Τα φετινά αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία αναδεικνύουν ξανά τον Emmanuel Macron. Εκλεγμένος με το κίνημα «En Marche!» (Εμπρός!), ο ρεπουμπλικανός Γάλλος πολιτικός κατάφερε στον δεύτερο γύρο των εγχώριων εκλογών να υπερισχύσει, κερδίζοντας το 58,5% των ψήφων του γαλλικού λαού (πλήθος ψήφων: 18.779.641) έναντι της Marine Le Pen, που απέσπασε το 41,5% των συνολικών ψήφων (πλήθος ψήφων: 13.297.760). Έτσι, λοιπόν, ο Macron «στέφεται» για δεύτερη συνεχόμενη θητεία -γεγονός που είχε να συμβεί από το 2002 με τον Jacques Chirac- πρόεδρος του γαλλικού έθνους.
Ο εκλεγμένος πρόεδρος της Γαλλίας ανήκει στο πολιτικό κόμμα «La République En Marche!» (η Δημοκρατία Προχωρά Μπροστά!), ο οποίος αποτελεί και τον ιδρυτή του (Απρίλιος 2016). Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι ο Macron για την τριετία 2006-2009 ήταν μέλος του «Parti Socialiste (PS)» (Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας). Επομένως, ο πρώην υπουργός οικονομικών και νυν εκλεγμένος πρόεδρος της Γαλλίας από το σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό κόμμα -με πρώην προέδρους τους François Mitterrand και François Hollande- ανήκει πλέον στο δικό του αλλά και «όλου του γαλλικού λαού», όπως δήλωσε τη βραδιά της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, φιλελεύθερο γαλλικό κόμμα. Το τελευταίο αυτοπροσδιορίζεται ως μία υπερκομματική οργανωμένη δύναμη και, μάλιστα, ο πρόεδρος και συγχρόνως ιδρυτής του χαρακτηριστικά έχει αναφέρει πως το En Marche! είναι ένα προοδευτικό κόμμα τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς, με κύριό του γνώρισμα τη φιλοευρωπαϊκή του στάση.
Το κόμμα της Marine Le Pen, από την άλλη, Rassemblement National (Εθνική Συσπείρωση), μετονομασία του Front National (Εθνικού Μετώπου), είναι ένα γαλλικό οικονομικά προστατευτικό και κοινωνικά ακροδεξιό κόμμα που σημειώνει την ίδρυσή του το 1972 με τον Jean-Marie Le Pen. Στόχος του τότε νεοσύστατου κομματικού σχηματισμού ήταν η ενοποίηση πολλών γαλλικών εθνικιστικών κινημάτων της εποχής. Παρά την περιθωριοποίηση που γνώρισε την πρώτη δεκαετία της λειτουργίας του, το «Εθνικό Μέτωπο» και στη συνέχεια «Εθνική Συσπείρωση», χαρακτηρίζεται ως ο κύριος εκπρόσωπος του εθνικισμού της Γαλλίας. Στις βασικές πολιτικές πρακτικές του τωρινού κόμματος συμπεριλαμβάνονται ο οικονομικός προστατευτισμός -που τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να περιορίζεται-, η μηδενική ανοχή σε ζητήματα νόμου και τάξης και η σθεναρή αντίδραση απέναντι στη μετανάστευση, στάση που προωθεί τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Συνεπώς, από τη μία έχουμε το φιλελεύθερο πολιτικό κόμμα του Emmanuel Macron και από την άλλη, το ακροδεξιό κόμμα της Marine Le Pen. Θέλω να διευκρινίσω στο σημείο αυτό ότι δεν είμαι ούτε πολιτική αναλύτρια ούτε σπουδάζω πολιτικές επιστήμες, παρά γράφω με την ιδιότητα ενός νέου ανθρώπου που προβληματίζεται για την ερμηνεία των ποσοστών των ψήφων που απέσπασαν τα δύο αυτά γαλλικά κόμματα. Επομένως, με το κείμενο αυτό δεν επιδιώκω την οργάνωση κάποιας πολιτικής ανάλυσης ή κριτικής πολιτικών και κομματικών αποτελεσμάτων με ακριβή και επιστημονική επιχειρηματολογία. Το μόνο που επιχειρώ είναι να σχολιάσω μέσα από ένα κοινωνικό πρίσμα τα αποτελέσματα των φετινών προεδρικών εκλογών της Γαλλίας.
Ειδικότερα, στον δεύτερο γύρο αναμέτρησης, όπως έχει ήδη προαναφερθεί, το κίνημα En Marche! με τον Emmanuel Macron αποσπά το 58,5% των γαλλικών ψήφων, ενώ η Εθνική Συσπείρωση με την Marine Le Pen το 41,5%. Να αναφέρουμε ότι ο πρώτος γύρος κρίθηκε με 27,6% υπέρ του Γάλλου προέδρου, με τη Le Pen να διεκδικεί θερμά τη θέση επικρατείας κατέχοντας το 23% και με τον Mélenchon να κατατάσσεται στην τρίτη θέση με 22,2%. Ο πρώτος γύρος, λοιπόν, αναδείχτηκε σ’ ένα προφανές κονταροχτύπημα μεταξύ των «μεγάλων δυνάμεων» της Γαλλίας.
Θα ήθελα να σταθώ στη δήλωση του Γάλλου προέδρου έπειτα από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, απευθυνόμενος στον γαλλικό λαό και κυρίως στους ψηφοφόρους του. Χαρακτηριστικά, λοιπόν, ο Macron δήλωσε: «Ευχαριστώ όλους εσάς που μου χαρίσατε την ψήφο σας, επειδή θέλατε να με ψηφίσετε, όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω κυρίως όλους εσάς που ενδεχομένως να μη θέλατε να με ψηφίσετε και που όμως το κάνατε για να μη νικήσει η ακροδεξιά. Σας ευχαριστώ πολύ λοιπόν. Πλέον θα είμαι στο πλευρό του κάθε Γάλλου πολίτη». Αυτά είχε να πει ο επανεκλεγμένος για δεύτερη συνεχόμενη θητεία πρόεδρος της Γαλλίας, Emmanuel Macron, κάτω από τον επιβλητικό πύργο του Άιφελ στο κέντρο της όμορφης πρωτεύουσας, με τις γαλλικές σημαίες να κυματίζουν στον ρυθμό της νίκης.
«Να μη νικήσει η ακροδεξιά». Με 23% στον πρώτο γύρο η Εθνική Συσπείρωση διεκδικούσε τη διακυβέρνηση του γαλλικού κράτους. Σε μια χώρα όπου η απαίτηση για την εδραίωση της Δημοκρατίας κάποτε αποτέλεσε κρίσιμο διακύβευμα και έντονη διεκδίκηση, σήμερα η ίδια η Δημοκρατία παραλίγο να ανατραπεί. Σήμερα, η άνοδος της ακροδεξιάς στη Γαλλία -και δυστυχώς όχι μόνο στο γαλλικό κράτος- διαμορφώνει το πολιτικό γίγνεσθαι της Δυτικής Ευρώπης.
Πώς ερμηνεύεται όμως η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών; Ο λαός είναι αγανακτισμένος και φαίνεται πως μέσω της δημοκρατικής διαδικασίας των εκλογών εναποθέτει την εναπομείνασα ελπίδα του σε κόμματα και οργανώσεις που κατά συρροή καταπατούν τις αξίες της Δημοκρατίας και που εκφράζονται φασιστικά. Έτσι ερμηνεύεται και τώρα το 23% της Le Pen στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας. Σε περιόδους ανομίας, λοιπόν, όπως αναφέρει και ο Γάλλος κοινωνιολόγος, Emile Durkheim (Εμίλ Ντυρκέμ), δηλαδή σε συνθήκες έκρυθμες όπου ο φλοιός της οικονομίας, της πολιτικής και εν γένει της κοινωνίας έχει διαρραγεί, οι πολίτες αισθάνονται ανασφάλεια και προκειμένου να αντισταθμίσουν το δυσάρεστο αυτό συναίσθημα καταφεύγουν στους εκπροσώπους της ακροδεξιάς, τρέφοντας όμως στην πραγματικότητα τον εαυτό τους με αυταπάτες και φρούδες ελπίδες.
Ωστόσο, μεγάλο ποσοστό των πολιτών της Γαλλίας που δεν επιθυμούσε την επανεκλογή του Macron, αναγκάστηκε να τον ψηφίσει, ώστε να αποφευχθεί η ανάδειξη της Le Pen σε πρόεδρο της χώρας. «Το μη χείρον βέλτιστον» δε λένε; Θα προσπαθήσω να απαντήσω και θα πω πως εξαρτάται από το αν είσαι φιλο-Macron ή αντι-Macron. Το σίγουρο όμως είναι ότι όσοι ψήφισαν τον Γάλλο Πρόεδρο έστω και συμβιβαστικά είναι αντι-Le Pen, αντί του φασισμού, και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Οι Γάλλοι πολίτες έπραξαν με γνώμονα τη διασφάλιση της Δημοκρατίας, την οποία και έσωσαν μάλιστα στην κόψη του νήματος, λίγο πριν το κλείσιμο της αυλαίας. Έτσι, από μία σκοπιά -όχι τόσο επιστημονική- αλλά τουλάχιστον κοινωνική, ερμηνεύονται τα φετινά αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας.
Τις καλημέρες, καλησπέρες και καληνύχτες μου και από μένα. Ονομάζομαι Αγγελική Πολυκράτη, είμαι παιδί του 2002, σπουδάζω στο Τμήμα Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και προσπαθώ να ζω τη λεγόμενη "φοιτητική ζωή" στα χρόνια του κορονοϊού! Σαν το "Έρωτας στα χρόνια της χολέρας" ένα πράγμα!
«Σ' έναν κόσμο που βράζει και φλέγεται», το να αποτυπώνει κανείς τη σκέψη του με λέξεις που έχουν μια αλήθεια να σου πουν είναι η πιο τρυφερή επανάσταση. Έτσι, λοιπόν, μπήκα κι εγώ στην όμορφη ομάδα του Φοιτητικού Κόσμου για να επαναστατούμε παρέα με τον δικό μας τρόπο με τις... λέξεις!
