Με αφορμή την είσοδο μερικών οπαδών της ΑΕΚ, μετά την συντριβή της ομάδας, βρήκαν την ευκαιρία οι ντεμέκ ακόλουθοι του “ευ αγωνίζεσθαι” και του σύγχρονου επαγγελματικού ποδοσφαίρου, να τους κατακρίνουν για ανάρμοστη συμπεριφορά. Οπαδούς, που εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο για να μεταφέρουν στους παίκτες το πλέον δίκαιο παράπονό τους, αντικρίζοντας την αγωνιστική καθίζηση της ομάδας.
Και στην τελική, ποιοι είστε εσείς που θα κρίνετε την ιδιοσυγκρασία του οπαδού του εκάστοτε Συλλόγου; Ποιοι είστε εσείς που μπορείτε να αντιληφθείτε τον χώρο που μπορεί να καταλάβει βίαια στην καρδία ενός ατόμου ένα αθλητικό σωματείο; Ποιοι είστε εσείς, που αντιλαμβάνεστε τον περίγυρο σας με καθαρά τεχνοκρατικές βάσεις, ενώ έχετε παραμερίσει το συναίσθημα;
Και ως απάντηση σε όλα αυτά, θα σας πω εγώ τι σημαίνει οπαδός μιας ομάδας. Και όχι, προφανώς και δεν αναφέρομαι στην ηχηρή μειοψηφία που αποτελεί έρμαιο των ορέξεων του κάθε διοικητικού ηγέτη, αλλά στους εκατοντάδες χιλιάδες ακολούθους κάθε ομάδας.
Οπαδός είναι αυτός, ο οποίος, την ώρα που ο σύλλογος αντιμετωπίζει οικονομικά και αγωνιστικά προβλήματα, βάζει πλάτη και συνεισφέρει όπως μπορεί, είτε μέσω χρηματικών ποσών, είτε ακόμα και με την ίδια του την φωνή. Οπαδός είναι αυτός που μπορεί οι καιρικές συνθήκες να μην είναι ιδανικές, αλλά θα βρεθεί στο γήπεδο παρά τις αντιξοότητες. Οπαδός είναι αυτός που στηρίζει οικονομικά την ομάδα ακόμα και σε καιρούς ευημερίας μέσω εισιτηρίων απλών ή διαρκείας, καρτών φιλάθλου, ή και μέσω αγοράς ρουχικού εξοπλισμού. Οπαδός είναι αυτός που όταν η ομάδα του υφίσταται πανωλεθρία, ούτε θα σηκωθεί να φύγει από το γήπεδο ούτε θα κλείσει την τηλεόραση. Οπαδός είναι αυτός που θα κάνει πλάκα με την ομάδα του μαζί με υποστηρικτές άλλων ομάδων, που μετά θα λογομαχήσει μαζί τους για τον ίδιο λόγο, και στο τέλος θα πιούν μπύρες όλοι μαζί χαρούμενοι και σαν να μην έγινε τίποτα.
Και για όλα τα παραπάνω, ο οπαδός έχει το δικαίωμα να μεταφέρει στους παίκτες τα παράπονά του, με κόσμιο πάντα τρόπο. Με οργή, με εκνευρισμό, με απέχθεια ενδεχομένως προς μερικούς, αλλά με σεβασμό. Και πάντα θα σέβομαι τον κόσμο που θα αφιερώνει φαιά ουσία στο να μεταφέρει δίκαια τα αιτήματά του. Για αυτό, την επόμενη φορά που σε ένα στραβό αποτέλεσμα θα δείτε μια μερίδα ατόμων να συνδιαλέγονται με αντιπροσωπεία των ποδοσφαιριστών ή της διοίκησης, πριν μπείτε σε διαδικασία κριτικής, σκεφτείτε λιγάκι τον ίδιο τον οπαδό, που βλέπει ένα έκτρωμα στον αγωνιστικό -και όχι μόνο- χώρο. Διότι, η νοοτροπία της μη διαμαρτυρίας προς τους παίκτες, είναι ακριβώς το ίδιο με την αντίληψη κάποιων περί μη αναγκαίας ύπαρξης των πορειών και των διαμαρτυριών, όταν ένας φορέας δρα λανθασμένα ή καταχρηστικά σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.
Tο όνομά μου είναι Κωνσταντίνος-Διονύσιος Ρουκανάς, κάτι που δεν ήταν επιλογή μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο νησί της Ζακύνθου, πάλι, χωρίς να το επιλέξω. Κατάφερα να γίνω
φοιτητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, με σκοπό να πολεμήσω το οικονομικό σύστημα από μέσα. Βέβαια τώρα, σκέφτομαι ήδη τρόπους να το υπηρετήσω μελλοντικά. Αυτό ενδέχεται όμως να είναι μια επιλογή μου.
Επιλογή μου σίγουρα, πάντως, ήταν να μπω στην ομάδα του Φοιτητικού
Κόσμου, διότι από την μία η ενασχόληση με την δημοσιογραφία και την αθλητικογραφία αποτελεί μια ουτοπία που θα ήθελα να ζήσω, από την άλλη η γενικότερη δομή της ιστοσελίδας βασίζεται πάνω σε αρχές οι οποίες έχουν βασικό ρόλο στην δική μου ιδιαίτερη κοσμοθεωρία. Η απορία που έχω, ωστόσο, είναι για πόσο καιρό τα παιδιά της ομάδας θα αντέξουν ένα άτομο που δεν έχει υπάρξει σοβαρό ποτέ στην ζωή του για πάνω από 1 λεπτό.
Ίσως, όταν παίζει η ομάδα μου, η ΑΕΚ, κι είναι δύσκολα τα πράγματα γίνομαι υπερβολικά σοβαρός, σε βαθμό να ξεχνάω τις προτεραιότητες που υποτίθεται πως έχω θεσπίσει στην ζωή μου.
