Δεν είναι ο αθλητισμός ερασιτεχνικός, αλλά οι χειρισμοί των αρμοδίων

Δεν είναι ο αθλητισμός ερασιτεχνικός, αλλά οι χειρισμοί των αρμοδίων

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για το σχέδιο «ακορντεόν» που υιοθετεί η ελληνική κυβέρνηση ως αντίδοτο κατά της πανδημίας. Οι συνέπειές του είναι κάτι παραπάνω από ορατές σε όλα τα πεδία της κοινωνίας μας, τόσο σε οικονομικό, όσο και σε ψυχολογικό πλαίσιο.

Παρόλο που βρισκόμαστε στην καραντίνα υπ’ αριθμόν τρία (ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε «βγει» ποτέ από τη δεύτερη), ο χρόνος, αν και άπλετος, παραμένει πολύτιμος, για αυτό δε θα χρονοτριβήσω. Το θέμα του άρθρου, όπως το φανερώνει εξάλλου ο τίτλος, αφορά τον ελληνικό αθλητισμό, και πιο συγκεκριμένα, τον Eρασιτεχνικό.

Προτού απαριθμήσω τους λόγους για τους οποίους το πρώτο μου άρθρο στον «Φοιτητικό Κόσμο» επικεντρώνεται στα τεκταινόμενα που συμβαίνουν στον ερασιτεχνικό αθλητισμό της χώρας μας, θα προσπαθήσω να αντικρούσω την παρακάτω άκρως κυνική άποψη. Αν διαβάζοντας τον τίτλο αναθυμήθηκες την παροιμία «Όλα τα ‘χε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε», τότε άνοιξε τα μάτια σου, γιατί απευθύνομαι ιδιαίτερα σε εσένα.

Διεισδύοντας στον τρόπο σκέψης σου, μπορώ να δικαιολογήσω ως έναν βαθμό αυτή σου τη σκέψη. Όταν ένα χρόνο μετά, το σύστημα υγείας παραμένει ανεπαρκές, όταν η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες γίνεται όλο και πιο προβληματική, όταν αναμένεται με το πέρας της καραντίνας να εκτοξευθεί όχι μόνο το ποσοστό ανεργίας αλλά και τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, εγώ θα σε απασχολήσω για τον αθλητισμό, πολλώ μάλλον τον ερασιτεχνικό; Ναι, αυτό θα κάνω. Γιατί μόνο έτσι θα καταλάβεις πως οι χειρισμοί της κυβέρνησης είναι πιο ερασιτεχνικοί και από τον αθλητισμό.

Τα δεδομένα έχουν ως εξής: λουκέτο στις 3 του Νοέμβρη του 2020 για δύο βδομάδες, ως ότου να επανεκτιμηθεί η κατάσταση. Στις δύο βδομάδες προστέθηκαν άλλες δύο, άλλες δύο, άλλες δύο… μέχρι που κλείσαμε κάτι παραπάνω από τρεις μήνες, για να δούμε στον ορίζοντα ένα πράσινο φως, τη 19η Φεβρουαρίου. Τότε είναι που δόθηκε η οδηγία για επανέναρξη των -περισσότερων, όμως όχι όλων- ερασιτεχνικών αθλημάτων¹.

Πηγή: EUROKINISSI SPORTS

Προτού προλάβουμε να γιορτάσουμε αυτό το αισιόδοξο μήνυμα, προτού οι ερασιτέχνες -μα εξίσου με τους επαγγελματίες- αθλητές της χώρας προλάβουν να φορέσουν τα αθλητικά τους, ξημερώνει η 3η Μαρτίου, η μέρα εκείνη που έμελλε να «φρενάρει» ξανά την ομαλή λειτουργία του χώρου. Με νέα ανακοίνωση του κυρίου Χαρδαλιά, γίνονται γνωστά τα μαντάτα πως για άλλη μια φορά ο κόσμος, στην προκειμένη περίπτωση οι αθλητές και τα σωματεία, χρειάζεται να «βάλουν πλάτη», κάνοντας υπομονή². Ωστόσο, δεν τελειώνει εδώ η ιστορία, καθώς δύο μέρες μετά, την 5η Μαρτίου, αποδείχτηκε ως λανθασμένη η προχθεσινή τότε απόφαση, παρμένη από εισηγήσεις των λοιμοξιολόγων, επειδή όπως λέγεται, οι ίδιοι μπέρδεψαν τα κρούσματα του βόλεϊ ανδρών με του βόλεϊ γυναικών³.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Ένα σήμερα που μας βρίσκει να περιμένουμε τις τελικές (;) αποφάσεις, ακριβώς όπως περιμένουμε οι πιστοί τη νύχτα της Ανάστασης το Άγιο Φως. Μετά από όλα αυτά, επιτρέψτε μου να σχολιάσω πως οι ειδικοί, δεν μπέρδεψαν μόνο τα κρούσματα, αλλά και τα μπούτια τους. 

Αυτό αποτελεί το χρονοδιάγραμμα του θανάτου του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Το χρονοδιάγραμμα της παραγκώνισης χιλιάδων καριερών, το χρονοδιάγραμμα της οικονομικής βύθισης πολλαπλάσιων χιλιάδων ανθρώπων. Όσες επιστολές αγανάκτησης και αν στείλουν τα επηρεασμένα από την παραπάνω κατάσταση πρόσωπα και σωματεία⁴, ζητώντας τα αυτονόητα, την επανέναρξη δηλαδή του κλάδου με την προφανή τήρηση όλων των υγειονομικών μέτρων, θα πάνε στον βρόντο, όπως συμβαίνει και με κάθε άλλη περίπτωση διαμαρτυρίας.

Όπως και να έχει, είτε διορθώσουν το σφάλμα τους και ξανά ανοίξουν τους περισσότερους, μα όχι όλους, το τονίζω, αθλητικούς χώρους, είτε επιμείνουν στη λανθασμένη τους απόφαση, η γενικότερη στάση των αρμοδίων τόσον καιρό κάθε άλλο παρά επαγγελματική είναι. Ανεξαρτήτως ποια θα είναι η τύχη του ερασιτεχνικού αθλητισμού στο κοντινό μέλλον, αυτός έχει ήδη εμφανίσει συμπτώματα «γάγγραινας». Αυτό είναι δεδομένο. Το κύριο ζήτημα από εδώ και πέρα είναι να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή η αρρώστια, προτού παραλύσει όλος ο κλάδος, γιατί ο χρόνος πιέζει και τα περιθώρια στενεύουν.

Πηγές:

  1. https://www.google.com/amp/s/www.thetoc.gr/athlitika/article/prasino-fos-ston-erasitexniko-athlitismo-epanenarxi-drastiriotiton—poia-protathlimata-arxizoun/%3famp=tru
  2. https://www.google.com/amp/s/m.naftemporiki.gr/amp/story/1698900/ksanakleinei-o-erasitexnikos-athlitismos
  3. https://www.voria.gr/article/i-limoxiologi-mperdepsan-ta-krousmata-ke-eklisan-ton-erasitechniko-athlitismo
  4. https://foititikoskosmos.gr/%ce%b4%cf%81%ce%b9%ce%bc%cf%8d-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%81%cf%8e-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b9%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%b1%ce%b8%ce%bb/

Φωτογραφία φόντου: www.super-fm.gr

+ posts

Ζήτα μου να γράψω για τον εαυτό μου· δεν έχω χειρότερο. Προτιμώ να με γνωρίσεις διαβάζοντας τα γραπτά μου, κατανοώντας την οπτική και την ψυχοσύνθεσή μου.
Ωστόσο, για τα διαδικαστικά της υπόθεσης, δηλώνω λάτρης κάθε μορφής τέχνης, ειδικά όταν αυτή απεικονίζεται με ρεαλιστικό τρόπο. Ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, φοιτητής, αρθρογράφος, podcaster και ποιητής. Δε με απασχολεί αν στο τέλος συμφωνήσουμε, με ενδιαφέρει ως το τέλος να συζητήσουμε.
Παράλειψή μου, να συστηθώ. Ανδρέας Μαντζεβελάκης, από τα ανατολικά τής πρωτεύουσάς μας.