Ο Φοιτητικός Κόσμος ξεκινά ένα ταξίδι στον πολιτικό κόσμο της χώρας. Έναν κόσμο που αφορά κάθε πολίτη που σέβεται τον εαυτό του και επιθυμεί να γνωρίζει τις θέσεις των κομμάτων που βρίσκονται στην εθνική αντιπροσωπία. Πρώτη μας επιλογή ήταν ένας νέος άνθρωπος που επιθυμεί να εκπροσωπήσει τη γενιά του δυναμικά. Επικοινωνιακός, τολμηρός και οραματιστής ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, Γενικός Γραμματέας του ΚΙΝΑΛ, μιλάει στον Φοιτητικό Κόσμο. Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία, η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας, η πορεία του κόμματος, οι φόβοι και οι ελπίδες για το μέλλον.
Όλα σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη από τους συντάκτες μας Μελίνα Ρέκα και Βαγγέλη Βαλαβάνη.
-Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, έχει διατελέσει στο παρελθόν -ανάμεσα σε πολλά άλλα- βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, και Γενικός Γραμματέας. Πώς κρίνετε τις τωρινές του αποφάσεις; Την δημιουργία αστυνομικού Σώματος στα Πανεπιστήμια με δικαίωμα σύλληψης, αλλά και την κατάκτηση της 2ης θέσης της Ελλάδος, στην Ε.Ε., σε αριθμό αστυνομικών κατ΄ αναλογία πληθυσμού;
«Προφανώς, ο καθένας στην πολιτική, όπως και στη ζωή, κάνει τις επιλογές του και τελικά κρίνεται και από αυτές. Και φυσικά αυτό δεν αφήνει απέξω και την αλλαγή πολιτικού χώρου μέσα από τον οποίο εκφράζεται και υπηρετεί. Το ζητούμενο στα θέματα προστασίας του Πολίτη σίγουρα δεν είναι η κατάταξη σε στατιστικούς δείκτες. Αλλά πολύ περισσότερο η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, πάντα προς όφελος των πολιτών, στους οποίους και τελικά απευθύνονται οι υπηρεσίες. Ο δείκτης που παραθέτετε, συνδυαστικά όμως με τα στοιχεία της εγκληματικότητας στην Ελλάδα, δυστυχώς καταδεικνύει τα μεγάλα περιθώρια αποτελεσματικότερης διαχείρισης για να μπορέσει το αυξημένο πλήθος αστυνομικών να αποτυπωθεί και στην προσαρμογή δεικτών εγκληματικότητας σε αντίστοιχα ικανοποιητικά μεγέθη.
Όσον αφορά την απόφαση για την πανεπιστημιακή αστυνομία, κανείς δε διαφωνεί ότι όπως συμβαίνει και σε όλες τις προηγμένες χώρες του εξωτερικού, έτσι και στην Ελλάδα, τα ακαδημαϊκά ιδρύματα πρέπει να διαθέτουν σώματα και ομάδες φύλαξης. Φυσικά, όμως, με την πολύ σημαντική διαφοροποίηση ότι στα σώματα και τις ομάδες αυτές, δεν χωράει οποιαδήποτε μορφή κρατικής παρέμβασης στον αυτοδιοίκητο χαρακτήρα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Πρέπει να συγκροτούνται, να συντονίζονται και τελικά να αναφέρονται στις πρυτανικές τους αρχές, εξυπηρετώντας τις ανάγκες που θέτουν οι ίδιες για την ασφάλεια των φοιτητών και της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ακριβώς όπως συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου οι διατάξεις που προωθεί η κυβέρνηση δεν έχουν πουθενά προηγούμενο. Πέραν ίσως του… 69’, όπως κυνικά παραδέχθηκε ο Υφυπουργός Παιδείας.»
-Το ΚΙΝΑΛ στις τελευταίες εκλογές, εξελέγη τρίτο κόμμα, δηλώνοντας ξανά παρόν στην κοινοβουλευτική σκηνή της χώρας μας. Πού θεωρείτε ότι οφείλεται αυτή η άνοδος ;
«Για μένα, προσωπικά, ήταν αναμενόμενο ένας πολιτικός χώρος με πολύ ισχυρές κοινωνικές αναφορές και με τον διαχρονικό ρόλο του «μαξιλαριού» θεσμικής σταθερότητας του πολιτικού μας συστήματος, να καταφέρει να σταθεί ξανά στα πόδια του. Και αυτό, ακόμα περισσότερο, γιατί στην πράξη, πέραν των εκλογικών συσχετισμών, πολιτικά ποτέ δεν καλύφθηκε το κενό που άφησε ο χώρος της σύγχρονης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και ποτέ δεν εκπροσωπήθηκαν συντεταγμένα οι προοδευτικοί πολίτες που εκφράζονταν διαχρονικά από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Όταν, λοιπόν, οι απομιμήσεις αποδεικνύονται προσωρινές και συγκυριακές, δεν μπορούν μακροπρόθεσμα να παίξουν στο πολιτικό μας σύστημα το ρόλο της δημοκρατικής παράταξης. Φυσικά, σε κανέναν από εμάς δεν επαρκούν οι συσχετισμοί του 8%. Σε ένα πολιτικό σύστημα που εξακολουθεί να είναι ρευστό, υπάρχει μπροστά μας πολύς δρόμος ακόμα.»
-Βρισκόμαστε εν μέσω 2ου lockdown, μετρώντας καθημερινά δεκάδες θανάτους. Παρά την πρώτη επιτυχημένη αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση, μες το καλοκαίρι, το οποίο εξ αρχής θεωρήθηκε ως ανάσα για την προετοιμασία δεύτερου κύματος, δεν έγιναν οι απαιτούμενες αλλά και υποσχόμενες ενισχύσεις στο Ε.Σ.Υ. Ένα Ε.Σ.Υ. δημιούργημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Πώς κρίνετε την διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση;
«Το πρώτο κύμα ήταν πιο «εύκολο». Με τους πολίτες να κυριαρχούνται από φόβο και τις εικόνες από το εξωτερικό να μας προδιαθέτουν, το καθολικό κλείσιμο είναι πάντα ευκολότερα διαχειρίσιμο. Οι προκλήσεις στην κυβερνητική διαχείριση ξεκινούν όταν καλείσαι, σε συνθήκες περιορισμένης διασποράς, να προετοιμαστείς για το δεύτερο κύμα που ξέρεις ότι θα έρθει. Κι εκεί η κυβέρνηση υστέρησε. Δεν ενίσχυσε αποτελεσματικά το δημόσιο σύστημα υγείας, δεν συγκρότησε τις απαιτούμενες επιπλέον Μονάδες Εντατικής Θεραπείας που απαιτούνταν, υστέρησε στο σχεδιασμό των τεστ και την αποτελεσματική ιχνηλάτηση με το 80% περίπου των καθημερινών κρουσμάτων να είναι «ορφανά». Δεν στήριξε στην πράξη γιατρούς, νοσηλευτές και όσους δίνουν μάχη από την πρώτη γραμμή, άνοιξε τα σχολεία πέραν των ευρωπαϊκών προτύπων για τον μέγιστο αριθμό μαθητών ανά τάξη αναιρώντας ουσιαστικά τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, δεν διαχειρίστηκε αποτελεσματικά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με αποτελέσματα ακραία φαινόμενα συνωστισμού που δυστυχώς συνέβαλαν στην αρνητική εικόνα που ακολούθησε. Ακόμα και σήμερα οι διαρκείς παλινωδίες και ανακολουθίες, τα μπρος-πίσω στις αποφάσεις και τις εξαγγελίες, αποδεικνύουν στην πράξη ότι η κυβέρνηση προχωράει «βλέποντας και κάνοντας», χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς μέτρα πρόληψης και προετοιμασίας.»
-Κατά πόσο θεωρείτε ότι τα φοιτητικά σας χρόνια στο Ε.Μ.Π. καθόρισαν την πολιτική σας καριέρα; Ποια είναι η πιο ωραία ανάμνησή σας από εκείνα τα χρόνια ;
«Νομίζω πως την καθόρισαν κυρίως στον δικό μου τρόπο σκέψης και στην πολιτική μου συγκρότηση μέσα από την πρώτη επαφή μου με τα κοινά. Πολύ λιγότερο όμως στο σκέλος της κομματικής ενασχόλησης, μιας και ο φοιτητικός συνδικαλισμός, τουλάχιστον όπως τον έζησα εγώ, σεβόταν και διατηρούσε την πολιτική και οργανική του αυτονομία. Ευτυχώς από τις δικές μου φοιτητικές αναμνήσεις έχω κρατήσει πάρα πολλές καλές και ευχάριστες στιγμές, όπως φυσικά και ορισμένες δύσκολες και δυσάρεστες. Δε νομίζω πως μπορώ να ξεχωρίσω κάποια, μπορώ όμως να πω με σιγουριά πως αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω σε αυτές, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.»
-Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για το επερχόμενο Συνέδριο του ΚΙΝΑΛ;
«Οι συνεδριακές διαδικασίες όλων των κομμάτων και πολύ περισσότερο εκείνων όπως το δικό μας που πρωτοστατούν σε ζητήματα εσωκομματικής δημοκρατίας, αποτελούν πάντα ένα πολύ μεγάλο στοίχημα. Στοίχημα για την ενότητα, στοίχημα για τη διεύρυνση, στοίχημα για την εξωστρέφεια και για την παραγωγή πολιτικής. Στόχος, λοιπόν, πάντα είναι, συνθέτοντας τις διαφορές, η παράταξη να βγαίνει ισχυρότερη. Και αυτό ακριβώς οφείλουμε να κάνουμε όλοι, στην ώρα τους και ακριβώς όπως ορίζει το καταστατικό μας.»
-Πολλοί σήμερα αναρωτιούνται αν ο πυρήνας του ΚΙΝΑΛ αποτελείται από τις τρεις κορυφαίες τάσεις (Εκσυγχρονιστική – Σημίτης, Πρώην οπαδοί Βενιζέλου, Παπανδρεϊκοί.) Σε τι ποσοστό καθορίζουν την πορεία του κόμματος ; Κατά πόσο αυτό ανταποκρίνεται στην εσωκομματική αλήθεια;
«Προφανώς και ένα πολιτικό κόμμα με την ιστορία, αλλά και τον πολιτικό πλουραλισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σε κάθε εποχή, διαμόρφωνε τις δικές του εσωκομματικές τάσεις και ρεύματα. Και ακριβώς αυτός ήταν ο πλούτος της παράταξης, αλλά και ο βασικός παράγοντας για τη μαζικότητα και τις επιτυχίες της. Χώροι με διαφορετικές πολιτικές αναφορές που συντίθενταν, όχι ουδέτερα, από την εκάστοτε ηγεσία. Αυτοί οι χώροι αλλάζουν, εξελίσσονται, μεταβάλλονται. Κι όσο λιγότερο προσωποκεντρικοί είναι και περισσότερο πολιτικοί, τόσο πιο πολύ ενισχύουν τη δυναμική της παράταξης. Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και σήμερα, το ζητούμενο δεν είναι να αναμασούμε τη συνθηματολογία ή τις διαχωριστικές τομές του παρελθόντος, αλλά να δημιουργήσουμε τη δική μας για τις μέρες και τις προκλήσεις που έρχονται μπροστά μας.»
-Θεωρείτε ότι η συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ (Βενιζέλος-Σαμαράς) είχε επιπτώσεις στην κομματική σας βάση;
«Αυτό δε χρειάζεται να το θεωρώ εγώ, δυστυχώς το απέδειξαν τα νούμερα και οι εκλογικοί συσχετισμοί στην πράξη. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τότε, σήκωσε μόνο του όλο το βάρος για τη διαχείριση της κρίσης, για την οποία μάλιστα είχε το μικρότερο μερίδιο ευθύνης, και πλήρωσε δυσανάλογο πολιτικό κόστος. Όταν, λόγω των ακραίων επιτακτικών συνθηκών αναγκάζεσαι, για το συμφέρον της χώρας, να συμπορευθείς με τον παραδοσιακό ιδεολογικό σου αντίπαλο, προφανώς αυτό έχει και τις αντίστοιχες επιπτώσεις στην κομματική και κοινωνική σου βάση. Οι μέρες αυτές ανήκουν στο παρελθόν και οι συλλογικές μας αποφάσεις για την αυτόνομη πορεία του Κινήματος Αλλαγής μας δείχνουν τον δρόμο για το μέλλον.»
-Συνολικά πάνω από 20 εκ. έχουν δοθεί εν καιρώ πανδημίας στα ΜΜΕ, μέσω της λίστας Πέτσα, με αδιαφανή κριτήρια. Ποια είναι η επίσημη στάση της Χαριλάου Τρικούπη μπροστά σε έναν τέτοιο διαξιφισμό δημοσίου χρήματος;
«Η αυτονόητη. Ότι ειδικά σε περιόδους μιας τόσο σοβαρής υγειονομικής κρίσης, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ως βασικός πυλώνας της δημοκρατίας, πρέπει να συνεισφέρουν στην αντικειμενική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Δυστυχώς, η προσπάθεια για την κυβερνητική τους χειραγώγηση, πέραν της έμμεσης φίμωσης των υπόλοιπων πολιτικών κομμάτων, ουσιαστικά στερεί και από τους ίδιους τους πολίτες το δικαίωμα να ακουστεί και η δική τους διακριτή φωνή και εκπροσώπηση.»
-Βάσει της εμπειρίας σας ως Γενικός Γραμματέας του ΚΙΝΑΛ, πού θα θέλατε να δείτε το κόμμα σας μετά το πέρας των δυνητικών εκλογών; Σε μια συγκυβέρνηση ή στην Αντιπολίτευση;
«Για μένα είναι αυτονόητο πως ένας χώρος που στην ιστορική του διαδρομή έχει μάθει να πρωταγωνιστεί, να αναλαμβάνει ευθύνες, να δίνει μάχες και να αλλάζει στην πράξη τη ζωή του ελληνικού λαού, ποτέ δεν μπορεί να αρκείται με τη στοχοθεσία μιας στείρας, βολικής και αντιδραστικής αντιπολίτευσης. Όμως, και η προοπτική ανάληψης ευθυνών, έχει πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Και αυτές δεν είναι άλλες από τους ισχυρούς πολιτικούς και εκλογικούς συσχετισμούς που σου δίνουν τη δύναμη να βάλεις τους όρους και την ατζέντα για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Αν αυτές δεν υφίστανται, τότε και εμείς δεν πρόκειται να γίνουμε συμπλήρωμα και δεκανίκι κανενός.»
–Κάτι που προκάλεσε εντύπωση τόσο στο κοινό, όσο και στο εσωτερικό του κόμματος ήταν η υπερψήφιση του νόμου για τις διαδηλώσεις. Πώς εξηγείτε την πολιτική απόφαση της Προέδρου, της οποίας ο πατέρας υπήρξε πολιτικός εξόριστος και μέλος του Αντιδικτατορικού Αγώνα;
«Η πολιτική επιλογή της Προέδρου, της οποίας, όπως λέτε, ο πατέρας υπήρξε πολιτικός εξόριστος και μέλος του Αντιδικτατορικού Αγώνα, αλλά και ολόκληρου του κόμματος, ήταν να δώσει τη μάχη για να υπερασπιστεί το δικαίωμα της συλλογικής διεκδίκησης στην πράξη. Γιατί, αν και εμείς ακολουθούσαμε την εύκολη στάση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., λέγοντας απλά ένα στείρο «όχι», τότε η ΝΔ θα είχε, έτσι κι αλλιώς, την πλειοψηφία να περάσει ένα αντιδραστικό νομοσχέδιο όπως αυτό που κατέθεσε στην αρχική του μορφή. Με τον κοινοβουλευτικό μας έλεγχο και τη μάχη στη βουλή, αλλάξαμε τον νόμο εισάγοντας συγκεκριμένα θεσμικά εχέγγυα που διασφαλίζουν -όπως φαίνεται και σήμερα- αυτό το δικαίωμα της συλλογικής διεκδίκησης.»
-Πώς γίνεται ένας τόσο νέος άνθρωπος να φτάσει σε μια τόσο σημαντική και νευραλγική θέση; Ποια η συμβουλή σας για τους νέους που φεύγουν από τη χώρα μας;
«Σίγουρα, πέραν της δικής σου προσπάθειας, σε όλα τα επίπεδα, χρειάζεται και κάποιος να σου δώσει την ευκαιρία. Και αυτό, η Πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής το έκανε όχι μόνο με εμένα, αλλά και με πολλά άλλα νέα στελέχη, σε θέσεις ευθύνης για το κόμμα μας. Αυτό είναι και το δικό μας χρέος για όσους επιλέγουμε την ενεργή ενασχόληση μας με τα κοινά. Να δώσουμε στη γενιά μας, στα νέα παιδιά, τις ευκαιρίες εκείνες για τη ζωή τους, τις σπουδές τους, τη δουλειά και την προοπτική τους. Και το σημαντικότερο από όλα, να δημιουργήσουμε ένα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον στο οποίο μοναδική προϋπόθεση επιτυχίας δεν θα είναι το μέσο και η γνωριμία, αλλά η προσπάθεια, η ικανότητα και η προσωπική εξέλιξη του καθενός. Μετά θα μπορούμε με ειλικρίνεια να προτρέψουμε τους συνομήλικους μας που δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό, να επιστρέψουν στη χώρα μας και να βάλουν και αυτοί το δικό τους λιθαράκι για μια καλύτερη επόμενη μέρα για όλους μας.»
