Φ.Κ. Αποκλειστικό: Ίδρυση νέας πολιτικής παράταξης στο Πάντειο

Μπορεί ο κορωνοϊός να έχει «φρενάρει» την Τριτοβάθμια εκπαίδευση και οι σπουδές μας να γίνονται μετ’ εμποδίων, όμως οι πολιτικές διεργασίες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο δεν παύουν και παραμένουν ζωντανές. Ο Φοιτητικός Κόσμος πληροφορήθηκε πρώτος και σας μεταφέρει όλες τις πληροφορίες για την ίδρυση μίας νέας πολιτικής δύναμης, της Ενωτικής Σπουδαστικής Αγωνιστικής Κίνησης (Ε.Σ.Α.Κ.). Με λίγες μέρες ζωής, η καινούρια αυτή παράταξη γεννήθηκε σε ένα δραστήριο μα και συνάμα δύσκολο πολιτικό περιβάλλον.

Τι έχει προηγηθεί και ποια η πολιτική κατάσταση της σχολής;

Την προ κορωνοϊού περίοδο, το Πάντειο, μετά από 5 χρόνια συνολικής απουσίας από φοιτητικούς αγώνες και μια ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αυτοδύναμη, η οποία δεν αναγνώριζε το Φοιτητικό Σύλλογο της Σχολής, έδειξε πως έχει σφυγμό. Παρά τη μην απουσία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις «παντειακές» εκλογές, τη μη αναγνώριση του Συλλόγου εκ μέρους της και την πρύτανη κα. Κριάρη, που δεν επιθυμούσε την ενεργή λειτουργία του, οι διάφορες τρικλοποδιές της ΔΑΠ και της διοίκησης δεν απέδωσαν. Με αφορμή τους νόμους της Υπουργού Παιδείας Ν. Κεραμέως (κατάργηση Ασύλου, διαγραφές φοιτητών σε ν+2 έτη, εξίσωση πτυχίων των Α.Ε.Ι. με τα ιδιωτικά κολλέγια),  για 8 εβδομάδες ο Σύλλογος καλούσε σε συνέλευση τις φοιτήτριες και τους φοιτητές του Πανεπιστημίου. Με συνελεύσεις δυναμικές και μαζικές (στην αρχή, μέχρι τις μέρες του Πολυτεχνείου), οι παρατάξεις (ΕΑΑΚ, ΠΚΣ, Bloco Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Αγωνιστικές Κινήσεις, ΑΡΕΝ, ΠΑΣΠ) και οι φοιτητές συζήτησαν, ανέλυσαν και πήραν αποφάσεις απέναντι στα νομοσχέδια της Υπουργού, δείχνοντας πως, ειδικά το Πάντειο (που είναι πολιτικών επιστημών), συμμετείχε μαζί με όλα τα άλλα πανεπιστήμια της Ελλάδας, σε αυτή τη μικρή φοιτητική «κίνηση» που δημιουργήθηκε, μέχρι τις μέρες του Πολυτεχνείου και την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Με Συνελεύσεις, διαρκή και δυναμική παρουσία στις πορείες και με καταλήψεις (συνολικά 12 έως 14 μέρες) ο Φοιτητικός Σύλλογος του Παντείου δήλωσε παρών στους φοιτητικούς αγώνες. Το «Ενωτικό Αγωνιστικό Πλαίσιο» (προτεινόμενο από τα ΕΑΑΚ και υποστηριζόμενο από τις αριστερές δυνάμεις και πολλούς ανένταχτους φοιτητές) φάνηκε να αντέχει στα δύσκολα, υπερνίκησε τα πλαίσια δράσης της ΠΑΣΠ και της ΚΝΕ, αλλά και την ΔΑΠ, η οποία κατέβαζε πλαίσια σε ένα σύλλογο που δεν αναγνώριζε. Παρά τις τρικλοποδιές της νεολαίας της Ν.Δ. (διάδοση ψευδών ειδήσεων για 6μηνες καταλήψεις και παρουσία υποστηρικτών στις ψηφοφορίες και όχι στις συνελεύσεις), το «Ενωτικό» σημείωσε τη σημαντικότερη νίκη του στη 3^η Συνέλευση (30/10/2019). Με 177 ψήφους υπερψηφίστηκε, με δεύτερο να έρχεται το πλαίσιο της ΔΑΠ (172 ψήφοι), την ΠΑΣΠ με 102 και την ΚΝΕ με 92 ψήφους (Συνολικά, 543 φοιτητές συμμετείχαν στη Συνέλευση).

Οι ενωτικές μέρες, μετά τη μεγαλειώδη πορεία του Πολυτεχνείου, δυστυχώς, τελείωσαν και σε συνδυασμό με τις διαφωνίες μεταξύ των αριστερών δυνάμεων, την αναίτια επίθεση σε μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ από ομάδες αντιεξουσιαστών εντός της Συνέλευσης (το ζήτημα καταδικάστηκε από το Σύλλογο και η ΔΑΠ εκμεταλλεύτηκε μέχρις εσχάτων το γεγονός, τρομοκρατώντας τους πρωτοετείς φοιτητές)  και την ευρύτερη πτώση της φοιτητικής κίνησης που εξελισσόταν μέχρι το Δεκέμβριο, οι απαρτίες χάθηκαν και ο Φ.Σ. Παντείου επανήλθε σε λήθαργο. Ούτε η σύμπραξη των ΕΑΑΚ με την ΠΚΣ δεν κατόρθωσε να αλλάξει την κατάσταση.

Σε αυτό το περιβάλλον, τις «καραντινάτες» μέρες του κορωνοϊού ιδρύθηκε η Ενωτική Σπουδαστική Αγωνιστική Κίνηση. Όπως και η ίδια μας πληροφορεί:

Η Ε.Σ.Α.Κ. αποτελεί δημιούργημα φοιτητών και φοιτητριών του Παντείου. Συμμετείχαν ενεργά και στην ανασυγκρότηση του Φ. Σ., ύστερα από 5 χρόνια αδράνειάς του. Ήταν μέσα στους αγώνες ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια της κυβέρνησης για την ισοτιμία των πτυχίων ιδιωτικών κολλεγίων με τα δημόσια πανεπιστήμια, για τις διαγραφές φοιτητών (οι οποίες έμειναν στα χαρτιά χάρη στον αγώνα των φοιτητών), στον αγώνα για την επαναφορά του ασύλου κ.α. Τους προηγούμενους μήνες φανερώθηκαν οι αστείρευτες δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος και γενικότερα της νεολαίας. Αυτή, ούσα η καρδιά και ο πνεύμονας του λαϊκού μας κινήματος, θα σαρώσει τις κυβερνήσεις και τις αντιλαϊκές πολιτικές τους.

Το προηγούμενο διάστημα φανερώθηκαν και ορισμένες τρανταχτές αδυναμίες, των δυνάμεων που πρωταγωνίστησαν, οι οποίες δεν είναι άλλες από την ΕΑΑΚ και την ΠΚΣ. Παρά την θετική συνεισφορά τους, δεν κατάφεραν να πάνε τον αγώνα ένα βήμα παραπέρα. Και αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Επικρατεί την τελευταία δεκαετία. Η ΕΑΑΚ, με διάφορους εξτρεμισμούς και χωρίς να θίγει τους πραγματικούς υπαίτιους, περιόρισε την πολιτική της στη καταγγελία μόνο προσώπων και υπουργών. Δεν κατάφερε, αν και καθοδήγησε τους αγώνες του τελευταίου διαστήματος, να τους οδηγήσει στη νίκη. Να τους μαζικοποιήσει ακόμα περισσότερο. Η ΠΚΣ περιορίστηκε στην περιχαράκωση και τον σεχταρισμό, δίχως διάθεση να πλατύνει τις δυνάμεις της, για να μπουν περισσότεροι φοιτητές κάτω απ’ την σημαία του αγώνα, με αιτήματα τα οποία δεν άγγιζαν τον κόσμο, ούτε εκείνη κατάφερε να παίξει τον ρόλο του οργανωτή και αιμοδότη του φοιτητικού κινήματος.

Απ’ την πλευρά μας εμείς, αναλογιζόμενοι τα παραπάνω δεδομένα, είδαμε αυτό το κενό: την έλλειψη μιας συνεπούς δύναμης που θα βοηθούσε τους φοιτητές, με σωστά και καίρια αιτήματα για τη κάθε δοσμένη στιγμή να συσπειρώσει γύρω απ’ το πρόβλημα, θα προσπαθούσε να δώσει προοπτική μέσα απ’ τα φλέγοντα και δυσεπίλυτα προβλήματα κάθε φοιτητή, θα καταδείκνυε τους υπαίτιους, αλλά και θα πετύχαινε νίκες σήμερα.

Θέλουμε την ισχυροποίηση του Συλλόγου σε μια σταθερή τροχιά, που θα περιελάβανε πολύμορφη δράση, συζήτηση μέσα στη Γενική Συνέλευση (τουλάχιστον μία φορά το μήνα) για τις εξελίξεις ή και ό,τι άλλο υπάρχει στην επικαιρότητα, απολογισμό πεπραγμένων, δημοκρατική λειτουργία, πολιτισμικές δραστηριότητες, αθλητισμό και μια σειρά άλλες δράσεις. Στόχος μας: να θεωρήσει ο κάθε φοιτητής κτήμα του τον σύλλογο, αποκούμπι του, που θα μπορούσε να αναφερθεί για κάθε πρόβλημα του. Δεν θα θυμόταν τον σύλλογο μόνο όποτε υπήρχε ζήτημα για αγώνα.

Εμείς κινούμαστε στην κατεύθυνση της ενότητας.

Πρώτα και κύρια της ενότητας όλων των φοιτητών που πλήττονται απ’ τις πολιτικές των κυβερνήσεων και της Ε.Ε. Καμία άλλη ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός για μας, πέρα απ’ την ενότητα των φοιτητών. Γνωρίζουμε, όμως, ότι υπάρχουν και άλλες δυνάμεις αγωνιστικές στο πανεπιστήμιο μας.

Δεν απορρίπτουμε τη συνεργασία με κανέναν ως θέμα αρχής. Πιστεύουμε όμως, ότι κάθε συνεργασία πρέπει να εξετάζεται στη κάθε δοσμένη στιγμή  και από δύο πράγματα.

Με ποιον γίνεται και  για ποιο σκοπό.

Αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή τουλάχιστον απίστευτα δύσκολο μια συνεργασία με την ΔΑΠ, την ΠΑΣΠ ή το Μπλόκο (την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στα πανεπιστήμια). Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να βρεθούμε στο δρόμο με υποστηρικτές και φίλους αυτών των δυνάμεων για να δώσουμε έναν αγώνα ή να ψηφίσουμε από κοινού ένα αγωνιστικό αίτημα. Γνωρίζουμε πολύ καλά τους συσχετισμούς και τις δυνάμεις που κυριαρχούν στο Πάντειο σήμερα. Αγωνιζόμαστε για να αλλάξουν. Σε καμία περίπτωση όμως, και για καμιά συνεργασία, δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε έκπτωση απ’ τις βασικές μας αρχές.

Η ενότητα, για να είναι τέτοια, πρέπει να περιλαμβάνει πρώτα και κύρια τους φοιτητές και ύστερα τις συνδικαλιστικές παρατάξεις που δρουν στο Πανεπιστήμιο.