «Όχι» του λαού μέχρι τέλους, τιμώντας τη λαϊκή εντολή και έχοντας παράλληλα προετοιμάσει σαφείς απαντήσεις και σχεδιασμούς στις εντολές των δανειστών. Παρά τη νεαρή μου ηλικία, το ΜέΡΑ25 μου έδωσε την ευκαιρία να μπω στη Βουλή και να εκφράσω τη γενιά μου, παρότι δεν προέρχομαι ούτε από πολιτικό τζάκι ούτε από κομματικό σωλήνα. Και αυτό δείχνει και τη διαφορετικότητα του κινήματος του ΜέΡΑ25 σε σχέση με άλλους πολιτικούς φορείς. Επειδή είμαστε η γενιά που η ενηλικίωσή μας συνέπεσε με την έκρηξη της οικονομικής κρίσης του 2010, η πολιτικοποίηση δεν άργησε να έρθει. Καθώς είδα τους ανθρώπους γύρω μου να απολύονται, να αναγκάζονται είτε να μεταναστεύσουν είτε να παραμείνουν σε ένα καθεστώς συνεχούς εργασιακής επισφάλειας, να διαλύονται οικογένειες, να απειλούνται ανθρώπινα δικαιώματα, προσπαθώ με κάθε θεσμικό τρόπο να αλλάξω κάτι για αυτούς τους ανθρώπους από τη θέση που έχω τώρα».
-Σε μια ιδανική πραγματικότητα, όπου θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν 3 πολιτικές σας βλέψεις, ποιες θα ήταν αυτές;
«Είναι απολύτως σημαντική η ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις. Πρέπει να αγωνιστούμε με κάθε τρόπο στη Βουλή και έξω από αυτήν για να μην καταπνιγούν οι εργασιακές σχέσεις στη ζούγκλα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Αισθάνομαι ότι εκπροσωπώ τον νεαρό κόσμο της εργασίας (μαζί βεβαίως και με τους μεγαλύτερους σε ηλικία, οι οποίοι επίσης αδικούνται) που δεινοπαθεί σε ένα πολύ αντίξοο περιβάλλον και ο σημαντικός στόχος είναι να αντιστρέψουμε αυτό το περιβάλλον επισφάλειας και αυθαιρεσίας.
Επίσης, μετά τις γυναικοκτονίες που είδαμε, θα πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε για τον ρόλο της γυναίκας. Με ενδιαφέρει ο ρόλος της γυναίκας ως συζύγου και επαγγελματία να είναι αυτός που της αξίζει, να μπορεί να εκφράζεται και να σταματήσει η αιχμηρή πατριαρχική αντίληψη. Με αφορμή και το κίνημα MeToo, αλλά και την αντίδραση στις γυναικοκτονίες, χρειάζεται να αποδοθεί στις γυναίκες ένας ρόλος πολυπαραγοντικός, ισάξιος και ισότιμος, υπερβαίνοντας τα εμπόδια που ορθώνουν όλοι αυτοί που κατά βάθος ακόμη θεωρούν τη γυναίκα υποδεέστερη. Έχουμε πάντως πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμη και για αυτό χρειάζεται επιμονή στους αγώνες μας.
Με ενδιαφέρουν κυρίως οι συλλογικές πολιτικές κατακτήσεις. Θα ήθελα να επιτύχουμε τη λύση των προβλημάτων των παλιννοστούντων ομογενών, όπως τα σχετικά με τις συντάξεις τους και τα στεγαστικά δάνεια που έχουν λάβει, τα οποία πρέπει να ρυθμισθούν για να αποφευχθεί μία νέα κοινωνική τραγωδία. Η επίτευξη παρόμοιων στόχων αλλάζει με συγκεκριμένο τρόπο τη ζωή των κοινοτήτων. Και, οπωσδήποτε, το ευρύτερο συμβολικό πλαίσιο είναι η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων που προωθούμε με ποικίλους τρόπους.
Αυτές είναι οι προσδοκίες μου, είναι προσδοκίες συλλογικές, εκπροσώπησης κοινοτήτων και κοινωνιών που πρέπει να συνεχίσουν να ελπίζουν ότι η πολιτική και η δημοκρατία μπορούν να κάνουν τη διαφορά στη ζωή τους. Η όλη νοοτροπία του ΜέΡΑ25 είναι αυτή. Δεν είναι αυτοσκοπός για εμάς η εκπλήρωση ατομικών φιλοδοξιών. Το να φτάσουμε να γίνουμε κυβέρνηση ή να πάρουμε υπουργικές θέσεις δεν είναι για εμάς θέμα. Δεν ενδιαφερόμαστε να κάνουμε αλισβερίσι με τα υπάρχοντα κόμματα εξουσίας, που, δυστυχώς, ανήκουν στο μνημονιακό τόξο. Είναι θέμα του να πείσουμε τον λαό να μας δώσει την εμπιστοσύνη του για να ανατρέψουμε τη φυλακή χρέους στην οποία είναι εγκλωβισμένη η Ελλάδα μέσα από μία ορθολογική ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές. Ώστε να μπορέσουμε να πραγματώσουμε τις σημαντικές αρχές μας που είναι η δημοκρατία, ο σοσιαλισμός, ο φεμινισμός και η οικολογία».
-Πώς είναι να είστε το νεότερο μέλος του Κοινοβουλίου, έχετε βιώσει ενδεχόμενη υποτίμηση και τι θα λέγατε σε έναν νέο που θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική;
«Το να είσαι το νεότερο μέλος του Κοινοβουλίου είναι κατ’ αρχήν μια πρόκληση και μια υποχρέωση να εκπροσωπηθεί μια γενιά η οποία βιώνει τις μεγαλύτερες εργασιακές δυσκολίες και είναι η πιο αδικημένη. Και αποτελεί και το μέλλον της χώρας μας, οπότε έχουμε υποχρέωση να εφαρμόσουμε όλες εκείνες τις πολιτικές που θα κρατήσουν τη γενιά μας στην Ελλάδα σε ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον. Θεωρώ ότι όλες οι νέες γυναίκες είμαστε δυνατές, ώστε να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε ενδεχόμενη δυσπιστία λόγω ηλικίας ή φύλου. Τα πολλά χρόνια που έχω περάσει στον κόσμο της εργασίας με έχουν κάνει σκληρή και μου έχουν προσφέρει τα εχέγγυα ότι μπορώ να αντιστρέφω οποιαδήποτε προκατάληψη μέσα από τη σκληρή δουλειά.
Σε έναν νέο θα έλεγα να κάνει όντως το βήμα και να ασχοληθεί με την πολιτική. Γιατί είναι ο κύριος τρόπος που έχουμε να κάνουμε την κοινωνία μας πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη, πιο δημοκρατική, αντιστρέφοντας τη λαίλαπα που επελαύνει όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια. Γιατί και η ελληνική πολιτική έχει ανάγκη από όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους αυτής της αδικημένης γενιάς που τώρα υποεκπροσωπείται και λαμβάνονται αποφάσεις εις βάρος της. Και να το κάνει αυτό παραμένοντας νέος, αρνούμενος να διαφθαρεί και να συμβιβαστεί με τα κυκλώματα της εξουσίας, αλλά διατηρώντας το όνειρο ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και με υπομονετική δουλειά μπορούμε να τον κάνουμε πραγματικότητα».
-Πώς θεωρείτε ότι συνεισφέρει ένα μικρό κόμμα σαν το ΜέΡΑ25 στην πολιτική ζωή της χώρας και πού πιστεύετε ότι μπορεί να φτάσει;
«Το ΜέΡΑ25 έχει μπει στη Βουλή όχι για να ακολουθήσει τη μνημονιακή πεπατημένη, όπως τα άλλα κόμματα, αλλά για να τολμήσει τη ρήξη και την ορθολογική ανυπακοή. Συνεισφέρουμε με το να είμαστε η φωνή της συνείδησης της Βουλής σε μια σειρά από θέματα, όπως τα οικολογικά ζητήματα, που κανείς άλλος δεν τα θίγει με αυτή την ένταση, τα φεμινιστικά, τα οποία προωθούμε με την ίδια μας την κινηματική οργάνωση και δομή, αλλά κυρίως τη διαρκή υπόμνηση ότι η Ελλάδα έχει καταστεί μία φυλακή χρέους μέσα στην οποία δεν έχει νόημα να υποδύεσαι τον υποδειγματικό κρατούμενο. Φυσικά, όταν στο μνημονιακό προτεκτοράτο που έχει γίνει η Ελλάδα επιχειρείς να είσαι μία φωνή συνείδησης που αρθρώνει ένα εναλλακτικό όραμα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν θα σου δώσουν βήμα, πολύ απλά γιατί αποτελούν ιδιοκτησία της εγχώριας ολιγαρχίας η οποία λυμαίνεται τη χώρα μαζί με την ξένη ολιγαρχία των μνημονίων. Για τον λόγο αυτό, ψηφοφόροι μας οπωσδήποτε είναι όσοι βιώνουν στο πετσί τους την καταστροφή της φυλακής χρέους και όσοι θεωρούν ότι μια εναλλακτική είναι δυνατή. Το στοίχημα είναι να ακουστεί ο λόγος μας σ’ αυτούς παρά τον αποκλεισμό μας από τα μίντια της ολιγαρχίας. Εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε τα ίδια είτε είμαστε μικρό κόμμα, είτε γίνουμε μεγάλο, γιατί θέλουμε να είμαστε στη Βουλή για να κάνουμε τη διαφορά. Πιστεύω, όμως, ότι επειδή η φυλακή χρέους στην Ελλάδα δεν είναι βιώσιμη, εφόσον μένουμε συνεπείς στις θέσεις μας, ο λαός θα μας εμπιστευτεί την ψήφο του, ακόμη κι αν η προβολή μας είναι μικρή. Γιατί σταδιακά θα καταστεί συνειδητό ότι οι θέσεις μας είναι οι μόνες μακροπρόθεσμα βιώσιμες».
-Κάποιες πολιτικές φωνές αποκαλούν το ΜέΡΑ25 ως ένα ρεφορμιστικό κόμμα. Πώς απαντάτε σε αυτή την άποψη;
«Εμπνεόμαστε βαθιά από τη μαρξιστική κριτική στον καπιταλισμό και ως προς αυτό δεν είμαστε ρεφορμιστές. Επιστρέφουμε δηλαδή στη μαρξιστική κριτική ότι ο καπιταλισμός δεν είναι βιώσιμος, αλλά προκαλεί συνεχώς δυσβάσταχτες κρίσεις, τις οποίες απλώς εκτραχύνει όλο και περισσότερο χωρίς ποτέ να τις θεραπεύει ουσιαστικά.
Επικαιροποιούμε τη μαρξιστική ανάγνωση στις συνθήκες του 21ου αιώνα, όπου, καθώς φάνηκε μετά την κρίση του 2008, έχουμε περάσει σε αυτό που αποκαλούμε «τεχνοφεουδαρχία». Αναφέρω ορισμένα συμπτώματα που συμβαίνουν σήμερα και αποτελούν παραβάσεις του κλασικού καπιταλισμού: Οι κεντρικές τράπεζες δίνουν δάνεια στις πολυεθνικές, αλλά αυτές με αυτά τα λεφτά αγοράζουν τις ίδιες τις μετοχές τους στα χρηματιστήρια. Η συνέπεια είναι τα χρηματιστήρια να εκτοξεύονται αυθαίρετα την ίδια στιγμή που δεν υπάρχουν κέρδη. Οι αγορές έχουν αντικατασταθεί από ψηφιακές πλατφόρμες και εκεί την υπεραξία δεν την παράγουν μόνο οι εργαζόμενοι, αλλά και οι καταναλωτές. Στην κουλτούρα των δεδομένων παράγουμε υπεραξία όλοι μας, όταν χρησιμοποιούμε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εφαρμογές.
Οπότε, χρειάζεται μια επικαιροποίηση του μαρξισμού, ώστε να ληφθούν υπ’ όψη τα νέα δεδομένα που φέρνει η ψηφιακή τεχνολογία, ωστόσο αυτό δεν είναι ρεφορμισμός, καθώς κατά βάση ισχύει η μαρξιστική κριτική: Η ανεργία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μακροπρόθεσμα εντός του καπιταλισμού. Με κανένα επιτόκιο δεν μπορεί να εξισορροπηθεί η σχέση αποταμιεύσεων και επενδύσεων. Και στο προλεταριάτο ανήκουμε πλέον οι περισσότεροι ως νέο πρεκαριάτο.
Δεν πρόκειται για άλλη μία μεταμόρφωση του καπιταλισμού, αλλά μάλλον για μια μετάβαση σε ένα μετακαπιταλιστικό τοπίο, το οποίο προς το παρόν το ονομάζουμε «τεχνοφεουδαρχία». Και είναι μη βιώσιμο, για αυτό και αναπτύσσουμε τα εργαλεία για την κατανόηση και την ανατροπή του. Ως ΜέΡΑ25 εμπνεόμαστε επίσης από το δημοκρατικό όραμα, όπως εκφράστηκε στην αρχαία Ελλάδα, για αυτό και βάζουμε και την κλήρωση στους θεσμούς που προτείνουμε. Και είμαστε βαθιά αφοσιωμένοι στον φεμινισμό, την οικολογία και τον αντιρατσισμό, αλλά με τρόπο που να μην ανεξαρτητοποιούνται ως επιμέρους διασπαστικά αιτήματα, αλλά να ενοποιούνται σε ένα συνολικό κοινωνικό όραμα συλλογικής χειραφέτησης και πραγμάτωσης».
-Με αφορμή την ενιαία στάση της αντιπολίτευσης έναντι της Λίστας Πέτσα, θα θέλαμε να μας πείτε την άποψή σας για την επερχόμενη Εξεταστική Επιτροπή και πώς προετοιμάζεται το κόμμα για αυτό το μέτωπο;
«Ως ΜέΡΑ25 στηρίξαμε την πρόταση να ανοίξει στη Βουλή ο φάκελος των Μ.Μ.Ε. και των δημοσκοπήσεων. Είμαστε υπέρ της διερεύνησης από τη Βουλή κάθε σημαντικού πολιτικού ζητήματος. Όμως: Η ρίζα του κακού είναι ότι το πολιτικό σύστημα Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει επιτρέψει στους ολιγάρχες να μονοπωλούν την ιδιοκτησία των ΜΜΕ, με αποτέλεσμα να επικρατεί, όπως είναι αναμενόμενο, η παραπληροφόρηση και οι ψευδείς δημοσκοπήσεις. Η λύση είναι να κοινωνικοποιηθούν τα Μ.Μ.Ε., να περάσει η ιδιοκτησία τους από την ολιγαρχία στον Δήμο. Γι’ αυτόν τον λόγο, το ΜέΡΑ25 προτείνει τη δημιουργία Διαβουλευτικών Συμβουλίων Κληρωτών και Εκλεγμένων Πολιτών (ΔΙΑ.Σ.Κ.Ε.Π.). Αυτό είναι το αμεσοδημοκρατικό στοιχείο για το οποίο έκανα λόγο και πριν. Τα ΔΙΑ.Σ.Κ.Ε.Π., που προτείνουμε, αποτελούνται από 2/3 κληρωτών και 1/3 εκλεγμένων πολιτών (εκπροσώπους των κομμάτων ανάλογα με την κοινοβουλευτική τους δύναμη). Οι κληρωτοί θα προέρχονται κατά το ήμισυ από τον γενικό πληθυσμό, από το εκλογικό σώμα, και κατά το έτερο ήμισυ από τους επαγγελματίες του εκάστοτε κλάδου. Ένας τέτοιος θεσμός είναι ο μόνος τρόπος για να μην επεμβαίνει το κράτος στην ενημέρωση, η οποία έχει ως ρόλο ακριβώς τον έλεγχο του κράτους.
Με βάση αυτή τη λογική των ΔΙΑ.Σ.Κ.Ε.Π. προτείνουμε, επομένως: Επαναξιολόγηση των κριτηρίων για την απόκτηση τηλεοπτικής άδειας με επιβολή και αξιολόγηση στην βάση ποιοτικών κριτηρίων από το ΔΙΑ.Σ.Κ.Ε.Π. για τα Μ.Μ.Ε. Κοινωνικοποίηση της ΕΡΤ, η οποία για να αποκτήσει πραγματικά δημόσιο χαρακτήρα θα πρέπει να διοικείται από Διοικητικό Συμβούλιο το οποίο να εκλέγεται από το ΔΙΑ.Σ.Κ.Ε.Π.-Μ.Μ.Ε. και να λογοδοτεί σε αυτό χωρίς επεμβατικότητα της κυβέρνησης. Μετατροπή του Εθνικού Οπτικοακουστικού Αρχείου σε αυτοτελή δημόσιο φορέα, υπό την επίβλεψη του ΔΙΑ.Σ.Κ.Ε.Π.-Μ.Μ.Ε., με επιστημονικό προσωπικό, που να διασφαλίζει την αξιοποίηση και διαφύλαξη του οπτικοακουστικού Αρχείου. Και αναθεώρηση της σύμβασης με την Digea-Ψηφιακό Πάροχο Α.Ε. που αποτελεί μοναδική ελληνική πατέντα, εφόσον είναι ταυτόχρονα πάροχος δικτύου και πάροχος περιεχομένου. Αυτές είναι οι προτάσεις μας για ριζικές λύσεις για να μην μονοπωλεί τα Μ.Μ.Ε. η ολιγαρχία. Τα υπόλοιπα είναι κοκορομαχίες στο επίπεδο εντυπώσεων μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οπότε, συμφωνούμε να τεθεί το θέμα των ψευδών δημοσκοπήσεων. Αλλά προετοιμαζόμαστε για το βαθύτερο ζήτημα, που είναι το να μην μονοπωλούν τα Μ.Μ.Ε. οι ολιγάρχες».
-Έχει ερείσματα το ΜέΡΑ25 στην εργατική τάξη; Πιστεύετε ότι ο πυρήνας του κόμματος αποτελείται από απογοητευμένους πρώην ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ;
«Ο κόσμος της εργασίας έχει δεχτεί μια πρωτοφανή επίθεση, καθώς όλος ο βιομηχανικός πλούτος της χώρας ξεπουλιέται: Δ.Ε.Η., Δ.ΕΠ.Α., Δ.Ε.Σ.Φ.Α., Ναυπηγεία, ΛΑΡΚΟ. Για αυτό και η εργατική τάξη η οποία πλήττεται τόσο βίαια στρέφεται προς το ΜέΡΑ25, γιατί έχουμε ριζικές προτάσεις για αυτά τα θέματα και είμαστε με την εργατική τάξη στους δρόμους της ταξικής πάλης. Σκοπός μας είναι αφενός η ανάκτηση της κυριαρχίας πάνω στη δημόσια περιουσία, και, αφετέρου, μια βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη στο πλαίσιο της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Ως ΜέΡΑ25 παλεύουμε για να ανατρέψουμε την απαξίωση και το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ, της Δ.ΕΠ.Α. και των άλλων βιομηχανικών Δ.Ε.Κ.Ο. που εκμεταλλεύονται δημόσια αγαθά και ορυκτό πλούτο, αλλά και της δημόσιας περιουσίας και των άλλων δημοσίων επιχειρήσεων. Να παλέψουμε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού που είναι το μεγάλο στοίχημα της γενιάς μας. Να αποκτήσει η Ελληνική Βιομηχανία και Μεταποίηση έναν εξωστρεφή χαρακτήρα που θα οδηγεί σε υγιείς επενδύσεις.
Και, βεβαίως, χρειάζεται μια σταδιακή αύξηση στη βιομηχανία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για να προωθηθεί η βιωσιμότητα. Επιθυμούμε μια μετάβαση σε απεξάρτηση από τον λιγνίτη έως το 2038, με ταυτόχρονη αναβάθμιση των λιγνιτικών μονάδων. Χρειάζεται να εναντιωθούμε στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων, η οποία εκφράζεται με την ανισόρροπη κατανομή των βιομηχανικών ενισχύσεων. Πρέπει να διεκδικήσουμε δυναμικά η αυτοματοποίηση να συμβεί υπέρ των εργαζομένων στη βιομηχανία, με μείωση του ωραρίου εργασίας και διατήρηση αξιοπρεπών αμοιβών. Και οπωσδήποτε να υπάρχει ένας αυστηρός έλεγχος για την ανασφάλιστη εργασία που αφενός καταπατά τα δικαιώματα των εργαζομένων, και αφετέρου δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό.
Η εργατική τάξη ανταποκρίνεται στον αγώνα και στις διεκδικήσεις μας παντού στον Πειραιά, στην Αττική, στον Βόλο, τη Θεσσαλία, τη Θεσσαλονίκη, την Πελοπόννησο και αλλού. Και επιτρέψτε μου να πω ότι ο πυρήνας μας δεν αποτελείται αποκλειστικά από απογοητευμένους πρώην ψηφοφόρους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ασφαλώς και υπήρξε απογοήτευση ύστερα από τη μετατροπή του 61,31% του «Όχι» σε «Ναι» από τον Αλέξη Τσίπρα και πολλοί στραφήκαν σε εμάς.
Ωστόσο, προσελκύουμε ανθρώπους από πολύ διαφορετικούς χώρους, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Οι σωστές δημοσκοπήσεις, που δεν είναι χαλκευμένες, δείχνουν ότι προσελκύουμε ανθρώπους που ήταν πριν τόσο απογοητευμένοι, ώστε δεν πήγαιναν να ψηφίσουν γιατί θεωρούσαν ότι δεν υπάρχει νόημα στις σύγχρονες ελληνικές εκλογές. Αυτοί τώρα έρχονται στο ΜέΡΑ25. Έρχονται επίσης στο ΜέΡΑ25 όσοι είναι γνήσιοι φιλελεύθεροι, δηλαδή επιθυμούν έναν πραγματικό κοινωνικό φιλελευθερισμό και όχι τον ψευδεπίγραφο νεοφιλελευθερισμό ή τον συντηρητισμό της Νέας Δεξιάς που καπηλεύεται το όνομα του φιλελευθερισμού. Έρχονται όσοι θέλουν τον φεμινισμό και την οικολογία να είναι τα βασικά ζητήματα στη δημόσια ατζέντα, αλλά με τρόπο που να εκβάλλουν σε ένα συλλογικό κοινό όραμα ανατροπής και χειραφέτησης».
-Υπό ποιους όρους το ΜέΡΑ25 θα λάμβανε μέρος σε μια προοδευτική συγκυβέρνηση;
«Το ΜέΡΑ25 δεν θέλει να συμμετάσχει σε μία λεγόμενη «προοδευτική» συγκυβέρνηση απλώς και μόνο για να γίνει ένα αλισβερίσι για το ποιος θα πάρει ποιο υπουργείο. Το ΜέΡΑ25 θέτει σοβαρούς πολιτικούς λόγους για μια γνήσια παλλαϊκή συστράτευση, όπως: Αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους. Προστασία της λαϊκής κατοικίας και των μικρομεσαίων μέσω Δημόσιας Εταιρείας Αναδιάρθρωσης και Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών. Να μη δίνεται δημόσιο χρήμα στις τράπεζες χωρίς την κρατικοποίησή τους. Να σπάσει το τραπεζικό μονοπώλιο στις ηλεκτρονικές πληρωμές μέσω της ίδρυσης δωρεάν Δημόσιου Συστήματος Δημοσιονομικών Συναλλαγών. Να καθιερωθεί αξιοπρεπές βασικό εισόδημα με άμεση κατάργηση του καθεστώτος των «ενοικιαζόμενων» εργαζόμενων και συλλογικές συμβάσεις για όλους. Άμεση κατάργηση προπληρωμών φόρων και βαθιά κουρέματα σε φόρους, ιδίως όσων χτυπήθηκαν από την καραντίνα. Λέμε επίσης τα ορυκτά καύσιμα να μείνουν στα έγκατα της γης και να κλείσουν άμεσα όλα τα «κλειστά κέντρα» συγκέντρωσης των μεταναστών.
Μόνο αυτά είναι προοδευτική πολιτική. Τα υπόλοιπα είναι υποκρισία και μικροπολιτικό νταλαβέρι. Δεν έχει νόημα να μπει το ΜέΡΑ25 σε άλλη μια μνημονιακή συγκυβέρνηση από αυτές που έχει ήδη γνωρίσει πολλές ο τόπος και αυτό να έχει την ψευδή ταμπέλα του δήθεν «προοδευτικού». Σκοπός του ΜέΡΑ25 είναι η ρήξη, ώστε να μπορέσουμε να υπηρετήσουμε ένα γνήσιο προοδευτικό όραμα».
