Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησα πρόσφατο το βιντεάκι μιας ομάδας φοιτητών του Ρέθυμνου, που για να διαδηλώσουν ενάντια στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία έκαναν μια όμορφη καντάδα. Βγήκαν στους δρόμους με παρτιτούρες, κιθάρες, ντέφια, μπουζούκια, μπαγλαμάδες και αντιτάχτηκαν με φαντασία και δημιουργικότητα στα μέτρα που η κυβέρνηση επιμένει να επιβάλει. Μάλιστα, σεβόμενοι την κατάσταση της πανδημίας, φρόντισαν και τήρησαν όλα τα μέτρα προστασίας. Το τραγούδι που επέλεξαν να τραγουδήσουν ήταν μια διασκευή στο τραγούδι “Προκαταρκτικά” του Πάνου Φραγκιαδάκη, μέλος του συγκροτήματος Χατζηφραγκέτα. Βρέθηκα στην ευχάριστη θέση να πάρω μια συνέντευξη εξ΄ αποστάσεως από τα παιδιά , η οποία ακολουθεί παρακάτω…
Αρκεί κανείς να παρακολουθήσει το βιντεάκι των παιδιών και θα συνειδητοποιήσει ότι οι φοιτητές παλεύουμε ειρηνικά με τις φωνές και την φαντασία μας και η κυβέρνηση όχι μόνο κλείνει τα αυτιά της, αλλά προσπαθεί να μας φιμώσει… Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει! Η νεανική δύναμη στην καρδιά μας δεν θα μας επιτρέψει να σταματήσουμε τον αγώνα!
Πριν την παράθεση της συνέντευξης, οι στίχοι της καντάδας:
Στίχοι: Συντονιστικό φοιτητικών δράσεων – Όχι Αστυνομία στα Πανεπιστήμια!
Μελωδία: Πάνος Φραγκιαδάκης – Προκαταρκτικά
Έλα από το σπίτι μου ν’ αράξουμε
Δεν ξέρω τις σχολές πότε θα δούμε
30 εκατομμύρια ευρώ στο φτερό
Και μπάτσους για καθηγητές θα βρούμε
Ίσως να’ δινες λεφτά για την υγεία
Ίσως κάπως να βοηθούσες τους φτωχούς
Τι σου λέω όμως κι εσένα βρε συ Κούλη
Δώσε τα λεφτά σε αστυνομικούς
Το νέο νομοσχέδιο είναι άθλιο
Μας θέλει φοιτητές φυλακισμένους
Το πνεύμα μας να χάσει την αξία του
Μας έχουνε ολίγον τι γραμμένους
Αν θέλουμε λοιπόν κάτι ν’ αλλάξουμε
το νομοσχέδιο αυτό πρέπει να φύγει
Με τσακμάκι το χαρτί αυτό θα κάψουμε
Κούλη, Κεραμέως, Χρυσοχοΐδη
“Βγείτε έξω να ψωνίσετε” μας είπανε
Δεν πειράζει αν κολλήσετε κορώνα
Στις σχολές και στα σχολεία μην πατήσετε
Τιμωρία σας θα είν’ τα δακρυγόνα
Έλα από το σπίτι μου ν’ αράξουμε
Πλέον μόνο αυτό είναι αποδεκτό
Έξω από τον φόβο να υπάρξουμε
Κουράστηκα οθόνες να κοιτώ
-Ποτέ οργανώθηκε η ομάδα σας; Έχετε κάποια ιστορία για την ίδρυσή της;
«Ο ραδιοφωνικός σταθμός του πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο “ΜατζόΡε FM 89.1” είχε πραγματοποιήσει στις 16/01/2021 μια διαδικτυακή εκδήλωση «Όχι αστυνομοκρατία στα Πανεπιστήμια», με συμμετοχή τόσο καθηγητών/τριών όσο και φοιτητών/τριών. Η απήχησή της ήταν πολύ μεγάλη και έτσι αποφασίστηκε να μην μείνουμε απλά στα λόγια, αλλά να προχωρήσουμε και σε δράσεις. Έγινε λοιπόν, μέσω του ΜατζόΡε, άλλη μια ανοιχτή συζήτηση/συνάντηση «Όχι στην αστυνομοκρατία στα Πανεπιστήμια – Ώρα για δράση!», με σκοπό αρχικά να προταθούν και έπειτα να υλοποιηθούν δράσεις. Από αυτή την συζήτηση προέκυψε το facebook group “Συντονιστικό φοιτητικών δράσεων – Όχι αστυνομία στα Πανεπιστήμια” and the rest is history.»
-Τι σας έκανε να δημιουργήσετε την ομάδα;
«H ομάδα δημιουργήθηκε λόγω της συσπείρωσης πολλών ατόμων, ανεξαρτήτως του αν βρίσκονται ή όχι σε κάποια πολιτική παράταξη, γύρω από το φλέγον θέμα της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια και του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας. Το να δράσουμε ήταν κάτι το αυτονόητο από την στιγμή που το ζήτημα μας αφορά άμεσα. Η αστυνομία δεν έχει καμία απολύτως θέση στα πανεπιστήμια.»
-Η ομάδα σας είναι κλειστή ή δέχεται και καινούργια μέλη;
«Η ομάδα μας είναι φυσικά ανοιχτή για οποιοδήποτε άτομο επιθυμεί να συμμετέχει σε αυτήν. Αρκεί να μην παρουσιάζει σεξιστική, ρατσιστική, και φασιστική συμπεριφορά. Ο σεβασμός μας ενώνει όλες και όλους σαν άτομα.»
-Έχετε κάποια πολιτική γραμμή σαν σύνολο;
«Η πολιτική γραμμή που έχουμε σαν σύνολο δεν μπορεί να ταυτιστεί με κάποια πολιτική ή φοιτητική παράταξη, αν αυτό ρωτάτε. Είναι μια πρωτοβουλία με μεγάλη ποικιλία πολιτικών απόψεων και θέσεων. Αυτό είναι που θεωρούμε ότι το έχει κάνει να ξεχωρίσει και να πετύχει -ό,τι είναι αυτό που έχει πετύχει- μέχρι στιγμής.»
-Πώς σας ήρθε η ιδέα για το τραγούδι;
«Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης που είχαμε ως υποομάδα του Συντονιστικού, η οποία ασχολείται με τα καλλιτεχνικά δρώμενα, καταλήξαμε στο ότι θέλουμε να κάνουμε δράσεις οι οποίες ξεφεύγουν από τα τετριμμένα, με σκοπό να περάσουμε το μήνυμά μας. Μεταξύ άλλων, ειπώθηκε ως ιδέα να γράψουμε στίχους που αφορούν το νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, τον εγκλεισμό και τον αντίκτυπο που είχαν αυτά στις ζωές μας. Μας ήρθε στο μυαλό το «Προκαταρκτικά» του Φραγκιαδάκη, γιατί μας φάνηκε απλό να πατήσουμε τους στίχους μας πάνω σε αυτή τη μελωδία.»
-Ακούτε Χατζηφραγκέτα; Ποια η γνώμη σας για το συγκεκριμένο συγκρότημα;
«Καταρχάς, οι Χατζηφραγκέτα είναι ένα συγκρότημα κοντά στα γούστα μας και ακούγεται ευχάριστα. Θεωρούμε πως η γενιά μας ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με τους στίχους τους, μας μεταφέρουν σε σκηνικά που λίγο-πολύ όλοι έχουμε ζήσει και ειδικά τη συγκεκριμένη περίοδο τα νοσταλγούμε. Ωστόσο, βρίσκουμε πολύ αξιόλογες και τις ατομικές προσπάθειες και των δύο, Φραγκιαδάκη και Χατζηγιάννη.»
-Οι στίχοι αποτελούν προϊόν έμπνευσης όλης της ομάδας ή συγκεκριμένων ατόμων;
Αποτελούν προϊόν έμπνευσης όλης της ομάδας, απλά μία μέρα καθίσαμε, ενώσαμε μυαλά και στυλό και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα.
-Η ιδέα για την καντάδα ήταν εξαιρετικά έξυπνη. Πώς το σκεφτήκατε;
«Η αλήθεια είναι ότι εμπνευστήκαμε από την καντάδα-κάλαντα που είχε πραγματοποιήσει η μουσική συλλογικότητα Yar Aman στα Χανιά. Μας άρεσε πολύ η σκέψη του να περάσουμε κι εμείς το δικό μας πολιτικό μήνυμα μέσω της μουσικής και να ενώσουμε τις φωνές μας, στα στενά της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου, με σκοπό να ακουστούμε.»
-Πώς αντέδρασε ο κόσμος όταν είδε την δράση αυτή; Υπήρχαν διαφορετικές αντιδράσεις ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα;
«Σίγουρα ήταν μια δράση που τράβηξε τα βλέμματα και -σε γενικές γραμμές- η ανταπόκριση ήταν θετική. Τα χειροκροτήματα και τα χαμόγελα του κόσμου που μας παρακολουθούσε ήταν πολλά, και εντύπωση μας έκανε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν μεγαλύτερης ηλικίας. Μάλιστα, κάποιες κυρίες μας ζήτησαν τους στίχους για να τραγουδήσουν μαζί μας και ομολογουμένως αυτό μας έδωσε θάρρος.»
-Κλείνοντας, τι μήνυμα θέλατε να στείλετε στον κόσμο, στην Ν.Κεραμέως, στον Κ.Μητσοτάκη και στους φοιτητές;
«Το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε στον κόσμο είναι ότι, παρόλο που η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή λαμβάνει αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας χωρίς να μας υπολογίζει, εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και ιδιαίτερα στην Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, ότι το νέο αυταρχικό νομοσχέδιο δεν πρόκειται να λύσει τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης, τα οποία πηγάζουν από την χρόνια υποχρηματοδότηση, αλλά αντιθέτως θα δημιουργήσει νέα. Η σύσταση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας που θα υπάγεται στην ΕΛ.ΑΣ., οι διαγραφές «αιώνιων» φοιτητών, η μείωση των εισακτέων, η επιβολή πειθαρχικών διώξεων μόνο για τους φοιτητές, αποτελούν μερικά μόνο από τα παραδείγματα της καταπάτησης του Αυτοδιοίκητου του Πανεπιστημίου και της περαιτέρω υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας. Εξάλλου, η κυβέρνηση έχει ήδη δείξει τις προθέσεις της εξισώνοντας τα πτυχία των ΑΕΙ με τα πτυχία των ιδιωτικών κολλεγίων. Για όλους αυτούς τους λόγους και πολλούς παραπάνω, καλούμε κάθε μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας να συνειδητοποιήσει την ευθύνη του και να πάρει θέση απέναντι στην εφαρμογή του νομοσχεδίου. Είναι ευκαιρία τώρα που μετά από τόσα χρόνια δημιουργήθηκε ένα ενιαίο ακαδημαϊκό μέτωπο ενάντια στην κρατική αυθαιρεσία, να διατηρήσουμε τη δυναμική του και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα.»
Η παρέμβαση των φοιτητριών/ών στο κέντρο του Ρεθύμνου:
Γεια παιδιάαα! Ονομάζομαι Μαρία Αθανασοπούλου, είμαι 19 χρονών, γεννηθείσα στις 27/09/2002 (ναι, ζυγός είμαι) και σπουδάζω στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία στην Πάτρα. Αγαπώ πολύ το γράψιμο και χαίρομαι που πλέον έχω ένα βήμα για να εκφράσω τις σκέψεις μου δημόσια.
Σκέψη άκρως συνειρμική, μ’ αρέσει να διαβάζω βιβλία, να πίνω ούζο με πορτοκαλάδα και να παίζω κιθάρα. Για μένα η συγγραφή είναι μια μορφή τέχνης και η Τέχνη -αντίθετα με αυτό που πολλοί πιστεύουν- δεν πρέπει να ’ναι όμορφη, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, πρέπει να σε κάνει να αισθανθείς κάτι.
