Του Ανδρέα-Γεώργιου Σκίννερ, φοιτητή του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο)
Ως απάντηση στις αντιδράσεις για την περιβόητη πλέον προβολή στην πρόσοψη της Βουλής, ο Υπουργός του ΛΑΟΣ της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνις Γεωργιάδης, προέβη σε άλλη μία χαρακτηριστικά λαϊκιστική και διχαστική δήλωση, ότι τάχα «ενοχλήθηκαν μερικοί θολοκουλτουριάρηδες επειδή δεν τους άρεσε η αισθητική με τις σκηνές και τις εικόνες της Παναγίας μας». Ότι δηλαδή όσοι κατέκριναν την κακόγουστη αυτή κίνηση, έχουν θέμα με την Παναγία. Δαίμονες γαρ, την είδαν κι έβγαλαν σπυριά. Όμως, κανείς δεν ενοχλήθηκε από την εικόνα της Παναγίας καθεαυτή. Αν θέλει ο Άδωνις να γεμίσει τα σπίτια του με εικονίσματα και ταπετσαρίες της Θεοτόκου, δε θα του πει κανείς τίποτα.
Ενοχληθήκαμε, όμως, από τη θρησκοληψία. Η Βουλή, ο περίφημος ναός της Δημοκρατίας(!), στεγάζει έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της κοσμικής εξουσίας. Είναι απαράδεκτο να καταλαμβάνεται ως «όχημα» κατηχήσεως οποιασδήποτε θρησκείας και θρησκευτικής εξουσίας. Δυστυχώς, οι νεοφιλελεύθεροι της ΝΔ δεν έχουν ιδέα τι εστί Τόμας Τζέφερσον και το τείχος διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας. Ρωτήθηκαν άραγε οι άθεοι και μουσουλμάνοι βουλευτές αν συμφωνούσαν με την προβολή;
Ενοχληθήκαμε, όμως, από τον μιλιταρισμό. 10 δις εξοπλιστικά, απανωτές προκηρύξεις για προσλήψεις στον στρατό, εξαγγελίες για υποχρεωτική 12μηνη θητεία στα 18… Και η πρόσφατη προβολή αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα. «Ναός της Δημοκρατίας» και να αποτελεί γιγαντοοθόνη για να «φλεξάρει» η νεοφιλελεύθερη ΝΔ έναν εγγενώς συντηρητικό και αντιδημοκρατικό θεσμό, ολίγον τι κακόγουστο.
Ενοχληθήκαμε, όμως, από τον ταλιμπανισμό. Εννοώντας, βέβαια, τον συνδυασμό θρησκείας-στρατού, μάλλον θρησκοληψίας-μιλιταρισμού, όπως κάνουν οι Ταλιμπάν. Εκτός από το πόσο μπορεί να προσβάλλει το φιλειρηνικό πνεύμα της χριστιανικής θρησκείας (Μτ. 5:28-29), αυτός ο συνδυασμός αποτελεί κλασσική τακτική λαϊκιστικής, εθνικιστικής προπαγάνδας, την οποία έχουν εκμεταλλευτεί Χουντικοί («Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια») έως και Εθνικοσοσιαλιστές («Gott mit uns»). Ο κίνδυνος της προσκόλλησης του ισχυροτέρου βραχίονος κρατικής βίας στο θρησκευτικό αίσθημα αποτελεί γνωστό, αποτελεσματικό μέσο εκφονταμελισμού και εκφασισμού μίας κοινωνίας, ιδιαίτερα επικίνδυνο να το παρατηρούμε στη χώρα μας, και δη στην παρούσα συγκυρία.
Ενοχληθήκαμε, συνοπτικά, από τον Ερντογανισμό. Όταν ο Ρετζέπ κάνει πάρτι με ταινίες που δείχνουν τις ένοπλες δυνάμεις και θρησκεία, είναι προπαγάνδα∙ όταν το κάνει η Νουδοῦ, είναι «εξαιρετική πρωτοβουλία».
Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής δεν ήταν το τέλος του ελληνικού φασισμού, όπως κάποιοι απέδειξαν με την αντίδρασή τους κατά την 7η Οκτώβρη. Όπως συνεχίζουν και αποδεικνύουν. Και ο νοών νοείτω.
Υ.Γ. «Πιστεύοντας, όπως εσείς, πως η θρησκεία είναι ένα ζήτημα που βρίσκεται αποκλειστικά ανάμεσα στον Άνθρωπο και τον Θεό του, πως δεν οφείλει λογαριασμό σε κανέναν για την πίστη ή τη λατρεία του, πως οι νόμιμες εξουσίες της κυβέρνησης αφορούν πράξεις μόνο, και όχι απόψεις, σκέφτομαι με εξέχοντα σεβασμό την πράξη εκείνη του Αμερικανικού λαού ολόκληρου, ο οποίος δήλωσε πως η νομοθεσία δεν θα πρέπει να “εγκρίνει νόμο που θα υποστηρίζει την εγκαθίδρυση θρησκείας ή που θα απαγορεύει την ελεύθερη άσκηση αυτής”, χτίζοντας έτσι ένα τείχος διαχωρισμού ανάμεσα στην Εκκλησία και στο Κράτος.» – Τόμας Τζέφερσον προς τους Βαπτιστές του Ντάνμπερι, 1801
Υ.Γ.(2) Ανιστόρητοι προπαγανδιστές, συμπεριέλαβαν τον Μακεδονικό Αγώνα, αλλά όχι τους Βαλκανικούς Πολέμους. Μην παραχαράσσετε την ιστορία.
