Της Βάσιας Μανωλεδάκη, πρώην συντάκτριάς μας
Το 1899, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο Edward Newgate καταφτάνει στο άσυλο του Stonehearst κοντά στην Οξφόρδη για να κάνει την πρακτική του στην Ψυχιατρική. Με έκπληξη παρατηρεί πως ο υπεύθυνος γιατρός της κλινικής, δόκτωρ Σίλας Λαμπ έχει εφαρμόσει μια πρωτόγνωρη -για τα δεδομένα της εποχής- πρακτική κατά την οποία οι τρόφιμοι του ιδρύματος δε ζουν περιορισμένοι στα δωμάτιά τους ή, όπως είθισται σε ακραίες περιπτώσεις, δεμένοι. Αντί να θεραπεύονται από την όποια πάθηση ή ψευδαίσθηση τους διακατέχει, μαθαίνουν να ζουν με αυτές καθώς αυτό τους κάνει ευτυχισμένους.
Όσο περνούν οι μέρες, o Newgate εντυπωσιάζεται με την αριστοκρατική παρουσία της Eliza Graves, μια εύπορη τρόφιμο που παραμένει με εντολή του συζύγου της είναι η μόνη που τον παροτρύνει να εγκαταλείψει το μέρος αυτό. Βασισμένη πάνω στο βιβλίο του Έντγκαρντ Άλαν Πόε, «The System of Doctor Tarr and Professor Fether» η ταινία φέρνει στην επιφάνεια διαχρονικά θέματα για τα περιθωριοποιημένα άτομα της κοινωνίας, ειδικά αυτά που χρήζουν ψυχιατρικής υποστήριξης, αλλά και το ερώτημα του ποιος πραγματικά είναι ο πιο ψυχικά διαταραγμένος νους, εκείνος του αποδεδειγμένα και κλινικά άρρωστου ανθρώπου ή εκείνος του φαινομενικά «υγιούς»;
