Του Φοίβου Ζαντέ, φοιτητή στο Τμήμα Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Τον ευχαριστούμε πολύ που διάλεξε εμάς, για μια ακόμη φορά, για να δημοσιεύσουμε τη δουλειά του και πάντα επιθυμούμε να φιλοξενούμε τους πιο βαθείς προβληματισμούς σας, τις δημιουργίες, τις ιστορίες και τα ποιήματά σας.
Α’
Ένα λουλούδι άνθισε στον δρόμο
Ημέρα αυγής Μαρτίου
Μπροστά στις σκνίπες
Μπροστά στα ξερόκλαδα.
Ο σαπισμένος δρόμος
μέσα στον βούρκο του
μύρισε το άνθος
άγγιξε μια πνοή.
Η άσφαλτος έτρεμε τον ήλιο
Καμένη από την Άνοιξη
Δάκρυσε
Σαν τελευταία φορά.
Μα τίποτα δεν θα πήγαινε όπως έταζε ο δρόμος.
Β’
Ένα λουλούδι κάθισε στον δρόμο
Ένα χαμόγελο άνοιξης
Ήταν ο κορμός του
Μια θλίψη Μαρτίου
Ήταν τα πέταλά του.
Οι ρίζες του στον δρόμο
Γκρέμιζαν τον πυρετό
Άναβαν την άσφαλτο.
Τα αγκάθια βρομούσαν
Μα αυτό άνθιζε μέσα στην Άνοιξη.
Οι σκνίπες τσιμπούσαν
Μα αυτό άνθιζε μέσα στον Μάρτη.
Έμοιαζαν όλα να πηγαίνουν όπως φώτιζε ο ουρανός.
Γ’
Ένα λουλούδι στάθηκε στον δρόμο
Βαστούσε γερά στις ρίζες
Ο καρπός έβγαζε μέλι
Τα φύλλα έμοιαζαν χρυσά.
Ένα λουλούδι στάθηκε στον δρόμο
Μόνο του
Μπροστά σε χιλιάδες σκνίπες
Που του φώναζαν να μην ανθίσει.
Ένα λουλούδι στάθηκε στον δρόμο
Μόνο του
Μπροστά σε χιλιάδες αγκάθια
Και μένει πιο λαμπρό
Από όσους ήλιους έλαμψαν.
Ένα λουλούδι στάθηκε στον δρόμο
Μόνο του
Μπροστά σε χιλιάδες παράσιτα
Και θέλουν να το πνίξουν.
Θέλουν να του βγάλουν τις κραυγές
Της Άνοιξης
Της Ελπίδας.
Δ’
Ένα λουλούδι κόπηκε στον δρόμο
Ο κηπουρός δεν το λυπήθηκε
Του έκοψε ρίζα την ρίζα
Και τάισε τα πεινασμένα
Κοράκια με όσο φως απέμεινε.
Οι σκνίπες και τα αγκάθια
Και τα παράσιτα
Χαιρέτησαν το μαύρο κοράκι
Και κρύφτηκαν στην σπηλιά τους.
Ε.
Ένα λουλούδι κόπηκε στον δρόμο
Μα ήταν άνθρωπος
Άνθρωπος σαν και εμένα
Έχασε την πνοή
Μια Άνοιξη
Μια Τετάρτη
Έναν Μάρτη.
Το άνθος ήταν άνθρωπος
Και κόβεται κάθε μαύρη ημέρα
Σαν την Τετάρτη του Μάρτη
Εκεί που θα είχε ζωή.
Στην μνήμη της Ma Kyal Sin
19 χρονών αγωνίστρια
που σκοτώθηκε από σφαίρα στο κεφάλι
σε διαμαρτυρία,
και στην μνήμη κάθε σιωπηλού λουλουδιού
που κόβεται σε κάθε μαύρο δρόμο
από το μαύρο.
