(Άτιτλο): Ένα μικρό ποίημα από αναγνώστρια μας

Μια καλλιτεχνία της Γεωργίας Πάτση, αναγνώστρια της Εφημερίδας μας. Πεζές, ποιητικές, εικαστικές δημιουργίες σας είναι πάντα ευπρόσδεκτες στον Φοιτητικό Κόσμο με μεγάλη χαρά και εκτίμηση. Α! Και κάτι καινούργιο ετοιμάζεται σύντομα, οπότε μείνετε συντονισμένοι…

Μεθυσμένος από φως και έρωτα,

Αμειδίαστος,

Φοβούμενος σχεδόν μήπως μαντέψει ο Ουρανός

το αμάρτημά σου

τραυλίζεις γλώσσες ξενικές

μιας πολιτείας ξεχασμένης.

Πια Απόρθητης.

Στεριά μυρίζεις, καθώς παρμένος από

τη μάνα σου τη θάλασσα

κι αναθρεμμένος σε

τσιμεντένιες αγκαλιές.

Ποιος άνεμος σε λοξοδρόμησε σε αμμουδιές

κρησαρισμένες

από τα βότσαλα

της

νιότης;

Σαν μεθυσμένο από Φως και Έρωτα

το αμειδίαστο προσωπείο σου

αρμένιζε μίλια μακριά απ’ τις ακτές του Ονείρου.

Σφαλνούσε τ’ άστρο του Ονείρου.

Ατενίζεις τα μέτρα της συνειδητότητας.

Λιποτάκτης των σταθμών, μόνο το Χρέος σού απομένει.

+ posts