Θεωρώ ιδιαίτερα παράδοξο, την στιγμή που η Συντακτική μας Ομάδα έχει γεμίσει από παιδιά με καλλιτεχνική φύση και ποιητικό πνεύμα, τα οποία αγαπούν ιδιαίτερα την ανάγνωση και την γραφή, ότι δεν έχει βρεθεί ένα κείμενο αφιερωμένο στον Αλμπέρ Καμύ (χωρίς καμία κριτική προδιάθεση ειπωμένο προς τους αγαπημένους/ες συναδέλφους/ισσες, προφανώς).
Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος, συγγραφέας και φιλόσοφος υπήρξε από τους σπουδαιότερους ποιητικούς πεζογράφους του 20ου αιώνα, με πλούσιο βιβλιογραφικό υλικό, παρά την σύντομη -δυστυχώς- ζωή του. Η τομή του στην ατομική φιλοσοφία με τα δοκίμια «Ο μύθος του Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος», τα οποία έφεραν ξανά στο προσκήνιο της σκέψης -σχεδόν από τα αρχαία χρόνια και τους Σοφιστές- την μάταιη φύση του ανθρώπου και τον παραλογισμό που διακατέχει καθέναν από μας, δημιουργεί την εύλογη απορία της μετέπειτα πορείας και έργου αυτού του σπουδαίου στοχαστή.
Παρόλο που κάθε βιβλίο του εμπεριέχει τα παραπάνω στοιχεία, τα λογοτεχνικά του έργα -μολονότι εξίσου αξιόλογα- δεν απαιτούν τεράστια αφοσίωση από τον αναγνώστη. «Οι Γάμοι και το Καλοκαίρι», ή αλλιώς «Το Καλοκαίρι», αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα, όπως και την πρώτη επαφή του γράφοντος με τον Καμύ.
Το συγκεκριμένο βιβλίο αναφέρεται σε διάφορα ταξίδια του συγγραφέα, χωρίς χρονική τοποθέτηση, την εποχή που ορίζει ο τίτλος του. Με τους «γάμους» πιθανότατα συμβολίζεται η σμίξη του ανθρώπου με την φύση, όπως αυτή περιγράφεται με το μοναδικό ύφος του Γάλλου. Συνάμα εύπεπτη μα και απαιτητική η σκέψη του, για έναν αναγνώστη που ψάχνει μέσα στους συμβολισμούς τα βαθύτερα νοήματα. Από την Φλωρεντία και την Βιέννη, ως το Αλγέρι (πατρίδα του) και το Οράν, ο Καμύ παρατηρεί ότι υπάρχουν τοπία σε αυτές τις κατά βάση αντιθετικές περιοχές που μπορείς να βρεις την Αρμονία, την Αρετή (πάντα για ένα μικρό χρονικό διάστημα, όπως τονίζει ο ίδιος). Αναζητώντας την Ιστορία μέσα από τα ερείπια και τις πέτρες, τον Έρωτα μέσα από τα νεαρά παιδιά που κάθονται γυμνά στις παραλίες, την Γαλήνη σε τοπία άγρια μα και ήμερα ταυτόχρονα, όπως το μαγευτικό Οράν, το οποίο παρομοιάζεται με τον λαβύρινθο του Μινώταυρου. Από την Τιπάζα μέχρι και την Τζέμιλα, ο Καμύ βρίσκεται σε διαρκή κυνήγι της Ευτυχίας, εκφράζοντας παράλληλα τους προβληματισμούς του για το ανθρώπινο πνεύμα και την ματαιοδοξία που τον χαρακτήριζε, μία ματαιοδοξία που όμοιά της στον ελληνικό χώρο συναντάς μόνο στον Καρυωτάκη. Για να μπορέσει να αντλήσει δύναμη ώστε να εξηγήσει όσα του συμβαίνουν και όσα βλέπει, επικαλείται τον Νίτσε, τον Ναπολέων, τον Ντεκάρτ και πραγματοποιεί και ιστορικές αναδρομές, για τους λάτρεις της Ιστορίας.
Τα ταξιδιωτικά αυτά δοκίμια που περιέχονται στο έργο αποκαλύπτουν όλη την μαγεία της πεζής ποίησης και της λογοτεχνίας, της οποίας ο συγγραφέας του βιβλίου υπήρξε από τους καλύτερους εκφραστές. Προτείνω να το αγοράσετε από κάποιο «παρακμιακό» βιβλιοπωλείο (εκδόσεις Πατάκη!) πριν ξεμπαρκάρετε για κάποιο ελληνικό νησί με την παρέα σας, και να το έχετε συντροφιά σας μονάχα στην παραλία. Θα σας εκπλήξει, θα σας γαληνέψει, θα σας ταξιδέψει, μα θα σας προβληματίσει άλλο τόσο.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
