Φοιτητικές εκλογές: To vote or not to vote? Η πραγματική απάντηση σε ένα λάθος δίλημμα

Ψήφος είναι το δικαίωμα συμμετοχής σε ψηφοφορία. Αυτονόητο; Ούτε κατά διάνοια. Έχουν χυθεί τόνοι αίματος, αγώνων και συνθημάτων για την κατάκτησή της. Σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Πολιτειακό, εργασιακό, κοινωνικό, ακόμα και σε κοινοτικό.  Έχει όμως σημασία στο Πανεπιστήμιο; Ναι αγαπητή/-τέ αναγνώστρια/-στη, γιατί είναι η δική σου επιλογή.

Οι εκλογές, ανεξαρτήτως τι λένε διάφοροι «ωχαδερφιστές» που αδιαφορούν για το τι γίνεται γύρω τους, είναι ένα όπλο για τον απλό πολίτη και ειδικά τον φοιτητή στην περίπτωσή μας. Και στο Πανεπιστήμιο; Σαφέστατα και έχει. Από τη στιγμή που διανύουμε τις πύλες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης γινόμαστε, πέραν από πλήρεις πολίτες, και ακαδημαϊκοί πολίτες. Και μάλιστα πολίτες όχι σε ένα αχανές κράτος, αλλά στον Φοιτητικό μας Σύλλογο, εκεί που μπορούμε να είμαστε από απλοί ψηφοφόροι μέχρι και πρωταγωνιστές. Το να οργανωθεί κανείς σε κάποια πολιτική δύναμη είναι στη διακριτική του ευχέρεια. Το να απέχει όμως δεν είναι. Η αποχή δεν είναι παρά η αδιαφορία του για όλα όσα των αφορούν. Το Φοιτητικό Κίνημα στη χώρα μας έχει πετύχει τεράστιες νίκες σε επίπεδο διεκδικήσεων για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία και αποτέλεσε την αρχή του τέλους για τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Είναι αδιαπραγμάτευτο πως τα τελευταία χρόνια η παρακμή που βιώνει γεννιέται από την αποχή στις δημοκρατικές διαδικασίες και την απάθεια. Φέτος όμως δεν είναι σαν κάποιες άλλες χρονιές. Οι φετινές φοιτητικές εκλογές είναι πολύ κρίσιμες και όχι μια αφορμή για έναν καφέ.

Ο «Φοιτητικός Κόσμος» ως μια υπεύθυνη Φωνή της νεολαίας και των φοιτητών σας προτρέπει να συμμετέχετε στις φετινές φοιτητικές εκλογές. Οι λόγοι; Πολλοί και θα τους βρείτε στις στήλες μας. Αυτά τα 2 χρόνια ηλεκτρονικής λειτουργίας η νεολαία έζησε ατέλειωτα χτυπήματα και η έννοια του Πανεπιστημίου, όπως το ξέρουμε από την εποχή της Μεταπολίτευσης, αμφισβητείται όσο ποτέ άλλοτε. Τα Διοικητικά Συμβούλια των Φοιτητικών Συλλόγων αποτελούν την καρδιά της οργάνωσης των διεκδικήσεων για την/τον καθεμιά/καθένα φοιτήτρια/-τη. «Ναι, αλλά είναι όλοι ίδιοι». «Ναι, αλλά δεν κάνουν τίποτα οι παρατάξεις», θα πει κάποιος από αυτούς τους αδιάφορους που αναφέρθηκαν πριν.

Πρώτον, αυτό το επιχείρημα είναι τόσο ανυπόστατο σαν το «όλες ή όλοι γυναίκες/άνδρες είναι ίδιες/ίδιοι». Σαφώς και υπάρχουν οι θέσεις, οι προτάσεις και διαφορές μεταξύ των σχημάτων/παρατάξεων. Δεύτερον, ένας θεσμός, όπως αυτός του φοιτητικού συνδικαλισμού, που βρίσκεται πράγματι σε μια παρακμή δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να «κάνει πράγματα». Αρκεί κάποιος να του δώσει τη δύναμη και να αποφασίσει ποιες δυνάμεις θα διοικούν το ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου. Και σε αυτό το σημείο έρχεστε εσείς, εσύ, αυτός, εμείς και όλες, όλοι κι όλ@ μας.

Εμείς καθορίζουμε τον συσχετισμό των δυνάμεων στους Φοιτητικούς μας Συλλόγους. Αν δεν μας αρέσει αυτό που βλέπουμε το αλλάζουμε, δεν απέχουμε. Υπάρχουν τα παραπανεπιστημιακά κυκλώματα των σημειώσεων, αντιγραφών που βλάπτουν την ακαδημαϊκή κοινότητα και από την άλλη (ανάλογα την κυβέρνηση και τον Υπουργό που βρίσκεται στο Υπουργείο) οι ανάγκες όλων μας (εγκαταστάσεις, εστίες κ.α.) που άλλοτε καλύπτονται (καλά στην Ελλάδα πολύ δύσκολα), είτε διογκώνονται με τα δικαιώματά μας να καταπατώνται επίσης.

Αυτό το τελευταίο το ζούμε με την κα. Κεραμέως τα τελευταία χρόνια. Από την κατάργηση του Ασύλου, την ντροπιαστική εξίσωση των πτυχίων μας, τον νόμο για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία (ν.4777/2021, η οποία κάνει πρεμιέρα σήμερα) και άλλα πολλά που ενισχύουν τα δήθεν ΙΕΚ και κολλέγια, που με την τσέπη τους πληρώνουν συμπολίτες μας και οι γονείς τους, έχουμε ζήσει μια πλήρη ισοπέδωση της Δωρεάν και Δημόσιας Παιδείας, όπως αναφέρεται στο άρθρο 16. Η απάντησή μας; Αυτή την Τετάρτη 18 Μαΐου, στις καθοριστικότερες εκλογές των τελευταίων 12 ετών. 2 χρόνια τώρα όλες, όλοι κι όλ@ μας βρίσκονταν είτε μες στο φόβο για το άγνωστο των φοιτητικών μας ζωών είτε στο δρόμο και σε αντιμαθήματα, σε πείσμα της Ν. Κεραμέως, όταν τα καζίνο ήταν ανοιχτά, όπως και τα ΑΕΙ στις άλλες χώρες της ΕΕ, ενώ τα ελληνικά Πανεπιστήμια παρέμεναν κλειστά.

Οι δυνάμεις που στηρίζουν τα κυκλώματα μέσα στα Πανεπιστήμια είναι γνωστές. Είναι οι σημειώσεις, οι αντιγραφές και οι πληρωμένες πτυχιακές. Τα προβλήματά μας είναι πάρα πολλά και το Πανεπιστήμιο το σπίτι μας για αυτά τα 4, 5 ή και 8 χρόνια που θα σπουδάσουμε. Η αποχή ενισχύει τις δυνάμεις που θέλουν την παρακμή του και ειδικά σήμερα στις μέρες μας, τις δυνάμεις που θέλουν να το καταστρέψουν. Αν θέλετε να συμμετέχετε πραγματικά διαβάστε, μάθετε τις θέσεις των δυνάμεων στο Σύλλογό σας και, το κυριότερο, αύριο Τετάρτη 18 του Μάη ψηφίστε στις φετινές εκλογές που μετά από 3 χρόνια γίνονται οριακά σε έναν άλλον «κόσμο» σε σχέση με τις προηγούμενες του 2019.

Πολύ καλή ευκαιρία για να μάθετε αποτελούν τα «Μισάωρα των πολιτικών δυνάμεων», την προσπάθεια του «Ράδιο Πάντειον» , του νέου Ραδιοφωνικού Σταθμού του Παντείου, να καλύψει τις φετινές εκλογές. Δόθηκε βήμα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις μέσα από ενδιαφέρουσες και επίμαχες ερωτήσεις από μια πολύ δυναμική ομάδα παραγωγών.

Αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια στα ελληνικά Πανεπιστήμια θυμίζουν μόνο την Τουρκία του απολυταρχικού Ερντογάν και άλλες σκοτεινές εποχές. Η απάντηση στο αν το όργιο αστυνομικής βίας που έλαβε χώρα στο ΑΠΘ είναι εικόνες από το μέλλον, βρίσκεται στα χέρια όλων μας. Αυτή την Τετάρτη 18 Μαΐου συμμετέχουμε στις Φοιτητικές Εκλογές για να καθορίσουμε εμείς τον συσχετισμό των δυνάμεων στους Φοιτητικούς μας Συλλόγους. Για να δώσουμε το δικό μας μήνυμα για όλα όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία 2 χρόνια. Για ένα καλύτερο Πανεπιστήμιο που θέλουμε και μας αξίζει.

Καλή σας ψήφο.