Χορεύουμε;

Της Βάσιας Μανωλεδάκη, πρώην συντάκτριά μας

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης είχε πει κάποτε: «Όταν χορεύεις γράφεις στη γη αυτό που θέλει να πει η ψυχή σου», κάτι το οποίο θα με βρει απόλυτα σύμφωνη. Από την προϊστορική εποχή, ο χορός υπάρχει μέσα στη ζωή του ανθρώπου, σε τελετουργίες για την αλλαγή των εποχών, σε χαρές, ακόμα και στις λύπες οι άνθρωποι είχαν τρόπο να εντάσσουν το χορό στην καθημερινότητά τους. Σήμερα, αυτός έχει εξελιχθεί αρκετά κι εδραιώνεται σταδιακά, αποκτώντας την δική του θέση στον αθλητικό κόσμο.

Ο αθλητικός χορός είναι όπως ένα οποιοδήποτε άλλο σπορ, όσο κι αν πολλοί δεν το πιστεύουν. Η ένταξη του ατόμου σε αυτό, τόσο σε μικρή, όσο και σε μεγάλη ηλικία, απαιτεί θυσίες, κόπο κι ατελείωτες ώρες, στέρηση ελεύθερου χρόνου και ανεμελιάς. Η ουσία του δεν έγκειται στην εκμάθηση των βημάτων που αποτελούν την οποιαδήποτε χορογραφία  -αυτά είναι ένα σχετικά εύκολο κομμάτι- αλλά στην τεχνική, η οποία δεν πρέπει να απουσιάζει από το οποιοδήποτε βήμα. Το κράτημα των χεριών, η στάση του σώματος, η σωστή μοιρασιά του βάρους του σώματος στο πόδι, συνιστούν μόνο λίγα από τα στοιχεία που μονοπωλούν την ρουτίνα των αθλητών του χορού. Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές στις οποίες μια απλή πόζα του ζευγαριού απαιτεί ένα μεγάλο μέρος της προπόνησής τους ή που ένα μικρό μέρος της χορογραφίας τους θα τους αποσπάσει την περισσότερη τους ώρα. Ένα ξέχωρο κομμάτι όλου αυτού αποτελεί η γυμναστική, η οποία συνδράμει κι αυτή, με το δικό της τρόπο, είτε με την αύξηση της αντοχής, είτε για την απαραίτητη ευκαμψία. Όλα αυτά με ένα στόχο… τους αγώνες και τις εκδηλώσεις στους οποίους θα συμμετάσχει ο αθλητής. Με μια χορογραφία διάρκειας τουλάχιστον δύο λεπτών, η οποία για να βγει όμως χρειάστηκαν πολλές ώρες και όσο ιδρώτα δε μπορεί να φανταστεί κανείς.

Η 29η Απριλίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Χορού κι όχι άδικα. Ο χορός είναι ένα υποτιμημένο άθλημα που παλεύει να βρει τη θέση του δίπλα στα υπόλοιπα. Ακόμα όμως κι αν γίνουν τελικά ευρέως γνωστές οι θυσίες που κάνουν οι χορευτές για αυτόν, θα αποβληθούν τα στερεότυπα που τον περιβάλλουν. Κι ακόμα κι αν καταξιωθεί κι αυτός τελικά, τότε πόσοι θα πάρουν το ρίσκο να χορέψουν;